[Αναδημοσιεύουμε από το βιβλίο του ΑΝΤΩΝΗ ΒΕΝΕΤΗ "Επιστολές", με την άδειά του φυσικά, ορισμένες που αφορούν τις Παιδοπόλεις.

Ο συντάκτης των επιστολών, διακεκριμμένος δικηγόρος και νυν ανήσυχος ιστοριοδίφης, υπήρξε για 7 χρόνια τρόφιμος των Παιδοπόλεων.

Εκτός αυτού, καθ΄ομολογίαν του, στην παιδική του ηλικία μεταφέρθηκε βίαια από τους αντάρτες στις κομμουνιστοκρατούμενες ανατολικές χώρες της Σοβιετικής Ένωσης.

Οι επιστολές του, όλες "διευκρινιστικές και στηριζόμενες σε προσωπικές και άλλων μαρτυρίες", ενισχυμένες και από τις μαρτυρίες συμπαιδοπολιτών (όπως εμού για παράδειγμα) εκφράζουν τη ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ και μόνο την αλήθεια για τις ΠΑΙΔΟΠΟΛΕΙΣ.

Αυτή την αλήθεια που ΚΑΙΕΙ αλλά είναι επί τούτου άγνωστη εν πολλοίς, η μεταπολιτευτική Αριστερά (και ό,τι σημαίνει πια αυτή η λέξη σήμερα), με τις επιταγμένες κουστωδίες της ("επιστήμονες ιστορικούς", "στρατευμένους" δημοσιογράφους, αδαείς συγγραφείς και άλλους άσχετους με την πραγματικότητα που ζήσαμε στις Παιδοπόλεις) προσπαθεί να τη μηδενίσει, ώστε να "λάμψει" η δική της κομματική "αλήθεια"-η εξυπηρετούσα τους απώτερους στόχους της: τη σπίλωση ενός έργου σωτηρίας και μόρφωσης χιλιάδων ορφανών -κι απ΄τις δυο πλευρές- Ελληνοπαίδων.

Αξίζει να τις διαβάσετε, για να μαθαίνετε την αλήθεια, να στοχάζεστε και να αντικρούετε. Στ.Γ.Κ.:

 

----------------------------------

Παιδοπόλεις της Φρειδερίκης

«αλλ’ η γε αλήθεια ζη, πολλών

ψευδομένων στομάτων ισχυρότερα» [Λιβάνιος, ο Αντιοχεύς, (314-393 μ.Χ.), Ρήτορας και Σοφιστής]

 

————————————————————————————————————–

Στις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης

 

Κύριε διευθυντά,

 

Στην «Κ» της 9.1.2010 η κ. Σελλά αναφέρεται στις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης. Ο υποσημειούμενος υπήρξε επί 7ετία τρόφιμος αυτών και δικαιούται, φρονώ, να καταθέσει, λίαν συνοπτικά την εμπειρία του.

Στην παιδόπολη βρέθηκα με αίτηση του πατέρα μου, ενώ – προηγουμένως – βρέθηκα βιαίως μαζί με τη μητέρα μου και την αδελφή μου στην Αλβανία και την Ουγγαρία (1948 – 1954), όμηρος των ανταρτών του Δ.Σ.Ε..

Θυμάμαι τα τραγούδια στο χωριό «Μπελογιάννης»:

• «Αχ Μόσχα εσύ,για σένα χτυπά με χαρά του λαού η καρδιά».
• Στις παιδοπόλεις τον ύμνο:
• «Την ελληνική σημαία μάννα μου την αγαπώ».

 

Στις παιδοπόλεις γνώρισα πολλά παιδιά αριστερών οικογενειών ακόμα και ανταρτών του Δ.Σ.Ε., με τα οποία διατηρώ ισχυρούς δεσμούς φιλίας, παραμένουν αριστεροί, αλλά αναγνωρίζουν τον θετικό ρόλο που έπαιξαν οι παιδοπόλεις στη ζωή τους.

Εξ άλλου το προσωπικό των παιδοπόλεων απαρτίσθηκε από άτομα υψηλού επιπέδου, όπως η φωτισμένη παιδαγωγός Καλλιόπη Μουστάκα, συνεργάτιδα του πρωτοπρεσβύτερου Πυρουνάκη και του Ε.Παπανούτσου, η οποία αρθρογραφούσε στο «Βήμα» μέχρι τον θάνατό της το 1978.

