"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Ποιος είναι ο εχθρός σήμερα; (Χ.ν., 19-11-20)

 

 

 

 

 

 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΣΗΜΕΡΑ;

Ι.- ΣΕ ΜΙΑ πανδημία/πόλεμο που ολοένα μετράμε και περισσότερους νεκρούς στη χώρα και τον πλανήτη, το να υποδύονται κάποια κόμματα ρόλους αντιστασιακών ή αντιιμπεριαλιστών ερμηνεύοντας κατά το δοκούν το Σύνταγμα είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσαν να προσφέρουν στον ελληνικό λαό.

 

ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ λένε “salus populi suprema lex esto”. Δηλαδή, “υπέρτατος νόμος είναι η σωτηρία του λαού”, όταν κινδυνεύει η χώρα. Εμείς θα λέγαμε πως σήμερα “υπέρτατος νόμος” είναι -και πρέπει να είναι- η υγεία του λαού. Διότι καμιά “γιορτή ή διαδήλωση” δεν είναι ανώτερο αγαθό από την ανθρώπινη ζωή.

 

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, το να επικαλούνται ορισμένοι το Σύνταγμα (που “τσαλακώθηκε” πλειστάκις κατά τη διάρκεια της προηγούμενης “πρώτη φορά” αριστερής διακυβέρνησης) είναι όχι μόνο υποκριτικό, αλλά και επικίνδυνο για την ίδια τη δημοκρατία.

 

ΔΕΝ ΠΡΟΕΧΕΙ ο διαγκωνισμός τού ποιος θα καπηλευτεί την κληρομια του Πολυτεχνείου! Η κληρονομιά της εξέγερσης του 1973 ανήκει στο λαό, και μόνο στο λαό. Έγινε από τους φοιτητές, όχι από κόμματα. Εκείνη η εξέγερση σηματοδότησε την αρχή του τέλους της δικτατορίας. Και από τότε, η 17-11-73 αποτελεί ημέρα μνήμης και τιμής για όλους όσοι αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι μέρα αναστοχασμού της Ιστορίας και Ευθύνης, όχι διχασμού.

 

ΑΥΤΟ που προέχει, είναι η πάση θυσία σωτηρία όλων μας από μια θανατηφόρα μάστιγα, ώστε υγιείς να μπορούμε να “γιορτάζουμε”. Η “επανάσταση” θα ήταν, να βοηθήσουμε όλοι κι ο καθένας με τον τρόπο του, ώστε να “περάσει κι αυτό το μαύρο σύννεφο του θανάτου”, με όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα.

 

ΜΕ ΝΕΚΡΟΥΣ οπαδούς (71 είχαμε ανήμεα της 17/11/20), κανείς δεν κάνει επανάσταση.

 

ΙΙ.- ΣΑΡΑΝΤΑ εφτά χρόνια μετά (1973) δεν απέμειναν και πολλά σήμερα από τους εορτασμούς του Πολυτεχνείου, παρά μόνο η διαρκής καπήλευσή του από ετερόκλητες ομάδες που δημιουργούν στο χώρο ή γύρω από αυτόν, ατελέσφορα επεισόδια. Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου (που φυσικά δεν ήταν όλοι αριστεροί), άλλοι ενσωματώθηκαν από νωρίς στο μεταπολιτευτικό σύστημα και άλλοι αξιοπρεπώς απείχαν, μένοντας στο περιθώριο.

 

ΣΗΜΕΡΑ, οι σαραντάρηδες αλλά και οι νεότερες γενιές δεν φαίνεται να γνωρίζουν πολλά για το τί σημαίνει “στρατιωτική δικτατορία” (χούντα) και τί “απαγόρευση κυκλοφορίας”. Πόσο μάλλον τι θα πει “μεταπολίτευση”. Ο αντιαμερικανισμός αλλοιώθηκε προ πολλού χάριν της εξουσίας (αν δεν εξαφανίστηκε κιόλας!). Όσο για το λεγόμενο “αντιιμπεριαλιστικό” κίνημα έχασε το λόγο ύπαρξής του. Οι ανούσιες λέξεις/κλισέ έμειναν να επαναλαμβάνονται στα στόματα ορισμένων άνευρες, χωρίς κανένα νόημα, χωρίς απήχηση στο κοινό.

 

ΜΕ την τουρκική απειλή και τον νεοθωμανισμό του Ερντογάν, άλλοι “ιμπεριαλισμοί” προκύπτουν και άλλους αγώνες καλείται το έθνος να κάνει. (Στ.Γ.Κ., www.stcloris.gr)

————————

 

 

 

 

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ

 

Κύριε πρόεδρε,

 

Σε απόσπασμα από τη δήλωση της για την ημέρα του Πολυτεχνείου(17-11-20), η ΠτΔ κα Αικ. Σακελλαροπούλου σημείωσε: “…Το Πολυτεχνείο μας διδάσκει ότι η δημοκρατία απαιτεί αρετή και θυσίες. Μας υπενθυμίζει ότι οι νέοι είναι το πιο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας (…) Το μήνυμα ωστόσο που εκπέμπει σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες είναι καθολικό. Η δημοκρατία δεν είναι μόνο καθεστώς ελευθερίας αλλά και ευθύνης. Η υπέρβαση της ατομικότητάς μας για το κοινό καλό, τη δημόσια υγεία και την αλληλεγγύη είναι σήμερα ο αγώνας όλων μας».

 

… Και η υπέρβαση και των ιδεοληψιών μας, θα προσθέταμε.

 

ΕΡΜΟΛΑΟΣ

  1.  

 


Σχολιάστε