Το εφήμερο της πολιτικής φιλοδοξίας (Χ.ν., 6-11-18)
Posted on 6 Νοε, 2018 in Σχόλια | 0 comments
ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑΣ…
ΜΟΥ λέει φίλος: «Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση στη χώρα, δεν μας βλέπω διόλου καλά. Θα μου πεις, και πότε ήταν καλά τα πράγματα; Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η οικονομία μας βουλιάζει, οι τράπεζες δεν μπορούν να συνέλθουν, τα κόκκινα δάνεια παραμένουν κόκκινα, έξι στα δέκα ελληνικά νοικοκυριά δεν ζουν απλά επιβιώνουν, η άλλοτε ραχοκοκαλιά της κοινωνίας-η μεσαία τάξη- «πήγε περίπατο», η σκανδαλολογία στο αποκορύφωμά της, οι σύγχρονοι Ροβεσπιέροι (οι αριστεροί και «αδιάφθοροι») κάθε μέρα διορίζουν με σκανδαλώδη μέσα ημέτερους, στερεώνοντας έτσι το καθεστώς τους εν όψει εκλογών, οι έρημοι συνταξιούχοι, τα αιώνια θύματα, βρίσκονται επί ποδός, οι φόροι βαίνουν αυξανόμενοι, το Σκοπιανό και τα ελληνοτουρκικά στην κόψη του ξυραφιού, επενδύσεις και ανάπτυξη σε χαμηλό επίπεδο… Από την άλλη βλέπω ανθρώπους που ζαλίζονται από το υψηλό πόστο στο οποίο βρέθηκαν ξαφνικά (ΕΡΤ) λησμονώντας πόσο λίγο απέχει στην πολιτική το ζενίθ από το ναδίρ…
«Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ μας ιστορία», συνεχίζει ο φίλος, «είναι γεμάτη από παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι, καλώς ή κακώς έπεσαν στα χαμηλά, χωρίς να καταλάβουν τι τους συνέβη! Αυτό βεβαίως που τους έμεινε ήταν το πόσο εφήμερη είναι η γοητεία των πολιτικών «σαλονιών», της διαπλοκής και της πραγμάτωσης, έστω κάποιων φευγαλέων «ονείρων» είτε με δεξιά είτε με αριστερή κυβέρνηση. Πόσο σύντομη είναι η ψευδαίσθηση του μεγαλείου που τους προσφέρει κάποια περίοπτη θέση, πόσο φρούδα είναι η κομματική «δόξα».
«Η ιστορία έχει αποδείξει πως πολιτικές «φιλίες» ή «συμμαχίες» δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο συμφέροντα εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Όλες οι δήθεν «συμμαχίες για το καλό της πατρίδας» είναι με ημερομηνία λήξης, και μόλις «αξιοποιηθεί» κάποιος στόχος τελειώνουν όλα. Το είδαμε με τον με τον κ. Φίλη, με τον κ. Κοτζιά και με πολλούς άλλους άλλοτε συντρόφους… Θα το δούμε πολύ σύντομα και με τους ΑΝΕΛ και τον Π. Καμμένο. Κι αυτό είναι που μας στενοχωρεί. Διότι, όλοι υπόσχονται αλλαγή νοοτροπίας και πολιτικής -και ο Κυριάκος το ίδιο κάνει τώρα- κι όλοι, όταν βρεθούν στους θώκους εξουσίας, συμπεριφέρονται αφ’ υψηλού σαν αγάδες. Πώς λοιπόν να αισιοδοξούμε σ’ αυτόν τον έρημο τόπο;» (Στ.Γ.Κ.)
——————————————————————————–
H ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ…
ΕΙΝΑΙ η «δεύτερη» γλώσσα πολλών συγγενών (Μακεδονία), γνωστών και φίλων εδώ στην Κρήτη. Προσωπικά, Πόντιος από καταγωγή, δεν τη μιλώ αφότου ήλθα στην Κρήτη. Όμως, υποσυνείδητα αντιλαμβάνομαι το άρωμα, τον ήχο και το νόημά της. Δεν τη λησμονώ, την αγαπώ και κάθε ποντιακό με συγκλονίζει, ιδιαίτερα η μουσική κι ο χορός.
… ΚΑΙ έρχεται το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης να καινοτομήσει. Εδώ κι ένα μήνα (αρχές Οκτ. 2018) η ποντιακή διάλεκτος διδάσκεται επίσημα στους σπουδαστές του Τμήματος Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών, ύστερα από αίτημα πολλών φοιτητών Ελλήνων και ξένων! Μαζί με την τσακωνική (Λακωνία), είναι δυο διάλεκτοι που είναι πολύ κοντά στην αρχαία ελληνική (αττική διάλεκτο).
Ο ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ φιλόλογός μας στο ΑΠΘ, ο Αγαπητός Τσοπανάκης, αν και Δωδεκανήσιος, αρεσκόταν να μας λέει για τη λεκτική δύναμη της ποντιακής και τη διαχρονική αξία της. Μας έφερνε πολλά παραδείγματα, από τα οποία θυμάμαι ένα: «εξέβεν ο φέγγον» (=βγήκε το φεγγάρι) μας έλεγε, για να μας αποδείξει το αυταπόδεκτο δηλαδή, τη συνέχεια μιας γλώσσας -της ελληνικής- ανά τους αιώνες και τους ποικίλους τόπους.
ΔΕΝ γνωρίζουμε αν υπάρχει διδασκαλία σε ελληνικό Πανεπιστήμιο της κρητικής διαλέκτου. Αλλά νομίζουμε πως στο Ρέθυμνο, στη Φιλοσοφική Σχολή, θα έπρεπε ήδη να είχε δημιουργηθεί -αν δεν υπάρχει κιόλας-μια έδρα. Η κρητική γλώσσα των νεοαναγεννησιακών κειμένων του «Ερωτόκριτου», της «Ερωφίλης» της «Θυσίας του Αβραάμ», αλλά και των συγχρόνων Κρητών, θα ήταν ένα θαυμάσιο πεδίο τριβής και εκμάθησης της κρητικής διαλέκτου. Όχι μόνο για Έλληνες «εραστές» της, αλλά και για πολλούς ξένους που μένουν στην Κρήτη. Παράδειγμα αξιομνημόνευτο ο Ρος Ντέιλι.
ΕΙΝΑΙ ένα χρέος που το οφείλουμε τόσο στις παλαιότερες γενιές που διατήρησαν σχεδόν άθικτη την κρητική γλώσσα, όσο και στις νεότερες που δείχνουν να απομακρύνονται από αυτή. Και θα ήταν κρίμα να μην υπάρχει συνέχεια! (Στ.Γ.Κ.)