Ομαδάρχισσες υπήρξαν πρώην ΕΠΟΝίτισσες, ακόμα και αδελφές ανταρτών του Δ.Σ.Ε., τις οποίες μεσούντος του εμφυλίου πολέμου επροστάτευε η «Βασιλική Πρόνοια» (βλ. Αρχειοτάξιο 2008).

Έτσι, στην παιδόπολη των Ιωαννίνων ήταν η Αθηνά Εργολάβου, στο Ζηρό Φιλιππιάδας η Αλεξάνδρα Ελεφάντη.

 

Στα περιοδικά που εξέδιδε η «Βασιλική Πρόνοια» (“Η Παιδόπολις”, μετέπειτα “Το σπίτι του Παιδιού”) και τα οποία διενέμοντο στους τροφίμους δωρεάν συνεργάζονταν γνωστοί αριστεροί, όπως ο Μποστ (εικονογράφηση), η Σοφία Μαυροειδή – Παπαδάκη (κείμενα), ακόμα νομίζω και ο αδελφός του Άρη Βελουχιώτη, Μπάμπης Κλάρας.

Και όπως έγραψε ο Δρ Φιλοσοφίας Κρίτων Ζωάκος:

«Η Ελλάδα των παιδοπόλεων δεν μας πλήγωνε – αντίθετα – επούλωνε τις πληγές μας».

Ο «βυθός» των παιδοπόλεων, θα έλεγα, ήταν διαυγής. Ήταν η επιβίωση και η προστασία των ανηλίκων παιδιών, που οι σκληρές συνθήκες της εποχής, δεν τους επέτρεπαν να επιβιώσουν στις εστίες τους.

Φρονώ, λοιπόν, ότι ο «θολός βυθός» βρίσκεται στις εμμονές, προκαταλήψεις και ιδεοληψίες. Στην στράτευση σε δογματικές αντιλήψεις και ακόμα στις επινοημένες καταστάσεις ή και βαρύγδουπες εκφράσεις.

 

Αντώνης Ν. Βενέτης

 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14.1.2010

ΤΙΤΑΝΗ 24.5.2009

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ 13.1.2010

ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΑ 1.2.2010

ΤΟ ΒΗΜΑ 28.2.2009

 

 

————————————————————————————————————–

Η αλήθεια για τις παιδοπόλεις

 

Κύριε διευθυντά,

 

Προσφάτως εκλήθημεν από την εκπομπή «Η μηχανή του χρόνου» του κ. Βασιλόπουλου (Alpha) να καταθέσουμε τη μαρτυρία μας, ως παλαιοί τρόφιμοι των παιδοπόλεων που είχε ιδρύσει η βασίλισσα Φρειδερίκη. Ήταν προφανές ότι η μαρτυρία μας θα αφορούσε την ζωή μας στις παιδοπόλεις, χωρίς τουλάχιστον από τη δική μας πλευρά αυτό να έχει πολιτικές προεκτάσεις.

Η εκπομπή προεβλήθη το Σάββατο 4.2.2006. Από τις μαρτυρίες μας όμως απομονώθηκαν και προεβλήθησαν τελικά φράσεις άνευ ουσιαστικής σημασίας και παρελείφθησαν άλλες ουσιαστικής σημασίας και περαιτέρω προεβλήθησαν κρίσεις και εκτιμήσεις τρίτων προσώπων – οι οποίοι δεν υπήρξαν τρόφιμοι παιδοπόλεων – με αποτέλεσμα να βγει στον «αέρα» μια αρνητική εικόνα για τη ζωή μας στις παιδοπόλεις και έτσι να δεχόμαστε διαμαρτυρίες από πολλούς τροφίμους των παιδοπόλεων που παρηκολούθησαν την πιο πάνω εκπομπή.

Για την αποκατάσταση των πραγμάτων και της αληθείας, η οποία πρέπει να βρίσκεται πάνω από οποιαδήποτε πολιτική σκοπιμότητα, διατυπώνουμε και γραπτά τις απόψεις μας.

