Irene-Ειρήνη-ειρήνη
Posted on 5 Μάι, 2011 in Κείμενα | 0 commentsΣΗΜΕΡΑ 5-5-11, γιορτάζουν οι Ειρήνες, τα Ερινάκια και τα Ρηνιώ (ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ), γιορτάζει και η “ειρήνη σύμπαντος κόσμου”.
Ας τα λογαριάσουμε, λοιπόν: Μεταξύ άλλων να τι ευχόμαστε στην “Υπέρ της ειρήνης” προσευχή της εκκλησίας:
“…Εξαπόστειλον περιστεράν, κλάδον ελαίας έχουσαν επί του στόματος, καταλλαγής σύμβολον, τους εν αιχμαλωσία αδελφούς ημών ανάρρυσαι, τους άρχοντας ημών εν ειρήνη και ομονοία διατήρησον, δώρησαι δε ημίν βαθείαν και αναφαίρετον ειρήνην, την πάντα νούν υπερέχουσαν, ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν, σου δεόμενοι υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και του ευσεβούς ημών έθνους, την συμμαχίαν έχοντες την σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον…”.
ΑΠΟ ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ:
Τ΄ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ
“Τ’όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι
Τ’όνομά σου : νερό στην πηγή.
Τ’όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχώμενων άστρων.
Τ’όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.
Τ’όνομά σου : ρινίσματα ήλιου
Τ’όνομά σου : στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ’όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.
Τ’όνομά σου : κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την ‘Aνοιξη πίσω τους
Τ’όνομά σου : βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
Τ’όνομά σου : περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα
Τ’όνομά σου : τοπίο χωρισμένο με χρώματα
Τ’όνομά σου : δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.
Τ’όνομά σου : ένας ψίθυρος απ’ αστέρι σε αστέρι
Τ’όνομά σου : ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους
Τ’όνομά σου : μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
Τ’όνομά σου : ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.
Τ’όνομά σου : ροδόφυλλο σ’ ενός βρέφους το το μάγουλο
Τ’όνομά σου : πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλλων
Τ’όνομά σου : ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.
Τ’όνομά σου : πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα
Τ’όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ’όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
Τ’όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ’όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε
Τ’όνομά σου : αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.
Τ’όνομά σου : αλληλούια πάνω στο Έβερεστ» (Νικηφόρος Βρεττάκος)
[Από το έργο του «Ο χρόνος και το Ποτάμι», 1957 ( Μελοποιήθηκε από την Τερψιχόρη Παπαστεφάνυ και τη χορωδία της)
… ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ-ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ- ΜΕΡΑ
“Ce jour est un jour tout neuf (=εντελώς καινούργια).
Il n’a jamais existé (=δεν υπήρξε ποτέ) et il n’existera jamais plus(=και δεν θα ξαναϋπάρξει).
Prenez donc ce jour et faites en une échelle (=σκάλα) pour accéder (=για να ανεβείτε) à des plus hauts sommets (=κορυφές).
Ne permettez pas que la tombée du jour (=το δειλινό) vous trouve semblable (=όμοιο) à ce que vous étiez à l’aube (=αυγή).
Faites de ce jour, un jour unique, mémorable (=αξιομνημόνευτη).
Enrichissez-le (=εμπλουτίστε την) et, ce faisant, enrichissez-vous (=εμπλουτίστε τον εαυτό σς).
Ce jour est un don (=δώρο) de Dieu.
Il n’est donc pas quelque chose d’extraordinaire (=εξαιρετικό), de fortuit(=τυχαίο), quelque chose qui va de soi (=που είναι αυτονόητο).
Il vous est spécialement offert(=ειδική προσφορά).
Prenez-le entre vos mains avec un sentiment de ferveur.”
(Swami Chidânanda) (απ΄τα γαλλικά, Στ.Γ.Κ.)
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ
Στ.Γ.Κ.
