Οι άλλες “μάνες” μας (Χ.ν., 14-5-19)
Posted on 14 Μάι, 2019 in Σχόλια | 0 comments
ΣΤΙΣ «ΑΛΛΕΣ» ΜΑΣ ΜΗΤΕΡΕΣ
ΑΠΟ τις γιορτές που αξίζουν να είναι παγκόσμιες είναι αυτή της Μάνας. Της οποιασδήποτε: πλούσιας ή φτωχής, λευκής, μαύρης ή κίτρινης, όμορφης ή άσχημης, αυστηρής ή υποχωρητικής, του πολέμου ή της ειρήνης, δικής μας ή της γυναίκας μας… Μάλιστα, για να δοθεί και περισσότερη έμφαση στην παρουσία της μάνας στη ζωή μας, παραφράζοντας τον Ελύτη που μιλά για την Ποίηση, λέμε πως ο Θεός έπλασε τη Μάνα για να «διορθώνει» τα ατελή επί γης δημιουργήματά Του! Προσθέτουμε και τα κακώς κείμενα των πολιτικών μας.
ΦΥΣΙΚΑ, η ίδια η Μάνα είναι ένα αδιάλειπτο, ένα συνεχές ποίημα, και η ελληνίδα μητέρα έχει σήμερα περισσότερο την τιμητική της αφού οι «ιδιαιτερότητές» της είναι γνωστές ανά τον κόσμο…
… ΑΛΛΑ, το θέμα μας δεν είναι η απλή, η γνωστή, η αυτονόητη, η φυσική μητέρα όλων μας. Στεκόμαστε στην ιδιότυπη περίπτωση της εξύμνησης της μητέρας της γυναίκας μας (της πεθεράς μας, δηλαδή), που κι αυτήν καλούμε «μητέρα» (τουλάχιστον οι περισσότεροι παντρεμένοι), έστω και τυπικά! Υπάρχουν όμως και ορισμένοι τυχεροί «σώγαμπροι» που αγαπούν εξίσου την πεθερά και τη μάνα τους, όσο περίεργο ή σπάνιο κι αν φαίνεται αυτό…
ΣΧΕΤΙΚΟ με τις παραπάνω σκέψεις και εις επίρρωσή τους είναι το παρακάτω τετράστιχο του Ιωάννη Πολέμη, που νομίζουμε πως αξίζει να μνημονευθεί. Κι ας αναφέρεται σε μια πεθερά που «έφυγε». Όμως, δεν λησμονήθηκε-ούτε και λησμονιέται:
«Στον τάφο της μητέρας σου θα πάω αργά το δείλι
Να ρίξω μοσχολούλουδα, ν΄ανάψω το καντήλι,
για να της πω το ευχαριστώ με μάτια βουρκωμένα
που σ’ έκανε τόσο όμορφη, τόσο καλή για μένα…»
(Στ.Γ.Κ.)
——————————————————–
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ (τοπικά)
Σε πλήρη εξέλιξη λοιπόν, «η κάθοδος των οκτώ»! Μου λέει φιλοπαίγμων «σόκαιρος» πολύ πολιτικοποιημένος φίλος πως πρώτη φορά βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση τι και ποιον να ψηφίσει-είτε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είτε στις ευρωεκλογές: ακούει από δω τον έναν στο τάδε κανάλι, από εκεί διάφορες ρηξικέλευθες και ουτοπικές απόψεις, βλέπει στην τοπική τηλεόραση πλήθος προσώπων να «μιλάνε» αόριστα του τι «θα» κάνουν, διαβάζει στον τοπικό Τύπο ωραιολογίες κάτω από φωτογραφίες υποψηφίων δημοτικών ή περιφερειακών συμβούλων, τον παίρνουν στο τηλέφωνο για να τον «συμβουλευτούν» κυρίως για τις ευρωεκλογές και πάει λέγοντας… Και όσο αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται στην κορφή (διαπληκτισμοί αισχίστου επιπέδου ανάμεσα σε Τσίπρα και Μητσοτάκη), ο κόσμος απογοητεύεται πιο πολύ.
Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα σήμερα, τόσο στη Βουλή με τις άστοχες κόντρες που αποβλέπουν στη συσπείρωση των οπαδών και άρα στην πόλωση, όσο και στις τοπικές κοινωνίες με μια «αμήχανη» χαλαρότητα, έχουμε μάλλον να αντιμετωπίσουμε μια από τις δυσκολότερες μεταπολιτευτικές εκλογικές μάχες. Έχουμε γίνει, προσθέτει ο φίλος, δύσπιστοι με ό,τι ακούμε: οι λέξεις έχουν χάσει τα νοήματά τους και έτσι δεν πιστεύουμε κανένα ό,τι κι αν πει… Μα και τα δημοτικά… έργα στο κέντρο της πόλης έχουν χάσει το νόημά τους, όταν εμφανώς γίνονται σε προεκλογική-και τουριστική!- περίοδο δίνοντας την εντύπωση ότι γίνονται εκ του πονηρού!
Και εδώ που τα λέμε, από τους οκτώ (8) συνδυασμούς για το Δήμο Χανίων, όπως μου τονίζει πάντα ο φίλος, «ποιος θα μπορούσε να είναι εκείνος που θα έδινε με την εκλογή του την αναγκαία ώθηση ώστε ο νομός να ξεφύγει από τη στασιμότητα στην οποία βρίσκεται χρόνια τώρα;». Όλοι μιλάνε με πολιτικούς όρους (για να μη πούμε «κομματικούς»). Τα οράματά τους για τα Χανιά είναι φτωχά και περιορισμένα. Όσο για τα επιχειρήματά τους είναι ισχνά. Η πόλη -συνεχίζει ο φίλος- θέλει πραγματικά ανεξάρτητους αρχηγούς συνδυασμών που να μπορούν να «χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι», όταν πρόκειται να διεκδικήσουν κάτι, όπως ας πούμε την αξιοποίηση δεκαετίες τώρα παλιών εγκαταλειμμένων δημόσιων κτηρίων. Η πόλη θέλει δημάρχους, όχι εκλεκτούς κομμάτων ή κινημάτων. Να μην είναι «παιδιά κομματικών σωλήνων», ούτε άσχετοι με την τοπική αυτοδιοίκηση.
Γι αυτό, καταλήγει ο φίλος, «η κάθοδος των οκτώ» στα Χανιά θα έχει έντονο ενδιαφέρον –και το τονίζει αυτό- ιδιαίτερα στο δεύτερο γύρο! Οψόμεθα… (Στ.Γ.Κ.)