1. Την ίδρυση και λειτουργία των παιδοπόλεων επέβαλαν οι σκληρές συνθήκες της εποχής εκείνης (φτώχεια και εξαθλίωση της υπαίθρου). Οι τρόφιμοι ήταν παιδιά φτωχών χωρικών που είδαν στη δεκαετία 1940 – 1950 να καταστρέφονται τα χωριά τους και να μην μπορούν να συντηρήσουν τα παιδιά τους.
2. Στις παιδοπόλεις βρεθήκαμε με αίτηση των γονέων ή των νόμιμων κηδεμόνων μας και όχι παρά τη θέληση αυτών.
3. Στις παιδοπόλεις βρήκαμε καλές συνθήκες ζωής, στέγης, διατροφής, υγιεινής, εκπαίδευσης και καλής συμπεριφοράς από το προσωπικό.
4. Τα περί αντικομμουνιστικής προπαγάνδας την οποία δήθεν υπέστημεν, είναι παντελώς ανακριβή. Πολλοί τρόφιμοι υπήρξαν παιδιά αριστερών οικογενειών, χωρίς να γίνεται ουδεμία δυσμενής διάκριση εις βάρος τους. Οι περισσότεροι μάλιστα εξ’ αυτών εσπούδασαν στις παιδοπόλεις, ανήκαν και εξακολουθούν να ανήκουν στον αριστερό χώρο αλλά αναγνωρίζουν το θετικό ρόλο που έπαιξαν στη ζωή τους οι παιδοπόλεις. Εις εξ αυτών μάλιστα γιατρός και γιος σκοτωμένου αντάρτη του Δ.Σ.Ε., μετά την εκπομπή μας είπε «τα καλύτερά μου χρόνια τα πέρασα στις παιδοπόλεις».
5. Τα περί κακοποιήσεων παιδιών, παράνομων υιοθεσιών κ.λ.π. είναι απολύτως ψευδή, ουδέποτε δε τέτοια περιστατικά περιέπεσαν στην αντίληψή μας. Και τα περί «στρατοπέδων» και «γκέτο» που τόσο άκριτα ελέχθησαν εις την εκπομπή αντίκεινται παντελώς στην πραγματικότητα όπως την βιώσαμε αποκλειστικά εμείς.
6. Εκφράζουμε δημόσια – χωρίς αυτό να ενέχει οποιαδήποτε πολιτική σημασία ή σκοπιμότητα – την ευγνωμοσύνη μας και προς την βασίλισσα Φρειδερίκη που είχε την πρωτοβουλία της δημιουργίας των παιδοπόλεων και προς τον ελληνικό λαό που με το υστέρημά του μας μεγάλωσε και μόρφωσε (ειδικός φόρος βασιλικής προνοίας).

 

Ευχαριστούμε,

Κώστας Μπαρμπής, Παιδίατρος

Αντώνης Βενέτης, Δικηγόρος

Σταύρος Μπάκας, επιχειρηματίας (γιος αντάρτη του Δ.Σ.Ε. )

 

ΕΣΤΙΑ 11.2.2006, ΤΙΤΑΝΗ 24.5.2009

ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΑ 1.3.2006, ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ 11.2.2006

 

————————————————————————————————-

Μια εκπομπή για τις παιδοπόλεις

 

Κύριε διευθυντά,

 

Η δαιμονοποίηση της Βασίλισσας Φρειδερίκης, ιδίως από την αριστερά και όχι μόνο, είναι, θα έλεγα, δεδομένη. Η νεκρή Βασίλισσα έχει μεταβληθεί σε σάκο του μποξ και της προσάπτονται πλείστα όσα, υπαρκτά και ανύπαρκτα. Τελευταία θυμήθηκαν και τις παιδοπόλεις. Σε δύσκολες και σκληρές εποχές φιλοξένησαν περί τα 50.000 Ελληνόπουλα.

 

Οι μαρτυρίες των τροφίμων – των παιδιών δηλαδή που φιλοξενήθηκαν στις παιδοπόλεις, είναι γενικά θετικές. Πολλά από αυτά ήταν παιδιά αριστερών οικογενειών, παρά ταύτα και προς τιμήν τους αναγνωρίζουν το θετικό ρόλο που έπαιξε στη ζωή τους η ύπαρξη των παιδοπόλεων, χωρίς να γίνεται ουδεμία δυσμενής διάκριση εις βάρος τους. Τρίτοι όμως που δεν υπήρξαν τρόφιμοι των παιδοπόλεων και χωρίς να ρωτούν τα παιδιά αυτά, των παιδοπόλεων, γράφουν ακόμα και για «ομαδικούς βιασμούς, φόνους και παράνομες υιοθεσίες», χωρίς την ελάχιστη τεκμηρίωση για όσα καταγγέλλουν, αδιαφορώντας πλήρως για την αλήθεια.

