“Aριστερές Ιθάκες”, ψευδοσυμβολισμοί και πραγματικότητα (Χ.ν., 23-8-18)
Posted on 23 Αυγ, 2018 in Σχόλια | 0 comments
«ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΙΘΑΚΕΣ», ΨΕΥΔΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΝΑ τι θα έγραφε περίπου ο Κ.Π.Καβάφης, αν ζούσε σήμερα, μετά την οχτάχρονη μνημονιακή συντριβή μας. Όχι βέβαια καμιά καινούργια «Ιθάκη», αλλά, βλέποντας την ανεργία των νέων και την μετανάστευση πάνω από 400.000 Ελλήνων επιστημόνων, θα ξανάγραφε εκείνο το ωραίο ποίημα, το «Ας φρόντιζαν»! Που απεικονίζει καθαρά το δράμα ημών των Ελλήνων, να μη μπορούμε να εκλέξουμε τους καλύτερους πολιτικούς-ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας-και έτσι να υφιστάμεθα ανοήτως τα πάνδεινα: «Ας φρόντιζαν», λοιπόν [Κατά τον τρόπον του Κ.Π. Καβάφη] όπως θα τα έλεγε ένας νέος άνεργος του 2018:
«Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία χώρα, η Ελλάδα
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία χώρα των μνημονίων
και των υπερφορολογήσεων.
Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της αγγλικής και γαλλικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξεύρω Σαιξπίρο και Καρτέσιο·
τι οικονομικά, τι ηλεκτρονικά, τι ό,τι κι αν πεις)(…).
Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω τη μεταμνημονιακή μου χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Ελλάδα.
Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους—
τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.
Θ’ απευθυνθώ προς τον Κυριάκο πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Αλέξη.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στους ΚΙΝ-ΑΛίτες.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Ελλάδα το ίδιο.
Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να επιβιώσω.
Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν». (Για την παράφραση Στ.Γ.Κ.)
Η ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Ανέκαθεν σ΄αυτή τη χώρα οι φυσικές καταστροφές αναδείκνυαν τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού. Συνεπώς και την ανυπαρξία της κατ’ ευφημισμόν λεγόμενης «προστασίας του πολίτη»: τρανταχτές αποδείξεις οι πλημμύρες (Μάνδρα) και οι καταστροφικές και θανατηφόρες πυρκαγιές (Αττική), με υπερβολικά πολλά θύματα. Σε καμιά χώρα του κόσμου από μια πυρκαγιά σε μια περιοχή με περίπου 10.000 κατοίκους (Μάτι) δεν θα είχαν 96 νεκρούς (το 1% δηλαδή).
Ωστόσο πρωτόκολλα για την αντιμετώπιση έκτακτων φυσικών καταστροφών υπάρχουν, σχεδιασμός για την έγκαιρη εκκένωση μιας περιοχής υπάρχει. Είναι δε ευθύνη του Περιφερειάρχη η άμεση εφαρμογή των παραπάνω. Όμως δεν εφαρμόστηκε τίποτε, ή αν «εφαρμόστηκε» δεν υπήρχε κανένας συντονισμός των εμπλεκομένων φορέων.
Αλλά στα τρία χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από μια αριστεροδεξιά κυβέρνηση, είχαμε μια καλά μελετημένη συνέχιση «καθίζησης των κρατικών υποδομών και μηχανισμών», με στέρηση πόρων και περιορισμό προσωπικού και υλικού, ώστε να αναδειχθεί ένας υπερπλεονασματικός προϋπολογισμός, για χάρη των Βρυξελλών. Και της εξουσίας φυσικά!
(Στ.Γ.Κ.)
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ» ΕΥΘΥΝΗΣ
Η ανάληψη της «πολιτικής» ευθύνης από τον κ. πρωθυπουργό, έστω και πολύ αργά, θυμίζει την ανάλογη «ευθιξία» του Κ. Καραμανλή (2007). Δηλαδή τίποτε! Είδατε κανέναν από τους αρμοδίους της μεγάλης πυρκαγιάς στην Πελοπόννησο να μπαίνει φυλακή; Όχι βέβαια… Ούτε και τώρα θα δούμε, διότι υπάρχουν «στεγανά» στην απόδοση πραγματικών ευθυνών. Εξάλλου, «η πολιτική ευθύνη» αφεαυτής είναι μια αφηρημένη έννοια που σηματοδοτεί την «προστασία» των συνεργατών του (εκάστοτε) πρωθυπουργού. Δηλαδή, μια «ευθύνη» ανεύθυνη…
Αλλά και για τον απλό πολίτη, μια «ανάληψη» πολιτικής ευθύνης (Καραμανλής-Τσίπρας) δεν σημαίνει ουσιαστικά τίποτε, αφού δεν συνοδεύεται από την ανάλογη πρακτική. Ναι! Ο λαός αισθάνεται απέραντη οργή γιατί πληρώνει τόσους φόρους για να μην έχει… τίποτε, ούτε καν μια στοιχειώδη εκπαίδευση για την προστασία του, όταν την χρειαστεί!
Έτσι, αν δεν αλλάξουν οι δομές λειτουργίας των κρατικών οργανισμών, αν δεν αξιοποιηθούν σοβαρές επιστημονικές μελέτες (Κ. Συνολάκης), αν κάθε χρόνο δεν γίνονται «εικονικές» ασκήσεις εκκενώσεων χώρων και διαφυγής, αν δεν βάλουμε σε τάξη την ψηφοθηρική άναρχη δόμηση σε όλη την επικράτεια, όσες ηρωικές «εξόδους» από μνημόνια κι αν «γιορτάσουμε», τα ανεξίτηλα σημάδια από τέτοια εγκλήματα θα παραμένουν ζωηρά στη μνήμη μας. Έστω κι αν εμείς οι Έλληνες, έχουμε μνήμη με κοντά ποδάρια. (Στ.Γ.Κ.)
