Από δω και πέρα…
Posted on 7 Απρ, 2020 in Σχόλια | 0 comments
ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ…
Κατά τα φαινόμενα, όταν πια περάσει “η μπόρα” με την πανδημία, η ανθρωπότητα δεν θα έχει να κάνει μόνο με την Οικονομία, αλλά και με τις επικείμενες άλλες πανδημίες του αιώνα. Και φυσικά με την κλιματική αλλαγή που, ναι μεν πέρασε σε δεύτερο πλάνο, αλλά τίποτε δεν μας πείθει για τη μελλοντική δριμύτερη επιστροφή της.
Ανέκαθεν οι πανδημίες αποτελούσαν ένα κάποιο “αντίτιμο” στην αστικοποίηση/ανάπτυξη των ανθρώπων. Ανέκαθεν ο άνθρωπος επιθυμούσε την κοινωνικοποίησή του, την πάση θυσία πρόοδό του-άσχετα με την “ύβρη” που πολλές φορές προέκυπτε από τα τεχνολογικά/επιστημονικά επιτεύγματά του.
Ομως, όλα στη ζωή έχουν το “τίμημά” τους. Η “πρόοδος” είχε πάντα δυο όψεις: τη θετική και την αρνητική της. Μια από τις αρνητικές είναι κι οι αιφνίδιες πανδημίες. Για αιώνες επίσης ο άνθρωπος είχε αφήσει ανενόχλητη τη φύση. Την οποία είχε θεοποιήσει και λατρέψει. Η αγάπη αυτή γέννησε θρησκείες, απεικονιστικές τέχνες, λογοτεχνία, ποίηση, υμνολογία, μυστικισμό.
Με την πρώτη βιομηχανική επανάσταση (μέσα 18ου με 19ο αι. μ.Χ.) και την εξόρυξη κοιτασμάτων (ορυκτων καυσίμων κ.λπ.), ο άνθρωπος παραβίασε ό,τι οι προηγούμενοι αιώνες σεβάστηκαν. Η απληστία του έφτασε στο να εκμεταλλευτεί και τα βάθη των ωκεανών και θαλασσών. Οι συνέπειες είναι αισθητές.
Να ελπίσουμε ότι αυτή η πανδημία (“μάστιγα του Θεού”;) θα μας κάνει συνετότερους; Να ελπίσουμε πως οι ηγεσίες των εθνών, αναλογιζόμενες τους χιλιάδες νεκρούς τους, θα εκπονήσουν “παγκόσμια” κοινά προγράμματα υγείας αλλά και πρόληψης της κλιματικής αλλαγής; Η ελπίδα των λαών υπάρχει. Η απόφαση εναπόκειται στις -οπωσδήποτε- νέες ηγεσίες που θα προκύψουν. (Στ.Γ.Κ.)
———————————————————————————————-
- ΜΙΚΡΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
- -(το πλύσιμο των χεριών) Η πρώτη ατομική φροντίδα για την πρόληψη από τον κορωνοϊό, σύμφωνα με όλες τις επίμονες οδηγίες των αρμοδίων, είναι το καλό και σχολαστικό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι για 20 δευτερόλεπτα περίπου. Διεθνώς λοιπόν, το πλύσιμο των χεριών είναι η πρωταρχική κίνηση/προφύλαξη εναντίον της μετάδοσης κάθε ασθένειας, σήμερα του Covid-19. Αλλά το… πλύσιμο των χεριών ως βασικό και σωτήριο μέτρο για την υγεία των ανθρώπων ξεκίνησε από τον Ignace Semmelweis, έναν αυστροούγγρο μαιευτήρα/γιατρό (19ος αι.) ο οποίος μείωσε έτσι πολύ δραστικά το μέχρι τότε ποσοστό θανάτων στα μαιευτήρια και βρεφοκομεία της εποχής του (φωτό, 1). Απλά ο άνθρωπος, όπως όλοι οι πρωτοπόροι της εποχής τους, κατακρίθηκε έντονα (!) για την τακτική του αυτή, που σήμερα θεωρείται αυτονόητη κίνηση: τη μαθαίνουμε από μικρά στο σπίτι και στα σχολεία.