 

Με αφορμή μια εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΑLPHA «Η Μηχανή του Χρόνου» (4.2.2006), ένας παλιός τρόφιμος των παιδοπόλεων ο Θωμάς Θεολόγης, από τα Άγραφα Θεσσαλίας, έγραψε εις αντίκρουση των συμπερασμάτων της εκπομπής ένα μικρό βιβλίο «Φρειδερίκη και παιδοπόλεις» (εκδόσεις Πελασγός). Το βιβλίο το βρήκα ενδιαφέρον, ιδίως το κεφάλαιο εκείνο που ο συγγραφέας απαντά στα όσα ελέχθησαν στην εν λόγω εκπομπή, από διάφορους τρίτους, οι οποίοι χωρίς να έχουν ζήσει στις παιδοπόλεις ισχυρίζοντο εκδήλως αβάσιμα πράγματα και γεγονότα. Ακόμα όμως πιο ενδιαφέρουσες είναι οι επιστολές παιδοπολιτών που αναδημοσιεύει ο συγγραφέας από τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Τα υπόλοιπα κεφάλαια νομίζω ότι ο συγγραφέας θα μπορούσε να τα αποφύγει, γιατί δεν αναφέρονται στις παιδοπόλεις.

 

Την εκπομπή την είδα, και νομίζω ο συγγραφέας την αναλύει σωστά. Ο παρουσιαστής της εκπομπής ήταν γεμάτος προκατάληψη και χολή για τη νεκρή Βασίλισσα. Στόχος του η συμπόρευση με το ρεύμα της εποχής. Η Φρειδερίκη είναι ένας ευάλωτος στόχος, ποιος θα την υπερασπιστεί; Για να την μειώσει μιλούσε απαξιωτικά για το πρόσωπό της και πλην άλλων είπε ότι φιλοξενήθηκε «από τον ρατσιστή Πρόεδρο της Νότιας Αφρικής Γιαν Σματς».

 

Η προκατάληψη συμβαδίζει με την αμάθεια. Ο στρατάρχης Γιαν Σματς ήταν ένας ειλικρινής φίλος της Ελλάδας, γι’αυτό και η προτομή του στη Βουλή. Το 1948 έχασε τις εκλογές, στη Νότιο Αφρική. Οι Εθνικιστές που τον διαδέχθηκαν στην εξουσία ήταν ρατσιστές και θεωρείται ότι η απομάκρυνσή του άνοιξε τον δρόμο προς την καθιέρωση του απαρτχάιντ («Το Βήμα» 10,11 Απριλίου 2004). Και να πληροφορήσουμε τον αδαή παρουσιαστή, ότι στη Νότιο Αφρική, σε όλη τη διάρκεια της κατοχής μεταφέρθηκε ο χρυσός της Τραπέζης της Ελλάδος και επεστράφη στην Ελλάδα, μετά τον πόλεμο χωρίς το ελάχιστο έλλειμμα… Πρωθυπουργός της Νότιας Αφρικής, ο Γιαν Σματς. Χαρακτήρισε επίσης την αείμνηστη Βασίλισσα ναζίστρια» ή κάτι παρεμφερές, γιατί σε νεαρή ηλιικία είχε ενταχθεί – υποχρεωτικά – στην χιτλερική νεολαία, και όπως ευστόχως επισημαίνει ο συγγραφέας, και ο Μίκης Θεοδωράκης ως νεαρός είχε ενταχθεί – υποχρεωτικά – στη Μεταξική ΕΟΝ. Κατά την αντίληψη του κ. παρουσιαστή και ο Θεοδωράκης θα πρέπει να θεωρείται «φασίστας»…

 

Ακόμα και το ότι η Φρειδερίκη εσέβετο το δημόσιο χρήμα και γι’αυτό ο παρουσιαστής ακόμα την μέμφεται…Έτσι είπε στην παραπάνω εκπομπή: «Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα βρέθηκαν στα ταμεία του εράνου 600.000.000 δρχ.», και όπως ευστόχως επισημαίνει ο συγγραφέας, πού ήθελε να βρεθούν τα χρήματα, σε ελβετικές τράπεζες;

 

Όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, Κύριοι λιγότερη ανανδρία…

 

Μετά τιμής

Α.Βενέτης

Παλαιός παιδοπολίτης

 

ΕΣΤΙΑ 12.7.2006

 

 

 

————————————————————————————————————–

 

 

Εμπειρίες από τις παιδουπόλεις

 

Στην «Κ» της Κυριακής της 14.5.2006 ο κ. Ηλίας Μαγκλίνης κριτικάρει το βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου «Bella Ciao» και θεωρεί ως αλάθητα δεδομένα τους μύθους, τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες της Αριστεράς, τα οποία και αναπαράγει θα έλεγα άκριτα. Έτσι, αναφέρεται σε «κακοποιήσεις και βιασμούς ανηλίκων και φόνους στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης».

