Μάνες που δεν γιορτάζουν…
Posted on 7 Μάι, 2011 in Κείμενα | 0 comments
ΑΡΚΕΙ μια συγγνώμη, έστω και εκ των υστέρων;
ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ (5-5-11) μετά την εγκληματική, στυγερή μάλλον, δολοφονία στην τράπεζα Μαρφιν (Marfin) 3 αθώων και η υπόθεση πιθανόν να βρίσκεται στο δρόμο της εξιχνίασης.
Όμως οι μάνες εκείνων των νεκρών νέων ανθρώπων θα “γιορτάσουν” πένθιμα μια… επέτειο ενός ανεξήγητου μίσους ορισμένων που αυτοαποκαλούνται… σωτήρες της κοινωνίας ρίχνοντας μολότοφε εναντίον αθώων ατόμων της κοινωνίας. Κι όποιον πάρει ο Χάρος! Όταν το μίσος εναντίον της κοινωνίας των ανθρώπων περισσεύει…
ΑΞΙΖΕΙ να διαβάσετε την επιστολή των γονιών της Αγγελικής (θύμα) που ανέμενε να γεννήσει. Η πίκρα διάχυτη, αλλά και η καταλλαγή. Σύμφωνα με τις ειδήσεις (Ναυτεμπορική, 7-5-11) που αναφέρονται στην πιθανή εύρεση αυτών που έριξαν τις μολότοφ την 05.05.2010, ανοίγεται μια χαραμαδα στο σκοτάδι της υποθέσεως. Οψόμεθα…
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ γράφει:
«365 ημέρες χωρίς την Αγγελική. Αδειος χρόνος, δίχως χαρά. Η οικογένειά μας αντί να κρατήσει στα χέρια το νέο της μέλος, αγωνίστηκε να συνειδητοποιήσει την απώλεια, να χωνέψει το πόσο βίαια και άδικα χάθηκε ένας όμορφος άνθρωπος και ο απόγονός του. Είναι πολύ σκληρός αντίπαλος ο θάνατος, καθώς και η βία που τον γεννά.
Κάνοντας μία αναδρομή στην ερημιά των 365 αυτών ημερών μόνο ερωτήματα ανακύπτουν. Ποιοι άπλωσαν το χέρι τους και έριξαν τις μολότοφ; Πότε θα τους βρούνε; Γιατί όλη αυτή η σιωπή; Πόσο θάρρος χρειάζεται να έχει ένας εργοδότης για να ζητήσει συγγνώμη και να σηκώσει το μέρος των ευθυνών του, ιδιαίτερα αφού το πόρισμα της Επιθεώρησης Εργασίας ξεκάθαρα μιλά για έλλειψη μέτρων ασφαλείας;
Γιατί δεν σήκωσε κανείς εκ μέρους της πολιτείας ένα τηλέφωνο να ενημερώσει, να απαντήσει ή έστω να παρηγορήσει μια οικογένεια που χωρίς να φταίει σε τίποτα αποδεκατίστηκε;
Οι ειδήσεις της πιθανής εύρεσης αυτών που έριξαν τις μολότοφ την 05.05.2010 άνοιξαν ένα παράθυρο στο τοπίο των εξελίξεων της υποθέσεως. Γέννησαν την ελπίδα ότι η δικαιοσύνη θα έχει επιτέλους την ευκαιρία να αποκαταστήσει την ανισορροπία που προκάλεσε η αψυχολόγητη εγκληματική ενέργεια, κάνοντάς μας να νιώθουμε ασφαλείς.
Οι μορφές της Αγγελικής, της Παρασκευής, του Νώντα ήταν λαμπερές και αντιπροσωπευτικές της γενιάς τους. Δεν άξιζαν αυτό το τέλος. Αποζητούν να γίνουν αφορμή προκειμένου εμείς οι υπόλοιποι να αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερο σεβασμό τη ζωή και να την προστατεύουμε».
… ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ερωτήματα από χαροκαμένες μάνες που έχουν όλα τα δίκαια με το μέρος τους, κι όμως έχουν ακόμη το κουράγιο να μας συμβουλεύουν να “σεβόμαστε τη ζωή και να την προστατεύουμε”.
Να είναι καλά κι ο Θεός να τους δίνει κουράγιο.
Στ.Γ.Κ.
Υ.Γ. Η ξυλογραφία είναι του Τάσσου (“Επιτάφιος Θρήνος”)
