Αποκαλόκαιρο (Χ.ν., 21-9-21)
Posted on 21 Σεπ, 2021 in Σχόλια | 0 comments
ΑΠΟΚΑΛΟΚΑΙΡΟ
ΦΙΛΟΙ, συγγενείς ή γνωστοί, γείτονες ή άγνωστοι χάνονται κάθε μέρα στη δίνη της πανδημίας. Τελειώνουν “ήσυχα κι απλά” μόνοι, ή με τους δικούς τους εκ του μακρόθεν.
ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ φιλίες “λήγουν” άδοξα. Ζευγάρια χωρίζουν, πολλοί παντρεύονται και άλλοι απομακρύνονται. Μερικοί αλλάζουν πορεία ζωής.
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ παρέες επιστρέφουν στους οικείους φθινοπωρινούς τους χώρους. Άλλοι, προσγειώνονται ανώμαλα μετά από ένα φευγαλέο καλοκαιρινό όνειρό διακοπών. Τα σχολεία μπήκαν στους ρυθμούς τους όπως όπως, το εμπόριο το ίδιο, η ζωή συνεχίζεται με “υποσχέσεις Θεσσαλονίκης” κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Η παλιά ζωή -λέμε τώρα!- επανέρχεται αργά αργά, με αιφνίδια λοκντάουν…
ΞΑΝΑΧΩΝΟΜΑΣΤΕ σε μια ρουτίνα ανυπόφορη: με τις μάσκες, τα απολυμαντικά, τις αποστάσεις, τα κοινωνικά προβλήματα γύρω οξυμένα, την αυξανόμενη ακρίβεια των πάντων, τις νέες ”σαχλοσειρές” στα κανάλια, τις γκρίνιες για τα δημοτικά πράγματα…
ΜΟΝΟ η άμμος της θάλασσας μένει ίδια. Και τα χαλίκια, με το κύμα να τα δέρνει, και να βγάζουν έναν ήχο μονότονο: άλλοτε βίαιο από τη σύγκρουσή τους με τις νεροσυρμές κι άλλοτε να τραγουδούν το αιώνιο τραγούδι: με τον παφλασμό/φιλί τους.
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ πνέει τα λοίσθια. Σε λίγο μπαίνουμε κι επίσημα σε άλλο ένα “πανδημικό φθινόπωρο”, με την παγκόσμια πολιτική σε αυξανόμενη έξαρση. Θα πάμε σε πρόωρες εκλογές; Τι θα συμβεί με την Τουρκία; Ποιο κόμμα θα επικρατήσει στη Γερμανία; Πώς θα αντιδράσει η ΕΕ στην AUKUS συμφωνία του Ειρηνικού;
ΦΕΤΟΣ, ίσως για πρώτη φορά μετά από χρόνια, περιδιάβασα πάλι στην αδέσποτη παραλία (Νέα Χώρα, φωτό, 1)) μαζεύοντας χρωματιστές πέτρες, σπασμένα κοχύλια, στεγνούς μικρούς χαριτωμένους ιππόκαμπους: όσα ξεβράζει η θάλασσα μετά από μια σφοδρή κακοκαιρία. Όσα ξεβράζει κάθε εποχή, μετά από πολιτικές θεομηνίες…
ΧΑΝΙΑ, μεταίχμιο καλοκαιριού και φθινοπώρου, μεταίχμιο διεθνών αλλαγών. Στα 2021. (Στ.Γ.Κ.)
ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ…
-(ένας υπέροχος Χανιώτης) Όσοι είχαμε την τύχη να πρωτο επισκεφθούμε στο άνοιγμά του το μουσείο της Ελεύθερνας (Ρεθυμνο) και να ξεναγηθούμε από τον τότε διευθυντή του και καθηγητή Αρχαιολογίας, τον χανιώτη Ν. Σταμπολίδη (φωτό 2, BHMAgazino 19/9), μόνο καλά λόγια έχουμε να πούμε για τον άνθρωπο και επιστήμονα.
Ο οποίος αποκάλυψε με τις συστηματικές ανασκαφές του στην περιοχή της Ελεύθερνας έναν απίθανο κόσμο (3000 π.Χ.με 1300 π.Χ.) αναδεικνύοντας την περιοχή ως τουριστικό χώρο υψίστης αξίας. Κατέστησε την Ελεύθερνα και το μουσείο της, ίσως τον σημαντικότερο επισκέψιμο χώρο μετά την Κνωσό, στην Κρήτη! Έτσι, δεν μας εκπλήσσει διόλου, αντίθετα μας χαροποιεί και μας κάνει περήφανους, ο διορισμός του ως πρώτου διευθυντή του Μουσείου Ακρόπολης (Αθήνα). Οι ευχές μας τον συνοδεύουν και στη νέα του θέση. Οι δε προσδοκίες μας για μια εξίσου επιτυχή παρουσία, έστω κι αν είναι μεγάλες οι ευθύνες του (“επιστροφή μαρμάρων του Παρθενώνα”), τον συνοδεύουν πάντα.
-(το καλό να λέγεται) Μικρός οργασμός έργων επικρατεί στο αλσύλλιο των Αγ. Αποστόλων και συγκεκριμένα στο χώρο αναψυχής και άθλησης. Η δημιουργία ενός νέου φανταστικού χώρου/παιδικής χαράς (φωτό, 3) ήταν αιτούμενο χρόνων.
Η κατασκευή με το πειρατικό ξύλινο καράβι και τους γύρω χώρους απασχόλησης των μικρών δείχνει να είναι σε καλό δρόμο. Αρκεί βέβαια να προβλεφθούν και τρόποι διαφυγής των νερών που αναπόφευκτα θα λιμνάζουν τους χειμώνες εκεί. Υπάρχει σχέδιο;
-(Βρετανο-Αυστραλο-Αμερικανικό Σύμφωνο) Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας και Αυστραλίας (A.UK.US) για την επικυριαρχία στον Ειρηνικό ωκεανό, δείχνει απροκάλυπτα τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ προς τις χώρες που βρίσκονται νότια της Κίνας. Πολλοί μιλούν για νέο “Ψυχρό Πόλεμο”, με αλλαγή αντπάλων. Αλλά τότε, ποιος είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ, όταν δημιουργούνται άλλα “σύμφωνα” με αυθαίρετους αποκλεισμούς “συμμάχω”; Η πρώτη και ηχηρή συνέπεια από την τριμερή αγγλοσαξωνική αυτή συμφωνία, δεν είναι άραγε η επιδεικτική περιφρόνηση της ΕΕ; Πώς; Με την ακύρωση, εν μέρει, των εξοπλιστικών συμφωνιών (υποβρύχια, Γαλλία-Αυστραλία); Επιτέλους, η ΕΕ πρέπει να συνειδητοποιήσει τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς. Χωρίς δικό της ισχυρό στρατό δεν αποτελεί καν διεθνή δύναμη. Όσο για τη χώρα μας, μάλλον χάνει ερείσματα και διεθνές ενδιαφέρον, οπότε θα πρέπει να βασίζεται μόνο και πρωτίστως στον εαυτό της. (Στ.Γ.Κ.)