Εγώ υπήρξα τρόφιμος αυτών των παιδουπόλεων επί επταετία. Τις εμπειρίες μου από τις παιδουπόλεις θα τις χαρακτήριζα θετικές. Βρήκαμε καλές συνθήκες ζωής, υγιεινής, διατροφής, εκπαίδευσης και καλής συμπεριφοράς από το προσωπικό. Θα παραθέσω, όμως, πολύ συνοπτικά, μαρτυρίες παιδιών ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού (Δ.Σ.Ε.) που βρέθηκαν στις παιδοπόλεις.

 

(Ελληνόπουλα κάπου στη Σοβιετία μαθαίνουν να λατρεύουν τον “πατερούλη” ΣΤΑΛΙΝ)

 

-Ο Σταύρος Μπάκας από το χωριό Γολά Θεσπρωτίας, ο αντάρτης πατέρας του πέθανε ως πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία, «οι εργαζόμενοι στην παιδόπολη από την αρχηγό μας την κ. Κατίνα, τις ομαδάρχισσες , τους δασκάλους μας και όλους γενικότερα ήταν άψογοι… και δεν προσπάθησαν ποτέ και κανείς να μας πληγώσει με ύβρεις και προπαγάνδα… και κανείς δεν θέλησε να μας κάνει «γενίτσαρους» όπως γράφουν και λένε… «Την τότε βασίλισσα Φρειδερίκη, που έκανε τα ιδρύματα, και τον ελληνικό λαό που με το υστέρημά του μας μεγάλωσε και μας μόρφωσε (ειδικός φόρος Βασιλικής πρόνοιας) ευγνωμονώ». (βλ. μηνιαίο ιστορικό περιοδικό «ΤΟΤΕ» τ.Ιουνίου 2005).

 

- Η Αγγελική Πάζιου – Τζιώκα από τα Τοπόλιανα Ευρυτανίας, κόρη αντάρτη του Δ.Σ.Ε. με εννέα παιδιά, από τα οποία τα 4 στο αντάρτικο και οι πέντε τρόφιμοι των παιδοπόλεων της Βασιλικής πρόνοιας, γράφει «Το προσωπικό (της παιδόπολης) γνωρίζοντας ότι όλα τα παιδιά που ήταν εκεί (παιδοπόλεις) ήταν άλλα ορφανά, άλλων οι γονείς ήταν αντάρτες πάνω στα βουνά… Γι’ αυτό ήταν πολύ στοργικοί μαζί μας, προσπαθούσαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το δράμα μας…» και «αν και πέρασα τόσο ωραία στο χωριό μου ήμουν χαρούμενη που βρέθηκα πάλι στην παιδόπολη, στο δικό μου περιβάλλον. Η φτώχεια που είδα στα χωριά αυτές τις ημέρες, με έκανε να αισθανθώ για μιαν ακόμη φορά απέραντη ευγνωμοσύνη για τη Βασίλισσα Φρειδερίκη που είχε την έμπνευση να συγκεντρώσει τόσες χιλιάδες Ελληνόπουλα υπό την προστασία της και να έχουμε άριστη επίβλεψη και τέλεια διατροφή» («Το Ηλιοβασίλεμα της Ξενιτιάς», Μελβούρνη 2004).

 

Τη μνήμη της Φρειδερίκης, για τη συγκεκριμένη δραστηριότητά της δεν την υπερασπίζονται βέβαια οι πάλαι ποτέ «Ηρακλείς του Στέμματος» ούτε οι θαυμαστές της λενινιστικής ηθικής (το να λέμε την αλήθεια είναι μια αστική προκατάληψη), αλλά οι γιοι και οι θυγατέρες των ανταρτών του Δ.Σ.Ε. που πέρασαν από τις παιδοπόλεις… και φρονώ ότι μεγαλύτερος έπαινος για τη νεκρή βασίλισσα δεν μπορεί να υπάρξει…

 

Αντώνης Βενέτης

Δικηγόρος, Αθήνα

 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1.6.2006

ΕΣΤΙΑ 26.9.2005

 

————————————————————————————————————–

 

Η παιδόπολη Ζηρού

 

Στο «Βήμα της Κυριακής» (3.12.2000) η Μ. Θεοδοσοπούλου κριτικάρει το βιβλίο του Β. Μπούτου «Τα δάκρυα της Βασίλισσας», το οποίο αναφέρεται προδήλως στην παιδόπολη Ζηρού Φιλιππιάδος «Ο Άγιος Αλέξανδρος», του οποίου υπήρξα τρόφιμος πάνω από δύο χρόνια και στη συνέχεια περίπου πέντε χρόνια στην παιδόπολη «Αγιος Δημήτριος» Θεσσαλονίκης.

