Υστερόγραφο για την ελληνίδα μητέρα…
Posted on 9 Μάι, 2011 in Κείμενα | 0 commentsΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από την “Ελληνίδα Μητέρα…”, όπως δημοσιεύτηκε στα “Χανιώτικα Νέα”, στη στήλη ΠΕΡΙ-ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ, της 9-5-11:
“…Λέγεται πως ο Θεός έφτιαξε τη μητέρα, για να ζητήσει έμμεσα συγγνώμη για την ασχήμια του κόσμου! Δεν ξέρω πόση αλήθεια κρύβει αυτή η σκέψη, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι οι λέξεις «μητέρα, μαμά, μάνα, μανούλα» είναι οι πολυτιμότερες και βαρύτερες στα λεξικά -μετά την αγάπη. Λέξεις πολυαγαπημένες για ποιητές και δημιουργούς, όπως:
- Αγιογραφία της μάνας που αντιπροσωπεύει τα πάντα:
«Mαυροντυμένη, μαυρομαντηλούσα
και τα μάτια σου αστείρευτα κλαμένα.
Παρθένα, Mεγαλόχαρη Eλεούσα,
ήσουν για μένα.
Mάνα, Πατέρας, Φίλος, τριπλή χάρη.
Kαι στις βαριές δουλειές τρίζαν τα χέρια.
Xήρα δουλεύτρα, κάτου απ΄ το λυχνάρι,
στα κρύα νυχτέρια.
Ήταν βοριάς στη στέγη, που βογκούσε
κι ήταν η Ερμιά, που αλύχταγε στην πόρτα.
Mα, μέσα ο Θεός της φτώχιας μας βλογούσε
τα λίγα χόρτα.
Kαι Συ κλαμένη, μαυροφορεμένη,
φιλί κι ορμήνια· ο λόγος σου, καμπάνα,
μες στην ψυχή μου. Ανάσταση σημαίνει·
Γλυκιά μου Mάνα…» (1)
- Μάνα, η πανταχού παρούσα, και «μετά»:
«Δεν είναι τίποτα στο σπίτι, Μάνα μου /να μη Σε φέρνει ολάκερη στη σκέψη,
-και μήτε τίποτα στη ζωή μου, Μάνα μου/που να μη τόχεις κάπως σημαδέψει.
Κι ούτε που κάνω βήμα, τώρα, Μάνα μου,/χωρίς οι λογισμοί Σου να με ζώσουν
καθώς αγγίζω ή αντικρύζω, Μάνα μου/το καθετί που μεταχειριζόσουν.
Κι όχι το καθετί, μονάχα, Μάνα μου, /δικό Σου, είναι μονάκριβο για μένα,
μα ως και τα μέρη, που περνούσες, /Μάνα μου, κι εκείνα τα θαρρώ σαν αγιασμένα.
Κι όχι τα μέρη εκείνα, μόνο Μάνα μου,/κάτι, για μένα, έχουν του παραδείσου,
-μα ως και τον ίδιο τον εαυτό μου, Μάνα μου,/τον αγαπώ, γιατί ήτανε παιδί Σου…» (2)
***
ΒΕΒΑΙΑ, η σημερινή Ελληνίδα μητέρα δεν είναι πάντα η «μυθοποιημένη» μάνα της λογοτεχνίας. Σε μια εποχή που τα πάντα μας περισφίγγουν κάνοντάς μας να χάνουμε τον εαυτό μας, επόμενο είναι η Ελληνίδα μάνα να…
-παραμένει υπερπροστατευτική, αγχώδης και καταπιεστική έχοντας την έγνοια της ανατροφής και της αποκατάστασης των παιδιών της,
-θέλει να έχει τον πρώτο και –μερικές φορές- τον τελευταίο λόγο στην οργάνωση της ζωής στο σπίτι, αλλά και στη ζωή των παιδιών της (3),
-ανησυχεί υπερβολικά για την ψυχοσωματική υγεία των παιδιών της, ακόμη κι όταν παντρευτούν ή απομακρυνθούν από το σπίτι…”
ΚΙ ΟΜΩΣ, “μάνα είναι μόνο μία!”
Στ.Γ.Κ.
