Λαμπριάτικο 2011
Posted on 24 Απρ, 2011 in Κείμενα | 0 commentsΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΟ
ΠΑΣΧΑ των Ελλήνων: πιο λαμπρό, πιο γιορταστικό από εκείνο των άλλων δογμάτων. Επειδή ακριβώς υπάρχει και πιο μεγάλη αντίθεση στη θεατρική αναπαράσταση του Θείου Πάθους, το Πάσχα το Ελληνικόν θεωρείται ως η λαμπρότερη γιορτή της Ρωμιοσύνης σε όλον τον κόσμο… Η περίλαμπρη Ανάσταση στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, μέσα σ΄ ένα μυροβόλο περιβάλλον, με τις χαρμόσυνες καμπάνες, τα βαρελότα ή τα βεγγαλικά να φωτίζουν τον αέρα, το κάψιμο του Ιούδα, το «Χριστός Ανέστη» , το «Δεύτε λάβετε φως…», το «Ο Άδης επικράνθη» και το «Άρατε πύλας Άδου…», όλα αυτά έχουν την ειδική σημειολογία της ημέρας με προεξάρχουσα την παπαδιαμάντεια αφήγηση.
Το πρωϊ της Κυριακής του Πάσχα (στη Δεύτερη Ανάσταση), στον «Εσπερινό Της Αγάπης» (όπως λέγεται) διαβάζεται το Ευαγγέλιο σε εννέα γλώσσες (Ελληνική, Αγγλική, Γαλλική, Ρωσσική, Ιταλική, Γερμανική, Ρουμανική, Αραβική και Λατινική).
Το πρωί της Λαμπρής (εκ βαθέος όρθρου, μάλιστα), ο νοικοκύρης ετοιμάζει τη καρβουνο- φωτιά, συσκευάζει και δένει τη σούβλα για το αρνί (και το κοκορέτσι) στους οβελίες. Η ετοιμασία είναι μια ολόκληρη διαδικασία, κι αν δεν έχει κανείς κάποια σχετική εμπειρία είναι πολύ εύκολο να μην πετύχει το ψήσιμο του αρνιού.
Όταν όλα ετοιμαστούν, εκεί γύρω στο μεσημέρι, στην αυλή του σπιτιού αρχίζει το μεγάλο γλέντι :με το γύρισμα της σούβλας, το γλυκόπιοτο κρασί ή την ρετσίνα, το σχετικό μεζεδάκι και φυσικά την παρέα που εναλλάσσεται στο γύρισμα της σούβλας. Σε ολόκληρη την Ελλάδα το Πάσχα γιορτάζονται με ξεχωριστό τρόπο, γλέντι, χορό (κυρίως παραδοσιακό-με κλαρίνα, συρτό ή τσάμικο κ.λπ.), τραγούδι και ψυχική ανάταση που κανένα Μνημόνιο δεν αμαυρώνει….
ΕΤΣΙ, λοιπόν,
“Η ζωή θανάτου
γευσαμένη, Χριστός,
εκ θανάτου τους βροτούς ηλευθέρωσε,
και δωρείται πάση κτίσει την ζωήν”-περνάει το βαρύ μήνυμα απ΄το θάνατο στη «γλυκιά ζωή».
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ μας χρόνια στις σχολικές γιορτές , λίγο πριν απ΄τις διακοπές του Πάσχα, κυριαρχούσαν τα ποιήματα-Χριστούγεννα ή Πάσχα-του Στ. Σπεράντσα και όχι μόνο…
Μια υπόμνηση-ανάμνηση, για όσους έχουν ζωντανές τις παιδικές τους αναμνήσεις:
- Χριστός Ανέστη (Στέλιος Σπεράντσας)
«Ορχήστρα εστήσανε γλυκές/καμπάνες μακρινές.
Θεού χαρά τέτοια γιορτή.
Μα κι όπως θέλεις πες τη.
Τις πασχαλιές φορέσετε/Φραγές μου ταπεινές.
Άσπρη η ψυχή μου σαν και σας
Με το «Χριστός Ανέστη»!
- Ανάσταση (Στέλιος Σπεράντσας)
«Η Ανάσταση. Και γέμισε χαρά,
λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο.
Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά,
ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά
γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω.
Ανάσταση. Τα σήμαντρα χτυπούν.
Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.
Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν
όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν
“Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα”.
[Στέλιος Σπεράντσας (Σμύρνη 1888 - Αθήνα 1962)
λογοτέχνης και καθηγητής της Οδοντιατρικής]
…ΚΑΙ ΠΑΛΙ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Στ.Γ.Κ.
