Η Λερναία Ύδρα της επικαιρότητας (Χ.ν., 6-10-20)
Posted on 6 Οκτ, 2020 in Σχόλια | 0 comments
Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ
ΚΑΘΕ εποχή έχει τα προβλήματά της, ενώ και κάθε έθνος έχει τα δικά του. Σήμερα ζεις “ειρηνικά” και αύριο ξεσπά ένας αιφνίδιος πόλεμος (όπως σε Αρμενία και Αζερμπαϊτζαν). Πόλεμοι “δι΄ασήμαντον αφορμήν” (Ναγκόρνο Καραμπάχ) ή, πιθανόν, για ανεξερεύνητες οικονομικές “θαλάσσιες ζώνες” (Αιγαίο, ανατολική Μεσόγειος) σε περιοχές που δε σου ανήκουν.
ΑΝΕΚΑΘΕΝ η ειρήνη αποτελούσε ένα σύντομο “διάλειμμα” στην ανθρώπινη Ιστορία ανάμεσα σε δυο πολέμους.
… ΑΛΛΑ, “πόλεμοι” με άλλους τρόπους, δεν είναι άραγε η επαναφορά της εθνικής οικονομίας σε φυσιολογικούς ρυθμούς; Δεν είναι ο σκληρός αγώνας με τον αόρατο εχθρό- μια παγκόσμια πανδημία, που σε κάθε της επίθεση σκοτώνει;
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Μητσοτάκη ευθύς εξαρχής ήρθε αντιμέτωπη με 4 προκλήσεις: την ακραία επιθετικότητα της Τουρκίας με λόγια και πράξεις, τον απρόσμενο κορωνοϊό που σαρώνει, μια αδύναμη ελληνική οικονομία και ένα δραματικό προσφυγικό.
ΚΑΘΕ μέρα, εδώ και δεκατρείς μήνες, τα στελέχη της βρίσκονται “επί ποδός”: άλλοτε για να αποκρούσουν το κύμα των εκ Τουρκίας προσφύγων στον Έβρο, άλλοτε για να εξουδετερώσουν την τουρκική βουλιμία σε Αιγαίο και Μεσόγειο “δια της διπλωματικής οδού”, τώρα με την αυξομείωση των κρουσμάτων του κορωνοϊού στη χώρα, και με την οικονομία που αριθμητικά διαψεύδει κάθε αισιόδοξη πρόβλεψη ανάπτυξης της χώρας.
ΠΟΛΛΑ μπορεί να καταλογίσει κανείς στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως ας πούμε τη στάση της με τα σχολεία. Αυτό όμως που θα ήταν άδικο να ειπωθεί, είναι ότι της έλλειψε το θάρρος και η αποφασιστικότητα: τόσο στα ελληνοτουρκικά, όσο και στο προσφυγικό. Το θέμα του κορωνοϊού (που ταλανίζει και την Εκπαίδευση με τις ακατάληπτες καταλήψεις) είναι πολυσύνθετο, αφού είναι παγκόσμιο. Δυστυχώς το εμβόλιο δεν βρέθηκε ακόμη. “Ανόητοι” ηγέτες, αρνητές του κορωνοϊού, ο ένας μετά τον άλλο πέφτουν θύματα της πανδημίας (Τζόνσον, Μπολσονάρου, τώρα ο Τραμπ). Ευτυχώς οι περισσότερες χώρες αντιμετωπίζουν την κατάσταση σοβαρά, ακολουθώντας πιστά τις προτάσεις και οδηγίες των ειδημόνων (λοιμωξιολόγων).
ΤΟ ΑΛΛΟ “ευτυχώς” που θα μπορούσαμε να πούμε, είναι ότι και η ελληνική αντιπολίτευση (όποια και όση υπάρχει) κράτησε και κρατεί μια αξιόπιστη στάση, μη προβάλλοντας αξιόλογα προσκώματα στη συνολική αντιμετώπιση των προβλημάτων. (Στ.Γ.Κ.)
—————————————-
Η Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ούτε νομοταγής γείτονας είναι, ούτε αξιόπιστος ώστε να ξεκινήσει ένας διάλογος. Εχει περίπου οκταπλάσιο πληθυσμό μεγαλύτερο από την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν της δίνει κανένα δικαίωμα να καταστρατηγεί τις διεθνείς συνθήκες που η ίδια υπόγραψε με τη χώρα μας, ή να θέλει να επιβάλλει όρους διαλόγου.
ΤΟ ΠΑΛΙΟ αφήγημα των κεμαλιστών (“εκδυτικοποίηση” της χώρας) έχει καταρρεύσει με τον Ερντογάν και την πολιτική του. Όμως, όσο και να θέλει ο ίδιος να πατάει σε δυο βάρκες (Ευρώπη-Ισλαμ), δεν του “βγαίνει”. Κι αυτό, τόσο εξαιτίας των συνεχών αλλαγών στους διεθνείς συσχετισμούς (απομονωτισμός ΗΠΑ, άνοδος Κίνας κ.λπ.), όσο και λόγω των εσωτερικών αλλαγών στην Τουρκία εις βάρος του (οικονομία).
ΑΝΕΚΑΘΕΝ η Τουρκία, ως άλλος “γκρίζος λύκος”, δρα στην αναμπουμπούλα! Η “συμμαχία” με τη Ρωσία σε πολά διεθνή θέματα, της έδωσε την αφορμή να αποδεσμευτεί μερικώς από τη Δύση. Αυτό της παρείχε την ευκαιρία να θέσει σε πράξη το όνειρο της “γαλάζιας πατρίδας” και της έτσι σταδιακής μετάβασής της σε περιφερειακή δύναμη στην περιοχή! Με το στανιό! Και είναι αυτό το “όνειρο” που την έχει “ξεσαλώσει” απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα, έμμεσα εναντίον και όλης της Ευρώπης.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ δεν θα πάψει να προβάλλει ηγεμονικές επιδιώξεις, έστω κι αν υπάρχει η απειλή οικονομικών κυρώσεων. Το όνειρό της γεωπολιτικής δύναμης δεν ανακόπτεται εύκολα. Η Ελλάδα οφείλει να πείσει τη Δύση ότι η τουρκική αξίωση ηγεμονικών επιδιώξεων δεν αφορά μόνον αυτήν και την Κύπρο, αλλά έμμεσα τη Δύση και τα συμφέροντά της. Και ότι η πολιτική της Δύσης δεν μπορεί να εξαντλείται στα “ναι μεν, αλλά…” μπροστά σε μια προσχηματική αποκλιμάκωση της έντασης με την Ελλάδα, με ένα δήθεν επικείμενο “διάλογο”. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται μόνο δραστικά οικονομικά μέτρα εις βάρος της καθόσον δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος για παράνομες διεκδικήσεις. Επίσης, η πολιτική της Δύσης δεν μπορεί να διαιωνίζεται στον… κατευνασμό της Τουρκίας, λόγω ιδαίτερων οικονομικών συμφερόντων. Στη διεθνή πολιτική ευθύς εξαρχής θα πρέπει να δίδονται σωστές διπλωματικές απαντήσεις, και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, να εφαρμόζονται οι “ρεαλιστικές” πρακτικές. (Στ.Γ.Κ.)