Την ίδρυση και λειτουργία των παιδοπόλεων με την έναρξη σχεδόν του εμφυλίου πολέμου επέβαλαν οι σκληρές συνθήκες της εποχής (φτώχεια, εξαθλίωση της υπαίθρου κ.λ.π.). Πολλοί τρόφιμοι υπήρξαν παιδιά ανταρτών και το σύνολο σχεδόν παιδιά φτωχών χωρικών, που είδαν στη δεκαετία 1940–1950 να καταστρέφονται τα χωριά τους και να μην μπορούν να επιβιώσουν οι οικογένειές τους. Οι εγκαταστάσεις της παιδοπόλεως Ζηρού ήταν για την εποχή τους εξαίρετες και είχαν κατασκευασθεί από τον Ελβετικό Ερυθρό Σταυρό. Στην παιδόπολη αυτή βρήκαμε καλές συνθήκες ζωής, υγιεινής, εκπαίδευσης και καλής συμπεριφοράς από το προσωπικό.

Εδώ θα ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής σε έναν νεαρό «ομαδάρχη», τον Κερκυραίο Νιόνιο Γκέργκη, έναν γενναιόδωρο και ειλικρινή φίλο των τροφίμων, ο οποίος μας ενέπνεε με το παράδειγμά του και μας προέτρεπε με τις συμβουλές του να είμαστε δραστήριοι, ενεργητικοί, να αθλούμαστε. Γενικά από τη θητεία μας στις παιδοπόλεις πήραμε αρχές και κανόνες που ακόμη ακολουθούμε.

Η προσωπική μου εμπειρία, αλλά πιστεύω και των περισσοτέρων τροφίμων, από την παιδόπολη υπήρξε θετική και ποτέ δεν αισθάνθηκα σαν σε «στρατόπεδο», ούτε διεπίστωσα να γίνεται προπαγάνδα, τουλάχιστον εμφανής, ή διάκριση στους τροφίμους αναλόγως με τις πολιτικές τοποθετήσεις των γονέων τους. Όσο για το υποτιθέμενο συμβάν του βιασμού τροφίμου από υπάλληλο της παιδοπόλεως Ζηρού, δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα, γιατί αν είχε συμβεί ασφαλώς θα το γνωρίζαμε. Πνιγμός τροφίμου στη λίμνη του Ζηρού πράγματι υπήρξε, συνέβη το 1953, ανευρέθη το πτώμα και ετάφη ο άτυχος τρόφιμος στο γειτονικό χωριό Παντάνασσα.

 

Αντώνης Βενέτης

Δικηγόρος, Αθήνα

 

 

ΤΟ ΒΗΜΑ 13.12.2000

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 8.1.2009

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ Τ.46

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ 18.12.2009, ΑΝΤΙ 8.3.2002

 

 

————————————————————————————————————–

 

 

 

Τα παιδιά των παιδοπόλεων διαπρέπουν σε Ελλάδα και Εξωτερικό

 

Κύριε διευθυντά,

 

Η ανάγνωση στο «ΒΗΜΑ» πρόσφατης επιστολής του Θωμά Ηλιόπουλου, από την Μελβούρνη, μου επανέφερε από τις ομίχλες της μνήμης, εκεί γύρω στο 1960, στην Παιδόπολοη «Άγιος Δημήτριος» Θεσσαλονίκης, το πρόσωπο του συγκεκριμένου επιστολογράφου.

Λίγο μεγαλύτερος από εμένα, ζωηρός, με έντονη κλίση προς τα καλλιτεχνικά δρώμενα.

Από δεκαετίες, σαν τους ήρωες της ελληνιστικής διασποράς του Αλεξανδρινού, υπηρετεί ταπεινά και υπερήφανα την ελληνική γλώσσα, όχι στη βαλκανική σκόνη της Αθήνας, αλλά στην άλλη άκρη του πλανήτη, στη Μελβούρνη της Αυστραλίας.

