Απολογισμός τετραετίας ΣΥΡΙΖΑ
Posted on 27 Ιουν, 2019 in Σχόλια | 0 comments
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ
ΠΟΙΑ είναι τα βασικά επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ για να τον ψηφίσουμε στις εκλογές; Βασικά ότι τα κατάφερε σε τρία επίπεδα: μας έβγαλε από τα «μνημόνια», «έλυσε» το Σκοπιανό, κράτησε την κοινωνία όρθια εφαρμόζοντας ευνοϊκές οικονομικές πολιτικές για τους πολλούς.
ΒΕΒΑΙΑ, η πραγματικότητα είναι διαφορετική, διότι στην ουσία βρισκόμαστε πάντα υπό συνεχές καθεστώς επιτήρησης της οικονομίας από τους δανειστές, έστω κι αν η λέξη μνημόνιο δεν ακούγεται. Σε ό,τι αφορά το Σκοπιανό, δεν… λύθηκε έτσι ώστε να ικανοποιεί κατά κάποιο τρόπο το κοινό αίσθημα. Μάλλον δημιούργησε πρόσθετα προβλήματα… Η δε κοινωνία γύρω μας, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είναι… όρθια, αφού επιβιώνουμε όπως-όπως…
ΣΗΜΕΡΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά να ξαναψηφιστεί στη λογική όχι άλλων υποσχέσεων, αλλά για το έργο του! Η άλλοτε ψήφος που βασίζονταν στις πολλές υποσχέσεις και την προσδοκία για «καλύτερες μέρες» (ας πούμε, το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του 2014) δεν ισχύει. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως ήρθε η ώρα της επιβράβευσής του για όσα έχει πράξει.
ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (2015-2019) είχε και θετικό πρόσημο σε αρκετούς τομείς. Που όμως είτε δεν αφορούσαν όλους (κυρίως τη μεσαία τάξη που διαλύθηκε), είτε δεν έγιναν γνωστοί ευρέως…
ΑΝΕΚΑΘΕΝ οι προεκλογικές υποσχέσεις θέλγουν τους ψηφοφόρους, οι οποίοι όμως πάντα τιμωρούν όσους τις αθετούν. Κι αυτό, επειδή οι υποσχέσεις ενέχουν κάτι το αόριστο που τρέφει την προσδοκία, όμως η πραγματοποίησή τους, δυστυχώς ανήκει στη σφαίρα του εφικτού και της κομματικής σκοπιμότητας. Η πραγματοποίηση των υποσχέσεων δεν ανήκει στο απόλυτο παρά στο σχετικό της σκληρής καθημερινότητας. Και είναι αυτή -η καθημερινότητα- που μετράει για τον ψηφοφόρο.
ΣΤΗΝ πολιτική, οι μεγάλες υποσχέσεις οδηγούν συχνά σε μεγάλες απογοητεύσεις που με τη σειρά τους μετατρέπονται είτε σε αποχή από την κάλπη, είτε στην εγκατάλειψη ενός κόμματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων (ή και για χάρη της εξουσίας) να περιστείλει πολλές από τις ιδεοληψίες με τις οποίες πίστεψε ότι θα …κατατρόπωνε τους (ευρωπαίους) «αντιπάλους»! Ίσως υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του (για συμμαχίες), ίσως να μην είχε εναλλακτική πρόταση αν η χώρα αποφάσιζε να μη προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Υποχωρώντας ατάκτως, εφάρμοσε το μνημόνιο πιστά σε βάρος φυσικά πολλών ασθενών τμημάτων της κοινωνίας.
ΕΜΑΘΕ (;) τελικά ότι δεν μπορεί κανείς να κυβερνήσει μια υπό κατάρρευση χώρα με αυταπάτες και λεονταρισμούς. Κι αυτό είναι το ισχυρότερο «μάθημα» για τη μελλοντική πορεία του. (Στ.Γ.Κ., www. stcloris.gr)
ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
-(οι υποψήφιοι στα Χανιά) Ούτε λίγο, ούτε πολύ οι υποψήφιοι βουλευτές για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου είναι 78… και οι θέσεις είναι μόνο 4. Δεν ξαναθυμόμαστε τόσες δεκάδες. Υπάρχουν όλων των ηλικιών με προεξάρχουσα τη νέα γενιά που γεννά και τις περισσότερες ελπίδες για μια αλλαγή του πολιτικού σστήματος. Τα «βαριά» ονόματα είναι κι αυτά στο παιχνίδι της ψηφοθηρίας, αλλά –όπως και οι προηγούμενες τριπλές εκλογές- μάλλον δεν θα παίξουν και τόσο σημαντικό ρόλο. Νομίζουμε πως είναι μια καλή ευκαιρία να ανανεωθεί το κοινοβουλευτικό προσωπικό που έτσι κι αλλιώς η προσφορά του έχει εξαντληθεί στα χρόνια των μνημονίων.
-(μια ιδέα) με αφορμή το Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Παύλου Βρέλη στην Ήπειρο, θα ήταν ευχής έργο να δημιουργηθεί κάτι ανάλογο κι εδώ στην Κρήτη. Τα Χανιά, γενικά η Κρήτη, είναι γεμάτα από ιστορικές προσωπικότητες και γεγονότα που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν τον καμβά για ένα τέτοιο Μουσείο. Η Ιστορία τους είναι διάχυτη στους αιώνες, το δε Μουσείο Π. Βρέλη δεν παραλείπει την Κρήτη από τις αίθουσές του (φωτό). Η επισκεψιμότητά ενός τέτοιου Μουσείου θα ήταν εξασφαλισμένη, όχι μόνο από τα σχολεία της Κρήτης και της Ελλάδας γενικά, αλλά και από τους ξένους που μας επισκέπτονται.
-(οι δημοσκοπήσεις) και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν «ηρωική» επάνοδο του δικομματισμού. Έτσι, ο κομματικός ανταγωνισμός γίνεται και πάλι μονοδιάστατος, αφού το 3ο κόμμα (ΚΙΝΑΛ) απέχει κατά πολύ σε ποσοστά από το δεύτερο. Ο δικομματισμός κινείται και πάλι στο δίπτυχο Αριστερά – Δεξιά, με ό,τι πια σημαίνουν αυτές οι λέξεις στην εποχή μας. Και τα δυο κόμματα εξουσίας (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) έχοντας ήδη συνειδητοποιήσει το ποιο θα είναι πρώτο, αγωνίζονται να αυξήσουν τα ποσοστά (των ευρωεκλογών), ώστε να λένε πως είναι και «νικητές»! (Στ.Γ.Κ.)
