Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου
Posted on 26 Οκτ, 2018 in Τα Παιδοπολίτικα | 0 comments
Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου
Λίγες πόλεις έχουν τόσο στενή σχέση με τον προστάτη Άγιο τους. Μια απ΄αυτές είναι και η αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη, με ΠΡΟΣΤΑΤΗ τηςτον Άγιο Δημήτριο.
Ο Άγιος Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυρας και Μυροβλύτης (=που αναβλύζει μύρο), καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη από αριστοκρατική οικογένεια.
Με τη βοήθεια του Αγίου η πόλη σώθηκε πολλές φορές από τις επιδρομές των Αβάρων, των Σλάβων και των Βουλγάρων.
Οι υπερασπιστές της διηγούνταν ότι έβλεπαν έναν πολεμιστή πάνω στο άλογο του να προχωρεί μπροστά στα πλήθη και να καταδιώκει με το ξίφος του τους εχθρούς. Με αυτή την μορφή παρουσιάζεται και από τη βυζαντινή αγιογραφία.
Οι μαρτυρίες λένε ότι δεν τον έβλεπαν σε όνειρο, αλλά τον έβλεπαν στην πραγματικότητα αυτόν τον ίδιον να μάχεται μεταξύ των στρατιωτών, να προηγείται και να οδηγεί αυτούς στη νίκη και στη σωτηρία.
Και άλλοτε τον έβλεπαν επάνω στα τείχη σαν απλό οπλίτη να μάχεται τους βαρβάρους. Και δεν τον έβλεπαν τον Αθλοφόρο μόνο οι πιστοί, αλλά και αυτοί οι εχθροί. Όταν, μάλιστα, τους ρωτούσαν μετά τη νίκη γιατί έφυγαν εκείνοι έλεγαν:
«Είδομεν έναν άνδρα ξανθόν και λαμπρόν, ο οποίος εκάθητο επί λευκού ίππου και εφόρει ιμάτιον λευκόν».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι την ημέρα της γιορτής του Αγίου, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ο ελληνικός στρατός μπήκε νικητής στη Θεσσαλονίκη ελευθερώνοντας την από τους Τούρκους.
Kάθε βράδυ και για χρόνια, για όλα τα γυμνασιακά μας χρόνια (Θεσσαλονίκη-Ωραιόκαστρο), πριν κοιμηθούμε, ψέλναμε ή μάλλον λέγαμε όλοι μαζί όρθιοι μπροστά στα κρεβάτια μας, το απολυτίκιο του «Αγ. Δημητρίου. Παιδόπολη, «Άγιος Δημήτριος» στο Βαρδάρι Θεσσαλονίκης (26ης Οκτωβρίου, πηγαίνοντας στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, μέσα δεκαετίας 1950).
Κι ας μη καταλαβαίναμε τι τελικά έλεγε αυτό που ψάλαμε. Ακόμη και σήμερα πολλές φορές το σιγοψιθυρίζω αναπολώντας παιδικές στιγμέςκαι παιδικούς φίλους:
«Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον η οικουμένη. Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Αγιε Μεγαλομάρτυς, Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.» [=Εσένα η οικουμένη βρήκε μεγάλο προστάτη στους κινδύνους. Νικητή, εσύ που νικούσες τους ειδωλολάτρες. Διότι όπως του Λυαίου γκρέμισες την περηφάνια, αφού έδωσες θάρρος στο Νέστορα, έτσι Αγιε Μεγαλομάρτυρα, Δημήτριε, να παρακαλείς το Χριστό, το Θεό μας, για να μας δίνει το μεγάλο του έλεος.]
——————————————-
Στην εικόνα πάνω στην αρχή:
Λανθασμένα κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ο άνθρωπος που σκοτώνει ο άγιος Δημήτριος είναι ο βάρβαρος παλαιστής Λυαίος.
Στην πραγματικότητα, στην εικόνα του αγίου διακρίνουμε τον άγιο να σκοτώνει τον πολεμοχαρή τσάρο των Βουλγάρων Ιωαννίτζη, που οι Βυζαντινοί τον αποκαλούσαν «Σκυλογιάννη», ενώ ήταν έτοιμος να επιτεθεί στη Θεσσαλονίκη το 1206 ή 7.
Στην εικόνα αυτή ο άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται καβαλάρης με στρατιωτική στολή πάνω σε κόκκινο άλογο φονεύοντας με το δόρυ του τον τσάρο των Βουλγάρων Σκυλογιάννη. Πρόκειται για το θαύμα που έγινε τον Οκτώβριο του 1207 έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης.
