Μετονομασία οδών (Χανιά) (Χ.ν., 9-10-18)
Posted on 9 Οκτ, 2018 in Σχόλια | 0 comments
ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΟΔΩΝ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την επικείμενη μετονομασία της οδού Ακρωτηρίου σε «οδό Κ. Μητσοτάκη», κάτι που είχε προειπεί ο Μιχ. Γρηγοράκης εδώ και πολλά χρόνια, αναρωτιόμαστε γιατί εφαρμόζονται δυο μέτρα και δυο σταθμά.
ΠΟΛΥ σωστά, η πόλη μας, τα Xανιά, οφείλει να αποδίδει τη δέουσα τιμή σε εκείνους που «κατά κοινή ομολογία και χωρίς αμφισβητήσεις» την έχουν τιμήσει, με τη ζωή και το έργο τους.
ΑΛΛΑ πόσο, ας πούμε ο Α. Παπανδρέου τίμησε τα Χανιά, ώστε η οδός Δημοκρατίας να μετονομασθεί με το όνομά του; Ή, πόσο ο Κ. Καραμανλής (ο πρεσβύτερος), ώστε η λεωφόρος Σούδας να πάρει το όνομά του; Θα μου πείτε, αυτοί υπήρξαν πρωθυπουργοί της χώρας και επομένως δεν χωρεί καμιά αντίρρηση. Όμως…
ΕΝΑΣ από τους εξέχοντες άνδρες που τίμησαν δεόντως την πόλη, μάλιστα πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους, είναι ο Γ. Μανουσάκης- ο «ποιητής των Χανίων». Κι αν μεν η μετονομασία της οδού Ακρωτηρίου σε Κ. Μητσοτάκη γίνεται με το επιχείρημα (!) ότι η λέξη Ακρωτήρι είναι τοπωνύμιο, ενώ ο Κ. Μητσοτάκης είναι φορέας ιστορίας, τότε γιατί δεν γίνεται το ίδιο και για την οδό Πειραιώς στην οποία έμεινε σε όλη του τη ζωή ο Γ. Μανουσάκης που πρόσφερε τα μέγιστα με την ποίησή του; Στο κάτω κάτω, πόση σχέση έχει η οδός Πειραιώς με την ιστορία των Χανίων;
ΚΑΠΟΤΕ θα πρέπει να μάθουμε να τιμούμε όπως τους πρέπει τους ανθρώπους που αγάπησαν με πάθος τον τόπο, πολύ περισσότερο από κάθε πολιτικό. (Στ.Γ.Κ.)
ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΣΕ ΝΕΑ ΦΑΣΗ
ΟΤΙ το θέμα των Σκοπίων δεν αποτελεί μια «απλή» διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και την πΓΔΜ, φάνηκε ξεκάθαρα από το πρόσφατο δημοψήφισμα.
ΟΛΟΙ επιθυμούμε να βρεθεί μια λογική λύση (win-win), όπως ας πούμε αυτή που πρότεινε, συμμετέχοντας σε εκπομπή κρητικού καναλιού, έγκυρος αναλυτής. Είπε το αυτονόητο: γιατί να μη δοθεί το όνομα «Κεντροβαλκανική Δημοκρατία» που αποτελεί ονομασία που δεν προσβάλλει καμιά γειτονική χώρα, ούτε και τις εθνότητες από τις οποίες συντίθεται η πΓΔΜ;
ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ δεν πρόκειται να δεχθούν «αβρόχοις ποσί» μια εκ των άνω επιβαλλόμενη λύση, όταν ακόμη και οι ίδιοι βρίσκονται σε σύγχυση ταυτότητας.
ΤΟ σημαντικότερο που ανέδειξε η αποχή από το δημοψήφισμα (63%) είναι η αμηχανία των γειτόνων στο να ακολουθήσουν «κοινές λύσεις» που εξυπηρετούν άλλους, ώστε να υπάρχει το «διαίρει και βασίλευε» στην περιοχή!
ΣΤΗ χώρα αυτή παίζεται «χοντρό» γεωπολιτικό παιχνίδι σε βάρος όλης της Βαλκανικής: ΗΠΑ, Ε.Ε. (κυρίως η Γερμανία) και ΝΑΤΟ, επιθυμούν την πάση θυσία μη ύπαρξη στα Βαλκάνια μιας ρωσικής σφήνας. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην περιοχή. Γι αυτό κάνουν το παν για να ισχύσει και στις δυο χώρες (με οποιαδήποτε κυβέρνηση) η συμφωνία των Πρεπών.
ΘΑ αποτολμήσει, άραγε, ο κ. Τσίπρας (ή όποιος εκλεγεί ως πρωθυπουργός) να κάνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα; Μάλλον όχι, όταν είναι γνωστό εκ των προτέρων ότι το 70% και πλέον του ελληνικού λαού αντιτίθεται στη συμφωνία των Πρεσπών, κι όταν βλέπει πως οι ίδιοι οι Σκοπιανοί δεν τη θέλουν!
ΒΕΒΑΙΑ, οι διακρατικές και διεθνείς συμφωνίες δεν υπογράφονται κάτω από την πίεση συναισθηματικών φορτίσεων ή λαϊκών βουλήσεων. Ούτε καν κάτω από ιδεοληπτικές παρορμήσεις. Υπογράφονται με γνώμονα το –καλώς εννοούμενο πάντα- συμφέρον της χώρας, κι αφού μελετηθούν σοβαρά οι ποικίλοι συσχετισμοί των μεγάλων δυνάμεων καθώς και η ισχύς της κάθε χώρας. «Αυτοσχεδιασμοί» στη διπλωματία, μόνο προβλήματα δημιουργούν.
Η ΧΩΡΑ μας θα έπρεπε να μην υποκύψει στις ορέξεις Νατοϊκών και Ευρωπαίων, αλλά να χειριστεί έτσι το θέμα, ώστε να επιβάλλει τις δικές της απόψεις. Όχι να παραχωρεί «ιστορικώς αποδεδειγμένα» δικαιώματά της. Γιατί, άλλο είναι τα καπρίτσια της τιτοϊκής πολιτικής στην περιοχή τον καιρό του ψυχρού πολέμου και άλλο η (και με την υπογραφή μας) παραχώρηση μέρους της ιστορίας μας. (Στ.Γ.Κ.)
