Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού (100 χρόνια μετά)
Posted on 21 Μάι, 2019 in Σχόλια | 0 comments
ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ… (1919-2019)
- «Την πατρίδα μ’ έχασα, /έκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι’ αροθυμώ, όι-όι/ν’ ανασπάλω κι’ επορώ…»
(σύγχρονο θρηνητικό τραγούδι για τον Πόντο)
Η 19η Μαΐου κάθε χρόνου είναι μέρα εθνικής μνήμης: Μνήμης της Γενοκτονίας (Genocide) των Ελλήνων του Πόντου -γενικότερα του ξεριζωμού του Ελληνισμού από τις περιοχές της Μ. Ασίας.
Το 1994, με εισήγηση του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία των Ποντίων, ψήφισε δε ως «Ημέρα Μνήμης» της την 19η Μαΐου.
Για τη μέρα αυτή ο σημερινός ΠτΔ, κ. Προκόπης Παυλόπουλος, είπε (18-5-19) τα εξής: «…Η φετινή Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου αποκτά ακόμη μεγαλύτερες ιστορικές διαστάσεις, δοθέντος ότι συμπίπτει με την συμπλήρωση 100 ετών από την διάπραξη αυτού του στυγερού εγκλήματος, το οποίο, υπό τις συνθήκες βαρβαρότητας που το σημαδεύουν ανεξίτηλα, φέρει όλα τα στοιχεία του εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας». Και πρόσθεσε: «Εμείς, οι Έλληνες, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι κατανοούμε στο ακέραιο την σημασία αυτής της Επετείου, οφείλουμε να αγωνισθούμε αποφασισμένοι και υπό όρους αρραγούς ενότητας, ιδίως προς τις εξής κατευθύνσεις: Πρώτον, για ν’ αναγνωρισθεί διεθνώς η Γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου, ως στίγμα βαρβαρότητας που θα μείνει χαραγμένο για πάντα στην ανθρώπινη μνήμη. Και δεύτερον, για ν’ αναγκασθούν οι θύτες να εκφράσουν, τουλάχιστον, μιαν ειλικρινή αναδρομική συγγνώμη, αποκηρύσσοντας έτσι την ως τώρα ανίερη τακτική της αδίστακτης παραχάραξης των, κατά γενική ομολογία, αμάχητων ιστορικών τεκμηρίων».
Για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μέσω των διώξεων, των σφαγών και της αναγκαστικής εργασίας (αμελέ ταμπουρού), είχαμε αναφερθεί σε ειδικό εκτενές αφιέρωμα στα «Χ.ν.» το 2003 (φωτό)…
[Γενοκτονία Ποντίων-Χ.ν.,2003 Σελίδα1]
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και του Μικρασιατικού Ελληνισμού ήταν προσχεδιασμένη. Εκτελέστηκε μετά από εκείνη των Αρμενίων (1916) και διάρκεσε από το 1914 μέχρι το 1923 (Λωζάνη). Πίσω από τους Τούρκους εθνικιστές του Κεμάλ βρίσκονταν Γερμανοί αξιωματούχοι οι οποίοι έκαναν μια γενική «δοκιμή» για τις επόμενες γενοκτονίες που θα ακολουθούσαν (Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος-Ολοκαύτωμα Εβραίων κ.α.)
Μικρό απόσπασμα από τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου δίνει μια γεύση του απάνθρωπου τρόπου εξόντωσης του Μικρασιατικού Ελληνισμού από τους Τούρκους: είναι σχετικό με τα «στρατόπεδα εργασίας» που δεν διέφεραν από εκείνα της Σιβηρίας των Σοβιέτ και των στρατόπεδων συγκέντρωσης των Ναζί.
«Μας είχανε αμπαρωμένους σε βαγόνια που μετέφεραν άλογα. Μονάχα μια φορά τη μέρα μας ανοίγανε για να πάμε για σωματική μας ανάγκη. Από 480 άντρες που είχε εκείνη η αποστολή, μόνο 310 φτάσανε στον προορισμό τους. Οι εκατόν εβδομήντα το σκάσανε στο δρόμο. Η φρουρά -ήταν μόνο δέκα άντρες-έκανε τα στραβά μάτια για να πάρει μπαχτσίσι και να πλιατσικολογήσει τους μπόγους μας. (…) Πόσοι από αυτούς που το σκάσανε θα κατορθώνανε να φτάσουν ζωντανοί στα σπίτια τους…;»
… Μόνον όταν η Τουρκία αναγνωρίσει -όπως πλήθος άλλων χωρών της υφηλίου- την Γενοκτονία των Ποντίων, τότε πιθανόν να μπορέσουμε να μιλήσουμε για «φιλία των λαών» και ευρωπαϊκή προοπτική της. (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
