Άδραξε τη μέρα με κέφι…
Posted on 12 Οκτ, 2020 in Ποιηση | 0 comments
Το πόσο μας φεύγει το παρόν, αφήνοντας να κυριαρχεί το παρελθόν και το μέλλον-δηλαδή η ανάμνηση και η προσδοκία, και τα δυ “νεκρά”- μας το λένει οι Αρχαίοι χιλιάδες χρόνια τώρα:
-
«Μη, φίλα ψυχά, βίον αθάνατον σπεύδε,
Ταν δ΄έμπρακτον άντλει μαχανάν»
(Πίνδαρος, Πυθικός,ΙΙΙ)
(τη μετάφραση περίπου των πινδαρικών στίχων αποδίδει ο Ομάρ Χαγιάμ παρακάτω)
————————————————————–
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ μεταγενέστεροι ποιητές, ων ουκ εστι αριθμός.
“Το χθές την τρέλλα αυτής της μέρας ετοιμάζει,
την αυριανή σιωπή, απελπισία ή δόξα.
Πιές, τι δεν ξέρεις από πού ήρθες και γιατί.
Πιές, τι δεν ξέρεις γιατί φεύγεις και για πού”.
(LXXIV, Ομάρ Χαγιάμ, Ρουμπαγιατ)
