Είναι δυνατόν…; (Χ.Ν., 25-8-18)
Posted on 26 Σεπ, 2018 in Σχόλια | 0 comments
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ…;
ΣTHN ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.iefimerida.gr/news/ της 20ης Σεπτεμβρίου διαβάζουμε ότι «η εκχώρηση της διαχείρισης- της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου αφορά κυρίως μνημεία των Χανίων!» Γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, οι οποίοι ζητούν «την άμεση εξαίρεση μεταβίβασης της κυριότητας και διαχείρισης των μνημείων των Χανίων και άλλων περιοχών της χώρας που περιλαμβάνονται στον μακρύ κατάλογο των 10.119 ακινήτων προς μεταβίβαση στην ΕΤΑΔ Α.Ε. (Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ)».
ΓΙΑ του λόγου το αληθές, iefimerida αναδημοσιεύει τον κατάλογο των μνημείων που υπάγονται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων. Όπου, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:
-μεγάλα τμήματα της ανατολικής τάφρου των Ενετικών οχυρώσεων,
-η τάφρος του Βυζαντινού τείχους,
-ακίνητα στα οποία έχουν έλθει στο φως σημαντικά μινωικά αρχιτεκτονικά κατάλοιπα,
-συγκροτήματα ενετικών νεωρίων,
-το φρούριο Φιρκά,
αλλά και τα Αρχαιολογικά Μουσεία (!) (το στεγαζόμενο στον καθολικό ναό του Αγίου Φραγκίσκου και το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο). Επιπλέον στον κατάλογο περιλαμβάνονται
-το Μουσείο Ελευθέριος Βενιζέλος, και
-το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης (!)
ΑΝ τα παραπάνω ήδη εκχωρηθέντα, με υπογραφή των Συριζα-Ανελιτών, έγινε από αβλεψία (;), οφείλει η κυβέρνηση να προβεί άμεσα σε δήλωση εξαίρεσής τους. Αν πάλι, είναι εσκεμμένη επιλογή, για να μείνουν κι άλλο στην εξουσία, τότε έχουμε μια πολύ επικίνδυνη κυβέρνηση που αντιβαίνει στο κοινό περί πατριωτισμού αίσθημα αλλά και στο Σύνταγμα.
ΑΠΟΡΙΑ μας: η πολιτιστική κληρονομιά ενός έθνους δεν αποτελεί de facto ακίνητη περιουσία του, τιθέμενη εκτός οιασδήποτε οικονομικής συναλλαγής; Γιατί δεν βγαίνει η κυβέρνηση να «το φωνάξει», αν έχει αντίρρηση για την υπογραφή της;
ΑΛΛΑ, όπως μου λέει φίλος βορειοελλαδίτης, «εδώ πουλήσαμε ολόκληρη Μακεδονία, για την οποία αγωνίστηκαν και έδωσαν το αίμα τους χιλιάδες Έλληνες και Κρήτες, στο μουσείο του πρωτεργάτη της απελευθέρωσής της, του Βενιζέλου, θα σκόνταφτε η κυβέρνηση;» (Στ.Γ.Κ.)
——————————–
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Με μια λιτή δήλωσή του, ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης τάσσεται κατά της απόπειρας φίμωσης του Τύπου: “Η φίμωση του Τύπου υπήρξε πάντοτε η απαρχή ζοφερών εξελίξεων», επισημαίνει στον ιστότοπό του. Και προσθέτει: «Χρειάζεται δημοκρατική επαγρύπνηση, γιατί προβλέπω ότι το προσεχές μέλλον μας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις».
Φίμωση του Τύπου έχουμε στα ολοκληρωτικά καθεστώτα ή στα κατ’ ευφημισμόν «δημοκρατικά», όπως είναι, ας πούμε, η Τουρκία.
Ο Τύπος και τα ΜΜΕ λειτουργούν σωστά, μόνον όταν υπάρχει ελευθεροτυπία, ελέυθερη έκφραση απόψεων. Το αν μας δυσαρεστεί μια άποψη, δεν είναι λόγος να βάλουμε «φίμωτρο» ή να φυλακίσουμε τον δημοσιογράφο. Μια άποψη που απαρέσκει στην κυβέρνηση καταρρίπτεται με επιχειρήματα, όχι με απαγορεύσεις ή ύβρεις.
ΕΙΝΑΙ σχεδόν παγκόσμιο φαινόμενο στην εποχή μας, ο πόλεμος κατά των δημοσιογράφων. Μόνο στην Τουρκία του Ερντογάν, από την ημέρα του πραξικοπήματος μέχρι σήμερα, βρίσκονται στη φυλακή τουλάχιστον 200 δημοσιογράφοι!
ΟΣΟ όμως η δημοσιογραφία αποδυναμώνεται, τόσο οι υπόλοιπες εξουσίες (Εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική) ενισχύονται. Μόνον όταν η δημοσιογραφία λειτουργεί σωστά (χωρίς άμεση ή έμμεση λογοκρισία ή οικονομικό και ψυχολογικό καταναγκασμό), μπορεί να αποτρέπει φαινόμενα ασυδοσίας, διαφθοράς και διαπλοκής. Έστω κι αν οι πολιτικοί (κάνουν πως) δεν το αντιλαμβάνονται. (Στ.Γ.Κ.)
——————————————
ΛΕΞΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ
- Οι όμορφες λέξεις όμορφα καιγονται!
Όποιος θέλει να αλώσει ένα λαό-διακαής μεταπολιτευτικός πόθος της αριστεράς-πρώτα προκαλεί σύγχυση στις έννοιες των λέξεων, ώστε να προκαλέσει αργότερα σύγχυση και στις σκέψεις του. Το είδαμε με τη βαρουφάκεια λογική στις διαπραγματεύσεις με τη λεγόμενη «δημιουργική καταστροφή» που κανείς μας δεν κατάλαβε τι εννοούσε. Αλλά όλοι αντιληφθήκαμε ότι ήταν καταστροφική!
Υπάρχουν λέξεις που έχουν τη δική τους αυτόνομη δύναμη: «κατεστημένο», «μη προνομιούχοι», «έχοντες και κατέχοντες», «αδύναμα λαϊκά στρώματα», «διαπλοκή», «αναδιανομή» κ.λπ. Ο λαϊκισμός είναι το περίβλημά τους.
Βέβαια, σε μια προεκλογική περίοδο, εκτός από τις λέξεις του συρμού («διεφθαρμένο παρελθόν», «ή αυτοί ή εμείς» κ.ά.), η πιο εύχρηστη πρακτική περιέχεται στη λέξη πόλωση. Και μια πόλωση στηρίζεται ή σε ισχυρά επιχειρήματα που περιγράφουν τις «διαχωριστικές γραμμές» των αντιπάλων ή διαποτίζει τον ψηφοφόρο με μίσος. Τα έχουμε ζήσει πιο παλιά, με τα «γαλάζια» και «πράσινα» καφενεία. Το ζούμε σήμερα με τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ.
Έτσι, η ελληνική δημόσια ζωή συνεχίζει να λασπολογεί, να θεατροποιεί το περιεχόμενό της, να δηλητηριάζει τους ανύποπτους… Η ρητορική των κομμάτων σήμερα, παρ’ ότι δεν έχουμε βγει ουσιαστικά από τα μνημόνια, υιοθετεί παρελθοντικές τακτικές. Καμιά τους δεν επικεντρώνεται στις αιτίες που προκάλεσαν την κρίση ή πως μπορεί αυτή να μην επαναληφθεί. (Στ.Γ.Κ.)
