Le decouragement (=η αποθάρρυνση)
Posted on 27 Απρ, 2011 in Κείμενα | 2 commentsΗ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΣΗ (= le découragement).
[Στη ζωη μας αυτό που μετράει είναι να μη το βάζουμε κάτω. Οι αγγλοσάξωνες έχουν μια παροιμία ή μάλλον μια προτροπή: "dont't give up".
Κι αυτό πρέπει να ισχύει για όλες τις περιστάσεις στη ζωή μας. Από ασθένειες μέχρι οικονομικές καταστροφές. Ακόμη κι ο διάβολος έχει τη σοφία να είναι πολύ φειδωλός στο “εργαλείο” που το λέει “αποθάρρυνση”. Διαβάστε το παρακάτω ανέκδοτο και θα καταλάβετε:
“Un jour, fatigué, le diable décida de prendre sa retraite (=απόφάσισε να βγει στη σύνταξη). Comme sa couverture sociale n’était pas suffisante (=μια και η ασφαλιστική του κάλυψη δεν ήταν ικανοποιητική), il décida, pour arrondir ses fins de mois (=για να βγάζει το μήνα του), de vendre sa trousse à outils (=να πουλήσει το σακίδιο με τα εργαλεία του).
Tout était là : la méchanceté (=η κακία), l’envie (= η επιθυμία), la jalousie (=η ζήλεια), la haine (=το μίσος), l’avidité (=η απληστία), la suffisance (=η ικανοποίηση), le mépris (=η περιφρόνηση), le cynisme (=ο κυνισμός), etc…
Mais l’un des outils était à part =όμως ένα απ΄τα εργαλεία του ήταν ξέχωρα) et semblait beaucoup plus usé que les autres (=και φαινόταν πολύ πιο χρησιμοποιημένο απ΄τ΄άλλα). Intrigué, un passant lui demanda : « Qu’est-ce que cet outil, et pourquoi le vendez-vous beaucoup plus cher que les autres ? » (=γιατί το πουλάτε ακριβότερα από τα άλλα;) Le diable répondit : « C’est le découragement. » (=είναι η απογοήτευση) Mais l’autre insista : « Pourquoi vendez-vous le découragement beaucoup plus cher ? » « C’est très simple. C’est l’outil le plus facile à enfoncer (=βυθίζω) dans le coeur de quelqu’un. Et lorsque le découragement y a été introduit, il est beaucoup plus facile d’introduire (=εισάγω) tous les autres outils, quels qu’ils soient. »
… Εκεί ποντάρουν πάντα οι άλλοι. Να αποητευθούμε, να αποθαρρυνθούμε και να πτα παρατήσουμε. Είτε οικονομία είναι, είτε περιουσιακά στοιχεία, είτε ασθένεια.
Από μας εξαρτάται.
Στ.Γ.Κ.
Ποτέ και για τίποτα δεν θα το κι ας είναι δύσκολα τα πράματα. Ο βρεμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, κι απο μπόρες, αλλο τίποτα.. Το ποτήρι μισογεμάτο και αναντρανιστά! Δ.Π
Το ποτήρι, μου λέει φίλος, δεν είναι πια “μισογεμάτο ή μισοάδειο”. Είναι στον πάτο!
Αλλά, του λέω, κι όταν ακόμη είναι”άσπρο πάτο”, πάλι στο χέρι μας είναι και στη διάθεσή μας να το… ξαναγεμίσουμε. Δεν νομίζεις;
Να είσαι πάντα καλά, Χριστός Ανέστη και ευχόμαστε πάντα τα καλύτερα.
Στ.Γ.Κ.