Έτσι, με την ευκαιρία αυτή, ν’αναφερθώ και σ’ άλλα παιδιά των παιδοπόλεων, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα.

 

-Ο Δρ. Φιλοσοφίας Κρίτων Ζωάκος, στις Η.Π.Α.

-ο Κοζανίτης Γιώργος Παπαδόπουλος στην Ουάσιγκτον,

-ο Θεσσαλός Αστέριος Αργυρίου, ήδη ομότιμος καθηγητής στο Στρασβούργο της Γαλλίας.

-ο Θεσπρωτός αρχιτέκτων Ηλίας Φωτιάδης, στο Ααχεν.

-ο εκ Θράκης γιατρός Σίμος Τσιλίκας στην Κοζάνη,

-ο εκ Σερρών γεωπόνος Παύλος Καπόγλου στην Αλεξάνδρεια,

-ο εκ Βωβούσας γεωπόνος Κώστας Δήμου στα Γιάννενα,

-ο εκ Βεροίας επίσης γεωπόνος Σίμος Γιαννάκης στο Ρέθυμνο,

-ο εξ Ολύμπου παιδίατρος Κώστας Μπαρμπής, στη Ραφήνα,

-ο καρδιολόγος Χρήστος Βενέτης, στην Αθήνα,

-ο φιλόλογος Κώστας Τσιάρας στη Λάρισα,

-ο καθηγητής Γαλλικής Φιλολογίας Σταύρος Καλαϊτζόγλου, στα Χανιά,

-ο καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας Περικλής Λεύκας, στη Θεσσαλονίκη,

-ο Θανάσης Κεσκινίδης, ο Κώστας Θεοδώρου, ο Χαράλαμπος Βαλεράς,

-οι αδελφοί Τσούμπανου, από το Κεράσοβο Κονίτσης, οι Αργύρης Μενέλαος, Αρωνιάδης Απόστολος, Γαλάνης Ανδρέας, Γούλας Αντώνιος, Επιτρόπου Μηνάς, Εφραιμίδης Παναγιώτης, Θεολόγης Θωμάς, Καλτσούλας Δημήτριος, Κάρκος Δημήτριος…,

ο κατάλογος είναι ατελείωτος! Και όπως έγραψε ο Κρίτων Ζωάκος, «Η Ελλάδα των παιδοπόλεων δεν μας πλήγωνε, αλλά – αντίθετα – επούλωνε τις πληγές μας».

 

Ευχαριστώ,

Αντώνης Ν. Βενέτης

 

«ΤΟΛΜΗ» Εβδομαδιαία εφημερίδα Θεσπρωτίας 12.11.2009

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ 6.11.2009

 

————————————————————————————————————-

Και πάλιν οι παιδουπόλεις

 

Κύριε διευθυντά,

 

Εκλήθην προσφάτως να καταθέσω την μαρτυρία μου, ως ευρεθείς μετά τον Εμφύλιο πόλεμο στις «λαικές δημοκρατίες» και μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα το 1954 ως τρόφιμος των παιδουπόλεων της Φρειδερίκης. Είπα λοιπόν αυτό που μου συνέβη. Στην μεν «λαϊκή δημοκρατία» της Ουγγαρίας βρέθηκα παρά την θέληση των γονέων μου, δηλαδή βιαίως, στις δε παιδουπόλεις με αίτηση των γονέων μου.

Ο παρουσιαστής όμως της εκπομπής, σοβαρός κατά τα άλλα δημοσιογράφος, δεν μπόρεσε δυστυχώς να ξεφύγει από τις στημένες αλήθειες της Μαρξιστικής αριστεράς. Έτσι λοιπόν τις «λαϊκές δημοκρατίες» τις βάφτισε «καταφύγια» – που για όσους πήγαν με τη θέλησή τους, πιθανόν να ήταν, για μένα όμως και χιλιάδες άλλους ομήρους των ανταρτών, ασφαλώς όχι – και τις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης «στρατόπεδα», όταν προϋπόθεση για να πάει κάποιο παιδί εκεί, ήταν απαραιτήτως η ύπαρξη αίτησης του κηδεμόνα.

