Βία κατά των γυναικών (Χ.ν., 29-11-18)
Posted on 29 Νοε, 2018 in Κείμενα | 0 comments
Η ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΚΩΝ-2018
ΣΥΜΦΩΝΑ με πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC), περίπου 50.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν στον κόσμο (2017) από έναν νυν ή έναν πρώην σύντροφο ή κι από ένα μέλος της οικογένειάς τους!
ΑΝ σκεφθεί κανείς ότι 137 γυναίκες την ημέρα (ή 6 γυναίκες κάθε ώρα) φονεύονται από τους οικείους τους (συζύγους, εραστές ή συγγενείς), αναρωτιόμαστε σε τι κόσμους μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, ή τι είδους ανθρώπους διαπλάθουν οι κοινωνίες μας.
ΠΟΛΛΟΙ ίσως αντιτείνουν πως στη χώρα μας δεν… συμβαίνουν αυτά. Δυστυχώς, η παρατεταμένη κρίση (που συνεχίζεται πιο αμείλικτη) έχει δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για επιθετικότητα και βία. Και σε ένα σπίτι στο οποίο έχει θρονιαστεί η γκρίνια, το πρώτο θύμα στο οποίο ξεσπούν οι άνδρες είναι οι γυναίκες! Από τις «ήπιες» μορφές λεκτικών διαπληκτισμών, εύκολα περνάμε σε χειροδικίες που συνήθως καταλήγουν στη σωματική βία ή και στο φόνο.
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ της βίας κατά των γυναικών αποτυπώνεται στον ορισμό που υιοθετήθηκε το 1995 στην 4η Παγκόσμια Διάσκεψη Γυναικών και αναφέρεται στις παραγράφους 113 και 118 της Πλατφόρμας Δράσης του Πεκίνο: Ο όρος «βία κατά των γυναικών» περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, τη σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό προκύπτει στην δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή (παρ. 113).
ΦΑΙΝΕΤΑΙ όμως, πως η έξαρση της βίας κατά των γυναικών αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο που μέχρι σήμερα το κάλυπτε η σιωπή (εκούσια ή ακούσια). Και παρά τις πρόσφατες υψηλής δημοσιότητας εκστρατείες, όπως το #Με Τοο στην οποία οι γυναίκες καταγγέλλουν δημόσια τη σεξουαλική παρενόχληση που υπέστησαν ή υφίστανται, παραμένει η πιθανότητα να δολοφονηθούν από τον σύντροφο ή ένα μέλος της οικογένειάς τους.
Η ΙΣΟΤΗΤΑ των δύο φύλων είναι πάντα το αιτούμενο. Ώσπου να επιτευχθεί θεσμικά αυτή, η καταγγελία των γυναικών θυμάτων είναι η μόνη οδός απόδοσης δικαίου. Όχι η αποσιώπηση… (Στ.Γ.Κ.)
—————————————
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΟΥ ΒΡΥΧΑΤΑΙ!
- «Οι θάλασσες είναι κοινή περιουσία της ανθρωπότητας(!). Επομένως δεν συνάδει ούτε με το εθνικό ούτε με το διεθνές δίκαιο μια χώρα, μια κοινότητα να καρπούται και να το εκμεταλλεύεται μονομερώς» [Μπιναλί Γιλντιρίμ, 22/11, σύμφωνα με το Κυπριακό Πρακτορείο (ΚΥΠΕ)]
Η Τουρκία εξελίσσεται σε «ταραξία» της περιοχής. Ο Σουλτάνος της, αλλά και πλήθος υψηλόβαθμων αξιωματούχων της τουρκικής κυβέρνησης, κάθε μέρα κάνουν δηλώσεις που περιέχουν άγριες διαθέσεις απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα. Προβαίνουν σε προκλήσεις που δεν ευνοούν την ειρήνη στην περιοχή. Οι Τούρκοι επιδιώκουν με τις λεκτικές αλλά και τις πρακτικές ενέργειές τους στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και το Αιγαίο, μια «αναθεώρηση» του status της περιοχής το οποίο έχει επιτευχθεί μέσω διεθνών συνθηκών, μετά από αιματηρούς πολέμους.
Όσο δε η χώρα μας επιμένει στη διεθνή νομιμότητα, όσο διευρύνει τις συμμαχίες της με Αίγυπτο και Ισραήλ, όσο τα Βαλκάνια συμπράττουν από κοινού στο ενεργειακό (Βουλγαρία-Ρουμανία-Σερβία-Ελλάδα (και Ισραήλ) και όσο διατηρούμε την ψυχραιμία μας μη παρασυρόμενοι στο επικίνδυνο παιχνίδι της γείτονος, άλλο τόσο η Τουρκία θα προβαίνει σε σφοδρότερες προκλήσεις στο Αιγαίο (και την Κρήτη!) Απώτατος στόχος της; Η συνεκμετάλλευση των δικών μας ΑΟΖ στη Μεσόγειο (Ελλάδα-Κύπρος). Αλλά το δίκαιο της θάλασσας που έχουν προσυπογράψει όλες –ή σχεδόν όλες- οι παραθαλάσσιες χώρες του κόσμου πλην της Τουρκίας, οφείλει ως διεθνές να υπερισχύει των αρπακτικών βλέψεων μιας χώρας που βασίζεται στη στρατιωτική της δύναμη. Εκτός κι αν οι λεονταρισμοί αυτοί γίνονται για εσωτερική κατανάλωση.
Η πολιτική της… ψυχραιμίας από πλευράς μας, εκτός του ότι είναι η μόνη ενδεδειγμένη απέναντι σε έναν μη αξιόπιστο συνομιλητή που ηθελημένα παραβιάζει ή παρακάμπτει τη διεθνή νομιμότητα, θεωρείται και σωστή. Και λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης που μας μαστίζει χρόνια, και γιατί πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν διαφορές στο Αιγαίο που να βασίζονται στο διεθνές δίκαιο. Εξάλλου, όλοι θυμόμαστε πώς δημιουργήθηκαν τα τετελεσμένα γεγονότα εις βάρος μας (no troops, no ships, no flags) στα Ίμια (1996) τα οποία σήμερα είναι παράδειγμα προς αποφυγή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επαγρυπνούμε, ότι δεν πρέπει να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα. Τουναντίον. Είναι γνωστό πως η τουρκική διπλωματία θέλει να δημιουργεί τετελεσμένα (γκρίζες ζώνες) εκεί που δεν υπάρχουν, ώστε «ζωγραφίζοντας» με νέους χάρτες την ελληνική ή κυπριακή ΑΟΖ να απαιτήσει μετά απόσυρση (ουσιαστικά απονέκρωση) κάθε ερευνητικής προσπάθειας εξόρυξης υδρογονανθράκων προς όφελός της, αναγκάζοντας -εμάς τους άλλους- σε… διαπραγμάτευση (δηλαδή σε παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μας)! Παλιά τακτική. Ας μη παρασυρθούμε λοιπόν! (Στ.Γ.Κ.)
