ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ

• «Λείπει το όραμα. Λείπει η ειλικρίνεια, λείπει και ο ρεαλισμός. Πάνω απ΄ όλα όμως λείπει το όραμα, η πίστη και η φρόνιμη δράση. Η πατρίδα μας βρίσκεται εν μέσω κρίσης, όχι μόνο οικονομικής, αλλά και διεθνούς και κοινωνικής. Έχουμε στερήσει τη νεολαία από το όνειρο και την αισιοδοξία, κι αυτό ακυρώνει το νέο κόσμο, ματαιώνει τις αλλαγές…». (Βασίλειος Μαρκεζίνης, Σερ, επιφανής νομικός. Από απάντησή του στην ερώτηση πως βλέπει την-προ Μνημονίου-Ελλάδα, σε συνέντευξή του στο Ν. Γ. Ξυδάκη, 20/12/09)

ΣΤΗ ΔΕΙΝΗ καθημερινότητα που ζούμε οι πραγματικότητες που κυριαρχούν είναι η Οικονομία κι ο Θάνατος! Ο ρεαλισμός περισσεύει ∙ πού να χωρέσει, λοιπόν, το όνειρο; Και δεν είναι τυχαίο, ανοίγοντας κάθε πρωί την εφημερίδα, αυτά που πρώτα μας ενδιαφέρουν να είναι τα οικονομικά και αυτοί που «έφυγαν».  Για την Εφορία δεν το συζητάμε. Αν το θελήσει, μας ξετρυπώνει όπου κι αν κρυφτούμε Όσο για το Θάνατο, όταν έλθει θα μας στριμώξει σε μια γωνιά και θα μας καταπιεί χωρίς… ρουσφέτια, παρακλήσεις και «φακελάκια».

Η ΕΝΝΟΙΑ οικονομία μας συνοδεύει εφόρου ζωής: σε κάθε στιγμή, σε κάθε ανάσα μας,  σε κάθε χαρά ή λύπη μας. Γνωστή η φράση «It’s the economy, stupid!» (=Πρόκειται για την οικονομία, ανόητε!)που έδωσε ως απάντηση ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Bill Clinton, σε δημοσιογράφο που του ζητούσε επίμονα εξηγήσεις της εξωτερικής του πολιτικής (1999)! Σήμερα, πληρώνουμε ένα βαρύ κατά κεφαλή «χαράτσι» που μας επιδίκασαν οι ξένοι δανειστές μας, λόγω των ανάξιων και διεφθαρμένων πρώην Υπουργών Οικονομίας και  ηγετίσκων μας. Το δημόσιο «εθνικό» χρέος διογκώνεται σαν ποταμός. Όσα μέτρα κι αν ληφθούν, αν δεν συναινέσουμε όλοι μαζί στην αναγκαιότητά τους, δύσκολα θα καταφέρουμε να αποτινάξουμε το «ζυγό» Μνημονίου και Τρόικας.

… ΑΠ΄ΤΗΝ ΑΛΛΗ, όταν έλθει η ώρα να «φύγουμε» από τον κόσμο αυτό, παραμένουμε χρεώστες της Εφορίας. Το φάντασμα της Οικονομίας μας συνοδεύει: κηδείες, «φόροι κληρονομιάς», «ποικίλα χρέη», «λογαριασμοί απλήρωτοι», «μεταβιβάσεις», «αποδοχή κληρονομιάς»…  Μόνο που  αυτοί που καλούνται να τα πληρώσουν είναι τα παιδιά μας. Βλέπετε, η Εφορία πρέπει να βεβαιωθεί πλήρως ότι «φύγαμε» χωρίς να της οφείλουμε ούτε ένα ευρώ! Ο ρεαλισμός στην κυνική μορφή, με τα όλα του…

***

ΜΕ ΤΟΝ «Καλλικράτη» σε ισχύ από σήμερα (15/11), προσδοκούμε -κι ονειρευόμαστε- να αλλάξει λιγάκι η καθημερινότητά μας.  Τα μεγάλα οράματα τα εμπνέουν οι ικανοί ηγέτες, είδος που προ πολλού έχει εκλείψει από τη χώρα μας- και όχι μόνο… Άσχετα με τα νέα πρόσωπα στο Δήμο Χανίων, αυτό που ζητούμε από το νέο Δήμαρχο- έξω απ΄ την απλή διαχείριση της καθημερινότητας-είναι:

-η πραγματοποίηση, επιτέλους, παρατημένων έργων. Χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες και υπολογισμούς πολιτικού κόστους. Σε εκκρεμότητα πάντα το αφόρητο κυκλοφοριακό, το παράνομο παρκάρισμα, η αξιοποίηση των παλιού Νοσοκομείου,  Θ.Ψ.Π., παλιού ΙΚΑ, Νεωρίων, στρατόπεδο Μαρκόπουλου,  Ανατολικής και Δυτικής Τάφρου… Προέχουν η νέα πλακόστωση των πεζόδρομων του κέντρου της πόλης με πρόνοια για τα ΑμΕΑ, η δημιουργία ποδηλατόδρομων, η ανακατασκευή του πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών, τα «αδέσποτα» (ζώα και χώροι), τα σχολεία, η εύρυθμη λειτουργία του Νοσοκομείο… Η δημοσίευση απολογισμών των δημοτικών επιχειρήσεων και υπηρεσιών του Δήμου εν συνόλω κ.λπ.

