Η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών (Χ.ν., 3-12-21)
Posted on 3 Δεκ, 2021 in Σχόλια | 7 comments
Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ στη ΖΩΗ υπερτερεί όλων των άλλων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όπως της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Κι αυτό, διότι, όταν παύσει κάποιος να ζει, δεν έχει πια τη δυνατότητα να απολαμβάνει τα υπόλοιπα δικαιώματά του.
ΟΤΑΝ κυρίαρχος είναι ο θάνατος, ποιος μιλάει για απώλεια των ελευθεριών του; Όταν ο θάνατος είναι το απόλυτο κακό γύρω μας, ποιος μιλάει για στερήσεις, πρόστιμα και περιορισμούς; Ούτε το fb σώζει ζωές, ούτε πολύ περισσότερο οι ποικίλες θρησκόληπτες και μη θεωρίες.
ΜΙΑ είναι η σκληρή πραγματικότητα στις ΜΕΘ: όταν η επιλογή είναι ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, η έμπρακτη απάντηση των γιατρών είναι να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να σώσουν ανθρώπους. Δεν σώζεται, αν ο ίδιος -εμβολιασμένος ή ανεμβολίαστος- δεν το επιθυμεί. Όμως, όλοι έχουμε την υποχρέωση -εφόσον ζούμε σε κοινωνίες ανθρώπων- να είμαστε αλληλέγγυοι και προς τις ζωές των άλλων. Όχι προς το θάνατο!
Ακόμη κι αν πρόκειται για τη ζωή των “ορκισμένων” κατά των εμβολίων!
…ΑΛΛΑ, γιατί οι ανεμβολίαστοι θα πρέπει να βρεθούν σε μια ΜΕΘ για να αντιληφθούν την αξία της ζωής- της δικής τους και των άλλων; Γιατί, άραγε, να πείθονται τόσο εύκολα, ώστε να “ιδεολογικοποιούν” μια πανδημία; Γιατί παραμένουν οπαδοί της παλιάς ρήσης “ου με πείσης, καν με πείσης”; Δεν αντιλαμβάνονται ότι μια πανδημία δεν είναι τίποτε άλλο παρά συσσώρευση νεκρών, που, αν όλοι μας δεν βρεθούμε συντεταγμένοι απέναντί της, σύντομα θα ανήκουμε στους ”άλλους” που έφυγαν;
Ο “ΠΟΛΕΜΟΣ” που γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων, τούς μόνους που εξυπηρετεί είναι τα δικτυακά μέσα: με την αύξηση της επισκεψιμότητας που δέχονται αυξάνονται και οι… διαφημίσεις! Επιπλέον, με την εκατέρωθεν “πληροφόρηση” (υπέρ εμβολίων/εναντίον εμβολίων) και την αντίστοιχη επιχειρηματολογία δεν δημιουργείται, άραγε, μια σύγχυση που μάλιστα επιτείνεται από κάθε είδους σοβαροφανείς “δημοσιογραφικές” απόψεις;
ΟΛΟ ΑΥΤΟ το σκηνικό, εκτός των θλιβερών καταλήξεων πολλών αφελών “οπαδών” αντι-, αποτελεί όχι μόνο ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο της τραγικής εποχής μας, αλλά και ένα ψυχολογικό θρίλερ που ίσως στο μέλλον διαφωτιστεί επαρκώς από άλλους… Τους τυχερούς που θα έχουν επιβιώσει (Στ.Γ.Κ.)
Στ.Γ.Κλώρης 2021 – ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ στη ΖΩΗ υπερτερεί … της ελευθερίας
Καζαντζάκης 1950 – Ελεφτερία ή Θάνατος
… πως έγινε αυτό στην Κρήτη;
Αγαπητέ μου Κρίτωνα,
Νομίζω πως ο ΘΑΝΑΤΟΣ είναι ΕΝΑΣ, κατάμαυρος και μοναδικός για όλους.
Όμως, διαφέρει ο ΗΡΩΙΚΟΣ θάνατος στο πεδίο της μάχης για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που κατά κάποιο τρόπο είναι εθελούσιος (άρα και ελεύθερος), από ένα ταπεινό θάνατο σε μια ΜΕΘ από κορωνοϊό που δεν έχει ίχνος ηρωισμού-αλλά είναι συνέπεια αμέλειας προς τη ΖΩΗ, ή και ακούσιος λόγω ΑΤΥΧΙΑΣ.
Από την άλλη, η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ έχει ποικίλες μορφές: ελευθερία έκφρασης,κυκλοφορίας, ταξιδίων, σχέσεων κ.λπ.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που συζητάμε-με τον κορωνοϊό- δεν έχει σχέση με την καθεστωτική των ολοκληρωτισμών (κόκκινων ή μαύρων, αδιάφορο) στους οποίους ένας αγώνας για “Ελευθερία ή Θάνατο” έχει κάτι τι το ιερό, είναι σύσσωμος στον ενθουσιασμό που εμπνέει, αλλά και επικίνδυνος για την πτώση του καθεστώτος.