- -(γάντια και μάσκες) Αν και σε καθημερινή βάση ακούμε ότι τα γάντια και οι μάσκες που χρησιμοποιούνται- είτε από άτομα που έχουν συμπτώματα κορωνοϊού είτε από υγιή- θα πρέπει να κλείνονται καλά σε νάιλον σακούλα και να πετιούνται με τα άλλα σκουπίδια, δυστυχώς βλέπουμε από αυτά μερικά να είναι πεταμένα στους δρόμους (φωτό, 2). Με κίνδυνο φυσικά να τα πιάσει κάποιος περαστικός αφελώς και να κολλήσει οτιδήποτε.
- -(σε στενό οικογενειακό κύκλο) Ένα από τα χαρακτηριστικά “σημάδια εποχής” που αφήνει ο κορωνοϊός, μάλιστα ανεξίτηλα στη μνήμη, είναι ο τρόπος ταφής των νεκρών. Η πανδημία δεν λογαριάζει πλούσιους ή φτωχούς, νέους ή γέρους, πιστούς ή απίστους, λευκούς ή μαύρους, Αμερικανούς, Ασιάτες ή Ευρωπαίους. “Χτυπάει” όλους. Υπάρχουν και χώρες (Ισημερινός) που οι αρχές αδυνατούν να περιμαζέψουν τους νεκρούς από τους δρόμους: τους τοποθετούν στα “αζήτητα” σε κοντέινερ ψυγεία! Εμείς εδώ, χάρη στην προνοητικότητα των επιστημόνων και την αποφασιστικότητα των κυβερνώντων, μπορούμε -τουλάχιστον μέχρι τώρα- να αποχαιρετούμε αξιοπρεπώς τους δικούς μας. Έστω και σε -αναγκαστικά- στενό οικογενειακό κύκλο.
- -(ο παρατηρητής) Με τα πάντα κλειστά, αυτός επιμένει να παρακολουθεί “αφ΄υψηλού” την όποια κίνηση του δρόμου. Τι κι αν ο κορωνοϊός κάνει θραύση στον πλανήτη; Τί κι αν τα αφεντικά του, εβδομάδες τώρα, βρίσκονται κλεισμένα στο σπίτι για “το φόβο της κορονωΐωσης”. Αγέρωχος, αμέριμνος κατοπτεύει τα πάντα αισθανόμενος και λίγο κυρίαρχος της γειτονιάς (φωτό, 3)!
- -(η αλληλεγγύη) Μέσα στην πανδημία οι άνθρωποι δεν αισθάνονται μόνο ευάλωτοι, πολλοί νιώθουν ποικίλα συναισθήματα άγνωστα μέχρι τώρα. Άλλοι αισθάνονται “φυλακισμένοι”, άλλοι “απομονωμένοι”. Όλοι όμως, συνειδητοποιούμε πόσο εξαρτώμαστε κι από τους άλλους: ψώνια, τηλεφωνήματα, αγορά φαρμάκων… Κι όμως, η αλληλεγγύη ορισμένων ομάδων συνανθρώπων μας, εκτός από συγκινητική, είναι και πολύ αποτελεσματική. Ας πούμε, πόσοι ασχολούνται σήμερα σε εθελοντική βάση στην παραγωγή πολύτιμων μασκών για το ιατρικό προσωπικό και τους συμπολίτες μας; Πόσοι άραγε διαθέτουν δωρεάν μερικά από τα προϊόντα παραγωγής τους σε “έγκλειστα” ηλικιωμένα άτομα; Πόσο σημαντική είναι η συμβολή των μελών “Βοήθεια στο σπίτι” ή των ντελιβεράδων στην εξυπηρέτηση ηλικιωμένων, μοναχικών ατόμων ή και οικογενειών; Για άλλη μια φορά (μετά τα μνημόνια), οι Έλληνες πρωτοπορούμε στο θέμα της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού. (Στ.Γ.Κ. Www.stcloris.gr) (αδημ.)
