Aισώπου μύθος, υπερεπίκαιρος
Posted on 2 Μάι, 2011 in Πολιτική | 0 commentsΟι μύθοι του Αισώπου, ανέκαθεν υπήρξαν διδακτικοί, αλλά ποτέ δεν μας διδάσκουν αυτό ακριβώς που εννοούν: Είτε επειδή είμαστε αδιόρθωτα αφελείς και εύπιστοι για να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση των προσώπων του μύθου, είτε επειδή παραμένουμε πεισματικά κολλημένοι σε δοξασίες τελείως άχρηστες, όπως η πολιτική.
Απόδειξη; Η αποτυχία της πολιτικής στην Ελλάδα του ρουσφετιού, της “βασιλείας” των βουλευτών και της πελατειακής τους σχέσης με τους ψηφοφόρους.
ΚΙ ΟΜΩΣ; Ο Αίσωπος εδώ και χιλιάδες χρόνια μας έλεγε να προσέχουμε:
Αισώπου Μύθοι: «ΚΟΡΑΞ ΚΑΙ ΑΛΩΠΗΞ»
«Κόραξ κρέας ἁρπάσας ἐπί τινος δένδρου ἐκάθισεν. Ἀλώπηξ δὲ θεασαμένη αὐτὸν καὶ βουλομένη τοῦ κρέατος περιγενέσθαι στᾶσα ἐπῄνει αὐτὸν ὡς εὐμεγέθη τε καὶ καλόν, λέγουσα καὶ ὡς πρέπει αὐτῷ μάλιστα τῶν ὀρνέων βασιλεύειν, καὶ τοῦτο πάντως ἂν ἐγένετο, εἰ φωνὴν ἔχειν. Ὁ δὲ παραστῆσαι αὐτῇ θέλων ὅτι καὶ φωνὴν ἔχει, ἀποβαλὼν τὸ κρέας μεγάλα ἐκεκράγει. Ἐκείνη δὲ προσδραμοῦσα καὶ τὸ κρέας ἁρπάσασα ἔφη: «Ὦ κόραξ, καὶ φρένας εἰ εἶχες, οὐδὲν ἂν ἐδέησας εἰς τὸ πάντων σε βασιλεῦσαι.»
- Πρὸς ἄνδρα ἀνόητον ὁ λόγος εὔκαιρος.
Ο γαλλικός… αισώπειος μύθος:
Le Corbeau et le Renard, d’après Ésope
“Un corbeau déroba un morceau de viande et alla se percher sur un arbre. Un renard, l’ayant aperçu, voulut se rendre maître du morceau. Posté au pied de l’arbre, il se mit à louer la beauté et la grâce du corbeau :
“A qui mieux qu’à toi convient-il d’être roi ? En vérité tu le serais, si tu avais de la voix ! “Le corbeau voulant lui montrer qu’il n’en était pas dépourvu, laissa tomber la viande et poussa de grands cris. L’autre se précipita, s’empara de la viande et dit :
“Ô corbeau, si tu avais aussi de l’intelligence, il ne te manquerait rien pour être roi de tous les animaux!”
ΚΑΙ ΙΔΟΥ ο παραπάνω μύθος-α λα Λαφονταίν-στα καθ΄ημάς περί πολιτικής, φυσικά μέσω της Γαλλικής Γλώσσας:
(Ζαν ντε Λαφονταιν)
«Maître électeur (=Ο κύριος ψηφοφόρος) sur son estrade perché (=σκαρφαλωμένος στην έδρα του),
tenait en sa main un bulletin (=κρατούσε στο χέρι μια ψήφο),
Maître politicien (=Ο κύριος πολιτικός) par le vote attire (=παρασυρμένος απ΄την ψήφο),
ce discours à peu prés il lui tint(=του μίλησε περίπου έτσι):
«-que vous êtes ramolli (=πόσο μ…λ…ας είσαι), que vous me semblez songeur(=πόσο ονειροπόλος μου φαίνεσαι) !
Sans mentir(=χωρίς να σου λέω ψέματα), si vous votez pour moi mon beau(=αν με ψηφίσεις, καλέ μου),
vous ne serez plus jamais un veau(=δεν θα είσαι ποτέ πια μοσχάρι)»,
à ces mots, l’électeur ne se sent plus de voix (=ακούγοντας αυτά, ο ψηφοφόρος χάνει τη μιλιά του);
espèrant un meilleur destin (=ελπίζοντας ένα καλύτερο αύριο),
dans l’urne, il laisse tomber son bulletin (=αφήνει να πέσει η ψήφος του στην κάλπη).
Le politicien s’en saisit et dit (=ο πολιτικός την αρπάζει και λέει):
«-pauvre électeur (=καημένε ψηφοφόρε),
apprenez que tout bonimenteur (=μάθε πως κάθε φωνακλάς)
vit aux crochets de celui qui l’écoute (=ζει απ΄αυτόν που τον ακούει);
cette leçon vaut bien un vote sans doute (=κι αυτό το μάθημα σίγουρα αξίζει μια ψήφο)».
L’électeur furieux et déçu, (=ο ψηφοφόρος οργισμένος κι απογοητευμένος),
hurla mais un peu tard qu’on ne l’y prendrait plus !» (=ούρλιαξε, αλλά λίγο αργά για να τον πάρει κανείς στα σοβαρά).
Moralité (=Δίδαγμα): Seules les voix (=μόνον οι ψήφοι) comptent (=μετρούν) et tous les moyens sont bons (=κι όλα τα μέσα θεωρούνται καλά), tout personnage politique qui se reconnaitrait (=κάθε πολιτικός που θα αναγνώριζε τον εαυτό του) dans cette affabulation (=σ΄αυτή τη μυθιστορία) serait bien entendu victime de ce qu’on appelle un cas fortuit (=θα ήταν φυσικά θύμα αυτού που λέμε τυχαία περίπτωση)!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Και να είστε καλά!
Στ.Γ.Κ.