Εδώ, με τον ΚΟΡΩΝΟΪΟ, μιλάμε για περιοριστικά μέτρα μικράς διάρκειας,κι αυτά μέχρι να εκλείψει το κακό.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ του καθενός είναι να ορίζει τη ΖΩΗ του όπως θέλει σε μια δημοκρατία και υπό ομαλάς συνθήκας.
Σε περιπτώσεις όμως πανδημίας νομίζω πως ναι μεν ένας ανεμβολίαστος έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ στο θάνατό του (είναι ελεύθερος να τον αποφασίσει “αυτοκτονικά”…), όμως δεν έχει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να μεταδίδει την “ασθένεια θανάτου” που κουβαλάει δυνητικά ως ανεμβολίαστος-και τέλος πάντων σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τους εμβολιασμένους.
Αν μιλάμε για έναν αλληλέγγυο ΚΟΣΜΟ, η αλληλεγγύη θα πρέπει-κατά την ταπεινή μου άποψη-να πραγματώνεται
υπέρ της ΖΩΗΣ των άλλων, όχι του ΘΑΝΑΤΟΥ τους!
Έρρωσο!
Φίλε μου προαιώνιε,
Περί εμβολιασμού με βρίσκεις εν γένει σύμφωνο. Η αμφισβήτησή μου ειναι στην επιλογή σου αυτού του γενικευμένου, άνευ εξαιρέσεων ισχυρισμού ότι “το δικαίωμα στη ζωή υπερτερεί της ελευθερίας”. Ακόμα και η εκδοχή “το δικαίωμα στη ζωή ΜΟΥ υπερτερεί της ελευθερίας ΣΟΥ” είναι εξ ίσου λάθος όπως και τό αντίστροφό του “ο θάνατος σου η ζωή μου”. Οι αβασάνιστες αντιπαραθέσεις ζωής και ελευθερίας καταλήγουν στη απώλεια και ζωής και ελευθερίας. Η αμοιβαία δαιμονοποίηση εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων διχάζει.
Κρίτων
Αγαπητότατε Κρίτωνα,
Εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι προτεραιότητα έχει η ΖΩΗ του/των ατόμου/ατόμων, επειδή για να υπερασπίσει κανείς και να προάγει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ώς έννοια και πράξη, προϋποτίθεται ότι βρίσκεται εν ζωή!
Έρρωσο
Φίλε μου προαιώνιε,
“οὐ τὸ ζῆν περὶ πλείστου ποιητέον ἀλλὰ τὸ εὖ ζῆν” μας έβαλε να διαβάσουμε κάποτε ο Στρατής Βούλγαρης.
Κρίτων
Αγαπητότατε φίλε,
Χαίρομαι τη διαμάχη μας ανάμεσα στις λέξεις ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΖΩΗ
Ωραίο το του αγαπητού μας
Στρατή, αλλά έτσι κι αλλιώς περί του ΖΗΝ πρόκειται…
Και στο κάτω-κάτω ποιο είναι το “ευ ζην” στην εποχή του κορωνοϊού;
Διάβασε και τον προσφιλή σου Αντρέ Μαλρώ:
“Une vie ne vaut rien, mais rien ne vaut une vie”. André Malraux
(=Μια ζωή δεν αξίζει τίποτε, αλλά και τίποτε δεν αξίζει όσο μια ΖΩΗ)
Έρρωσθε!
Φίλε μου προαιώνιε,
Διερεύνηση και όχι διαμάχη, ελπίζω. Στο ερώτημά σου απαντώ ότι το “ΕΥ ζην” στην εποχή του κορωνοϊού είναι το ίδιο όπως και στην πολύ πιό δύσκολη εποχή του λοιμού των Αθηνών του 430-428 π.Χ., την εποχή που ο Θουκυδίδης έλεγε πως “το ΕΥ-δαιμον το ελεύθερον”.
Φίλος ο Malraux, φίλτατος δε Θουκυδίδης.
Όσο για το “οὐ τὸ ζῆν περὶ πλείστου ποιητέον ἀλλὰ τὸ εὖ ζῆν” ειναι όχι του Στρατή αλλά του Σωκράτη όταν βρισκόμενος στη φυλακή εξηγούσε γιατί προτιμά τον θάνατο από τον καταναγκασμό του εξαγριωμένου πλήθους. Ο Στρατης απλώς προσυπέγραφε τα του Σωκράτη και μας τα πρότεινε προς μίμηση.
Απο εκείνη την πρωταρχικη σωκρατική πηγή προέρχονται τα Κούγκια μας, τα Αρκάδια μας, τα “Ελευθερία ή Θάνατος” του ’21 μας και του Καζαντζάκη “κι άλλα ηχηρά παρόμοια” που ειρωνεύεται ο Καβάφης.
Κρίτων