Φιλίας ημέρα (4-4-11)
Posted on 3 Απρ, 2011 in Κείμενα | 0 commentsΦΙΛΙΑΣ ΗΜΕΡΑ (4-4-11)
Η φιλία είναι απ΄τα πιο ανεκτίμητα δώρα που έδωσε ο Θεός, όχι μόνο στον άνθρωπο αλλά και στα ζώα. Είναι το αίσθημα εκείνο της παρηγοριάς ή της πλήρωσης που αισθάνεται κανείς, όταν έχει κάποιον δίπλα του στον οποίο να μπορεί να εκμυστηρευτεί ό,τι δεν μπορεί να πει στη γυναίκα του, στα παιδιά του ή σεάλλους…
Βέβαια, χρειάζεται μια ειδική «χημεία» που να ενώσει «δυο ψυχές σε ένα σώμα», κάτι πάρα πολύ σπάνιο στις μέρες μας.
Σήμερα κάθε σχέση είναι πονηρή και εκ προοιμίου καχύποπτη , μια και το χρήμα έχει γίνει ο καλύτερος… φίλος των ανθρώπων. Μόνο που αυτό είναι άψυχο και το μόνο που γνωρίζει είναι να… τρώγεται χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Για τη σημερινή ημέρα της φιλίας ένα ποίημα του Σεφέρη, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε.
Και προσοχή στις φιλίες: είναι ευάλωτες, εύθραυστες, μικροπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες, με ημερομηνία λήξης ανάλογα με τη συμπεριφορά μας ή τη συμπεριφορά των άλλων…
Να είστε καλά…
Θ’
“Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ πια να περιμένω
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια
ούτε το φίλο που έφυγε για τ’ ανοιχτά.
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια, χαϊδεύω τα κουπιά
να ζωντανέψει το κορμί μου και ν’ αποφασίσει.
Τα καραβόπανα δίνουν μόνο τη μυρωδιά
του αλατιού της άλλης τρικυμίας.
Αν το θέλησα να μείνω μόνος, γύρεψα
τη μοναξιά, δε γύρεψα μια τέτοια απαντοχή,
το κομμάτιασμα της ψυχής μου στον ορίζοντα,
αυτές τις γραμμές, αυτά τα χρώματα, αυτή τη σιγή.
Τ’ άστρα της νύχτας με γυρίζουν στην προσδοκία
του Οδυσσέα για τους νεκρούς μες στ’ ασφοδίλια.
Μες στ’ ασφοδίλια σαν αράξαμε εδώ-πέρα θέλαμε να βρούμε
τη λαγκαδιά που είδε τον Άδωνι λαβωμένο».
(Γιώργος Σεφέρης , ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ,Μυθιστόρημα, Θ’,, σελ. 54, Ικαρος, 10η έκδοση, 1976))