 

Η απάντησή μου «στις παιδουπόλεις γνώρισα πολλά παιδιά αριστερών οικογενειών» σταμάτησε στο σημείο αυτό. Η ολοκλήρωση της φράσης «με τα οποία διατηρώ ισχυρούς δεσμούς φιλίας, παραμένουν αριστεροί, αλλά αναγνωρίζουν τον θετικό ρόλο που έπαιξαν στη ζωή τους οι παιδουπόλεις», δεν προεβλήθη. Στην εκπομπή κατέθεσαν και άλλοι τρόφιμοι των παιδουπόλεων. Παρά ταύτα η κατάθεσή μας για τις συνθήκες της ζωής μας στις παιδουπόλεις δεν προεβλήθη. Προεβλήθη όμως η άποψη δύο … «ερευνητριών», οι οποίες ουδέποτε πέρασαν τις πύλες των παιδουπόλεων, για να μας πουν πως περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια…

 

Ηκούσθη επίσης στην εκπομπή ένα τραγούδι το οποίο πράγματι τραγουδούσαμε ομαδικά στις παιδουπόλεις «Την ελληνική σημαία, μάνα μου, την αγαπώ».

Δεν ηκούσθη, όμως αυτό που κατέθεσα, τα τραγούδια που μας μάθαιναν στις λαϊκές δημοκρατίες:

«Επάνω σε ψηλό βουνό

θα στήσουμε ένα αλώνι

να βάλουμε τον βασιλιά

σαμάρια να μπαλώνει»

και ακόμη:

«Ax Μόσχα εσύ, για σένα χτυπά με χαρά, του λαού η καρδιά».

Την μεθεπομένη μέρα σε απογευματινή εφημερίδα, μεγάλης κυκλοφορίας, περισπούδαστη τηλεκριτικός, «ανακάλυψε» τα αίτια του Εμφυλίου πολέμου.

-Τον «πυροδότησε» η Βασίλισσα Φρειδερίκη, για να εξαθλιωθεί η ύπαιθρος και έτσι να μπορέσει να συγκεντρώσει τα παιδιά της υπαίθρου στις παιδουπόλεις και να τα πουλήσει στους Αμερικάνους…

Η ελάχιστη υποστήριξη της νεκρής Βασίλισσας, για την συγκεκριμένη δραστηριότητά της, μόνον μομφή, ακόμα και χλευασμούς και λοιδορίες μπορούν να σου προσάψουν.

Παρά ταύτα όμως θα το επαναλάβω. Στις παιδουπόλεις βρήκαμε καλές συνθήκες ζωής, καλή συμπεριφορά από το προσωπικό, καλής εκπαίδευσης και έτσι ένας σημαντικός αριθμός παιδιών μπόρεσαν και σπούδασαν.

Ενδεικτικά αναφέρω μερικούς:

-Αστέριος Αργυρίου, ομότιμος καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου,

-Κρίτων Ζωάκος, διδάκτωρ Φιλοσοφίας,

-οι γιατροί Σίμος Τσιλίκας, Γιώργος Κωνσταντάκης, ο παιδίατρος Κώστας Μπαρμπής, ο καρδιολόγος Χρήστος Βενέτης,

-ο φιλόλογος Κώστσας Τσιάρας,

-οι γεωπόνοι Κώστας Δήμου, Σίμος Γιαννάκης, Παύλος Καπόγλου,

-Αγρόδημος Ηλίας, αντιστράτηγος Ε.Α., και οι

-Κουρκουβέλας Αθανάσιος, Λασκαρίδης Ιωάννης, Μαστροδήμος Βασίλειος, Μάτσης Χριστόφορος, Μουταφίδης Χρήστος, Μυγδάλης Λάμπρος, Παλιούρας Δημήτριος, Σερεμέτης Αγησίλαος, Τούλης Χρήστος, Φιλίνας Ευστράτιος, Χαραλαμπίδης Παναγιώτης, Θωμάς Ακριβόπουλος, Χρυσόστομος Σμαρόπουλος κ.λ.π.

 

Μετά τιμής

Αντώνης Ν. Βενέτης

ΕΣΤΙΑ 31.1.2007

 

 

————————————————————–

 

ΠΑΡΑΚΑΤΩ σε pdf μπορείτε να βρείτε πολλά ονόματα παιδοπολιτών που κατείχαν-ή κατέχουν-περίοπτες θέσεις στην κοινωνία (από το βιβλίο του Χρυσόστομου Σμαρόπουλου):

 

Σμαρόπουλος

 

 

 

(φωτογραφίες και σκίτσα είναι από το διαδίκτυο και το αρχείο του Στ.Γ.Κ.)