-η δημιουργία ενός οράματος για τα Χανιά: μακρόπνοου, μακρόβιου, ελκυστικού. Επιμένουμε πως τα Χανιά έχουν όλα τα εχέγγυα για να γίνουν πολιτισμική πρωτεύουσα της Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Τόσο η θέση τους, όσο και η πολυπολιτισμικότητά τους επιτρέπουν να απαιτήσουν απ΄την Ουνέσκο και την Ε.Ε. να αναδειχθούν πόλη «προστατευόμενη», «παγκόσμιας κληρονομιάς», αλλά και αξιομνημόνευτου  κάλλους και ενδιαφέροντος… Τέλος πάντων, πριν από δέκα και πλέον χρόνια, κάποιος «πράσινος» δήμαρχος είχε… ψελλίσει κάτι για ένα ετήσιο «φεστιβάλ» εκδηλώσεων προς τιμήν του Μ. Θεοδωράκη στα Χανιά. Ούτε καν εκείνο το απλό όνειρο πραγματοποιήθηκε…

***

ΑΥΤΟ που κυριαρχεί στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, υπουργό Ε. Άμυνας (1) συνοψίζεται στην εικόνα: «…Η απογοήτευση, ο φόβος, η θλίψη, η ανασφάλεια και σε μεγάλο βαθμό η ηττοπάθεια»… Λέξεις  φορτωμένες μόνο με αρνητικά μηνύματα. Ο κ. Βενιζέλος συμπληρώνει πως «αυτό-το φαινόμενο- ξεπερνά την οικονομική ψυχολογία, που είναι από μόνη της πραγματικό οικονομικό μέγεθος, γιατί επηρεάζει τις καταναλωτικές και επενδυτικές συμπεριφορές, τη διάθεση αποταμίευσης, την παραγωγικότητα και την απόδοση της εργασίας και του κεφαλαίου. Τείνει να καταστεί μια αρνητική εθνική νοοτροπία. Γι΄ αυτό είπαμε ότι οφείλουμε να διαμορφώσουμε μία νέα εθνική αφήγηση, να πούμε πού πάμε τα επόμενα χρόνια, πότε μπορεί να αρχίσει η αποκατάσταση των εισοδημάτων και των προοπτικών. Και αυτό είναι εφικτό…».

ΩΣΤΕ, το χλομό όραμα της κυβέρνησης που πρέπει να ενστερνισθούμε για την ώρα είναι η νέα «εθνική αφήγηση»! Οφείλει η κυβέρνηση, όσο πλησιάζουμε στο 2011, να μας δώσει κι ένα τόνο αισιοδοξίας. Αλλά πώς; Κατά βάθος ο κ. Βενιζέλος-και όλοι οι υπουργοί του κ. Παπανδρέου-, πιστεύουν πως «Δεν μπορούμε προφανώς να βγούμε από το ένα τούνελ για να μπούμε σε κάποιο άλλο. Πρέπει να μπορούμε να δούμε το ξέφωτο…». Όμως, τα «πρέπει» προφανώς είναι πολύ αδύναμα μπροστά στην πραγματικότητα…

***

ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ «όραμα» πόσο ρεαλισμό κι ελπίδα κρύβει με δεδομένο ότι τα οικονομικά μεγέθη χειροτερεύουν κάθε μέρα; Ουσία της πολιτικής δεν είναι άραγε να γεννά ελπίδες προσμονές και οράματα; Νομίζουμε πως κοντά στο χλομό όραμα της νέας «εθνικής αφήγησης» (θολό ως όραμα) και όσο ένα κοινό σχέδιο σωτηρίας δεν διαμορφώνεται στην ελληνική πολιτική, είναι επείγον οι ποικίλες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας να οργανώσουν από μόνες τους ένα μεγάλο κίνημα που να ορθωθεί απέναντι στην κατάρρευση της χώρας ανοίγοντας διάλογο για μια διαφορετική πορεία…

ΣΤΟ ΡΕΑΛΙΣΜΟ της καθημερινότητας, χρειαζόμαστε ως αντίβαρο ένα σχέδιο-όραμα. Που θα επιβάλλουν οι απλοί άνθρωποι. Χωρίς καπελώματα «πολιτικών προγραμμάτων» ή κάθε είδους «ανεξάρτητων κινημάτων», παρά μόνο με την πειστικότητα των επιχειρημάτων για έξοδο από την κρίση. Ένα σχέδιο, δηλαδή, κατανοητό και αποδεκτό-έστω στις βασικές αρχές του- από κάθε καλόπιστο πολίτη, κοινωνικό φορέα, από κάθε συντροφιά ή όμιλο, μπλόγκερς κ.λπ.

ΑΠΟ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ «αμαρτωλά» κόμματα στη Βουλή δεν περιμένουμε απολύτως τίποτε. Εξακολουθούν να ζουν στους αυτιστικούς κόσμους τους, μακριά από τη δική μας οδυνηρή πραγματικότητα.

ΕΞΑΛΛΟΥ, καμιά αλλαγή δεν έρχεται άνωθεν. Οι μεγάλοι στόχοι και τα οράματα επιβάλλονται-κατά παράξενη ιστορική λογική-εκ των κάτω: με την ώριμη ψήφο του απλού πολίτη ή τους αγώνες στους δρόμους. Η αισιόδοξη «εθνική» στάση ζωής (εναντίον της αρνητικής για πολιτικό αρχηγό εικόνας περί «εθνικής κατάθλιψης», του κ. Σαμαρά), θα γεννηθεί όταν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο υπεύθυνα, πιο συλλογικά και αλληλέγγυα, πιο «εθνικά» και φιλότιμα. Όταν, δηλαδή, κοιταχθούμε στον καθρέφτη και «αυτοϊαθούμε» ως Έλληνες (2). Από κει και πέρα, και τα «μεγάλα» οράματα και η πραγμάτωσή τους είναι εφικτά. Η Ελπίδα της Πανδώρας πάντα υπάρχει και για όλους…

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

-(1) Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στα ΝΕΑ, 21/6/10.

-(2)«Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: «Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας»! (Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836–1904)