Λίγα για το Μανόλη Γλέζο…
Posted on 4 Απρ, 2020 in Σχόλια | 0 comments
ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΛΕΖΟ
[ Τον πρωτοείδα με τον Μίκη, κατά τις μέρες οργής, τότε στη Θεσσαλονίκη- με το χτύπημα με τρίκυκλο και Γκοτζαμάνη, του γιατρού και βουλευτή του ΚΚΕ, Γρηγόρη Λαμπράκη. Φοιτητές του 1-1-4 είχαμε κατεβεί στους δρόμους και φωνάζαμε εναντίον του παρακράτους της Δεξιάς. Ήμασταν στο πεζοδρόμιο, έξω από το κεντρικό κτήριο της Φιλοσοφικής ("Μούσαις Χάρισι Θύε"). Στο απέναντι πεζοδρόμιο οι εκοφίτες (ΕΚΟΦ), με πολλούς αστυνομικούς γύρω τους, μας προβοκάρανε. Δεν είχαν αρχίσει ακόμη οι συμπλοκές μεταξύ μας.
Ξαφνικά είδαμε δυο κύριους, έναν ψηλό και έναν κοντύτερο με μαύρα μαλλιά και μουστάκι, να μας πλησιάζουν. Μερικοί συμφοιτητές μου ψιθύριζαν:-Ρε, συ! Αυτοί είναι ο Μίκης με τον Γλέζο! Από απέναντι οι εκοφίτες φώναζαν, "έξω ο χτικιάρης", εννοώντας προφανώς τον Μίκη που είχε περάσει φυματίωση από τα βασανιστήρια της εξορίας.
Για πότε βρεθήκαμε μέσα στο χώρο του Πανεπιστημίου, δεν θυμάμαι. Οι δυο άνδρες ανεβήκανε τα σκαλιά. Τότε εμφανίστηκε κι ο πρύτανης της Φιλοσοφικής Σχολής, ο αγαπημένος μας Ν. Ανδριώτης, ο γλωσσολόγος. Του είπανε ποιοι είναι, τους επέτρεψε να μας απευθύνουν χαιρετισμό.
Η Θεσσαλονίκη εκείνες τις άγριες μέρες του Μάη του '63 με τις 100 ώρες αγωνίας για τη ζωή του Λαμπράκη που βρισκόταν στο ΑΧΕΠΑ είναι από τις πιο αλησμόνητες. Ήταν μέρες που έγειραν αποφασιστικά την πλάστιγγα προς τη μεγάλη παράταξη του Γέρου της Δημοκρατίας.
Μεγάλες φυσιογνωμίες ο Γλέζος, ο Μίκης κι ο Λαμπράκης. Κι ας μη συμφωνούσαμε διόλου ιδεολογικά. Συμφωνούσαμε ψυχικά στο θέμα της αδικίας και της καταπίεσης της Δεξιάς... Στ.Γ.Κ.]
———————————————————————————————————————————————————
Τον αποχαιρετούμε, όλοι εμείς εκείνης της γενιάς, ώριμοι και πιο σοφοί, με τους ωραίους στίχους του Μιχάλη Κατσαρού:
“Αυτούς που βλέπεις
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναϊδείς/ θα τους γνωρίσεις πάλι
άλλον θα λένε Κωνσταντή κι άλλον Μιχάλη.
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναϊδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι/σ’ αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν
με περηφάνια πιο μεγάλη.
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναϊδείς
θα τους μισήσεις πάλι.
Έναν μονάχα δεν θα βρεις
τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο,
το μοναχό, το δυνατό και τον αντρειωμένο.
Αυτόν δεν θα τον ξαναϊδείς να τόνε βασανίσεις
και τη μεγάλη του καρδιά να τήνε σκίσεις
Αυτόν δεν θα τον ξαναβρείς τι τον φυλάνε τ’ άστρα
τι τον φυλάει ο ήλιος του, τόνε φυλάει το φεγγάρι.
Αυτόν που ‘χει τη χάρη
τον πιο πικρό και τον αγαπημένο/αυτόν μονάχα εγώ, μονάχα εγώ, εγώ προσμένω.”
———————–
https://www.youtube.com/watch?v=jeU0RbuIQok&list=RDjeU0RbuIQok&start_radio=1&t=83
