Διαπλοκή, ένα αιώνιο θέμα…
Posted on 20 Απρ, 2011 in Κείμενα | 0 commentsΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ, ΕΝΑ ΑΙΩΝΙΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ
Ξεκινώντας από τη δίκη του Σωκράτη και τη δίκη του Χριστού, περνώντας απ΄τις δίκες τις συνοπτικές της Γαλλικής και της Ρώσικης Επανάστασης, σταματώντας στη δίκη Ντρέιφους και φθάνοντας στις δίκες των ανταρτών στον Ανταρτοπόλεμο (ή Εμφύλιο) ή εκείνες του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση, βλέπουμε ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι το υπέρτατο αγαθό που δεν μπορεί να προσβάλει κανείς, αλλά το ευτελέστερο και το πιο αναξιοπρεπές.
Η διαπλοκή προκειμένου να διατηρήσει τα συμφέροντά της-το βλέπουμε και σήμερα με την περίπτωση της ατιμωρησίας των υπαιτίων της οικονομικής μας κρίσης-δεν διστάζει να θυσιάζει ή να αποκρύπτει ή να συσκοτίζει “εξεταστικές επιτροπές” (άκου λέξη) (Τα μέσα σε παρενθέσεις σχόλια είναι δικά μας):
- «Η κατάπτωση των πολιτικών ηθών στους χειρισμούς του θεσμού της ποινικής δίωξης υπουργών έχει ξεπεράσει πια κάθε όριο» (Γ. Κασιμάτης, ομ. Καθηγ. Συνταγμ Δικαίου Π. Α., Ελευθεροτυπία, 17/5/09)
Η διαπλοκή και η διαφθορά είναι καρκινώματα, που προκαλούν στρεβλώσεις και συνεπάγονται βαρύτατο κόστος. Μ’ αυτήν την έννοια, αποτελούν μείζον πολιτικό πρόβλημα, που απαιτεί ριζική αντιμετώπιση. Είναι αντιπαραγωγικό, όμως, να μετατρέπονται σε πυρομαχικά γι’ αυτού του είδους σκανδαλομαχίας, που έχει κυριαρχήσει στην Ελλάδα. (Μα, τη σκανδαλομαχία διατηρούν οι δημοσιογράφοι πρώτοι και καλύτεροι διαπλεκόμενοι, αφού αυτοί κρατουν την επικοινωνιακή πολιτική των διαπλεκομένων, ή μήπως όχι;)
Τη βασική ευθύνη φέρει η νομοθεσία περί ευθύνης υπουργών. Ακινητοποιώντας τη Δικαιοσύνη και εμπλέκοντας άμεσα τη Βουλή, η διερεύνηση υποθέσεων διαφθοράς εκφυλίζεται σε κομματική διαμάχη. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: στην Ελλάδα έχουμε εκτεταμένη διαφθορά και πλούσια σκανδαλολογία, αλλά όχι καταδίκες. Κι αυτό, επειδή το ζητούμενο δεν είναι η κάθαρση, αλλά η φθορά του αντιπάλου εν όψει εκλογών.
Το συμπέρασμα είναι ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό. Το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν δίνει λύσεις, αλλά και συσσωρεύει αδιέξοδα. Αυτός είναι ο λόγος, που οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια γενικότερη κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης. (Οι τελευταίες δείχνουν τα δυο μεγάλα κόμματα ή κόμματα εξουσίας με τη βία να συγκενυτρώνου το 40 % της εκλογικής βάσης. Αντίθετα ο ΚΑΝΕΝΑΣ κυριαρχεί στο πολιτικό πεδίο).
Ο μεγάλος χαμένος, όμως, είναι το κυβερνών κόμμα.
(Ο μεγαλύτερος όμως είναι ο λαός που καλείται πάντα να πληρώσει τα σπασμένα των κομμάτων της Βουλής και των παρατρεχάμενων προστατευομένων των κομμάτων. Κατέβηκε ποτέ ο λαός στους δρόμους με μοναδικό αίτημα την αλλαγή του Συντάγματος ή να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι φταίχτες; Κάναμε ποτέ απεργία για τη διαφθορά και τη διαπλοκή στο δημόσιο; Όχι…)
… Άντε να δούμε πότε θα δούμε … Ανάσταση!
(Στ.Γ.Κ.)
