"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Κινητά και σχολείο (Χ.ν., 28-6-18)

 

 

 

 

ΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΑ

 

ΘΕΩΡΟΥΜΕ σωστό το μέτρο της απαγόρευσης της χρήσης των κινητών στα σχολεία. Μάλιστα, αυτή η απαγόρευση, σύμφωνα με ρητή δήλωση του κ. υπουγού Παιδείας θα είναι καθολική, και θα αφορά «όλες τις σχολικές τάξεις από την Α’ Δημοτικού μέχρι το Λύκειο»!

 

ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως αυτή η απαγόρευση γίνεται επειδή η κατάχρηση της χρήσης του κινητού έχει πολλά αρνητικά αποτελέσματα στον ψυχισμό των μικρών μαθητών, αλλά και στην επίδοσή τους στα μαθήματα. Συνεπώς καλώς γίνεται, αφού και πολλές φορές έχει φέρει σε απόγνωση συλλόγους καθηγητών, δ/νσεις σχολείων και προϊσταμένους Εκπ/σης, και καλόν είναι να τηρηθεί.

 

ΕΞΑΛΛΟΥ, είναι πάρα πολύ εύκολο στην εποχή μας, εποχή της διείσδυσης της τεχνολογίας παντού, τόσο να προσβάλλεις κάποιον «κλέβοντας» φωτογραφίες ή προσωπικά δεδομένα του με το κινητό σου, όσο και η ανεξέλεγκτη χρήση αυτών με αναρτήσεις στο διαδίκτυο.

 

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι  με ένα κινητό μπορεί κανείς να εκβιάζει  ασύστολα συμμαθητές και συμμαθήτριες κάνοντας bullying εις βάρος τους, ή να τους ταπεινώνει και να τους καθιστά υποχείριό του!

 

ΑΛΛΑ και στο γνωστικό πεδίο η χρήση κινητού θεωρείται ανεπίτρεπτη αφού αποσπά την προσοχή του μαθητή από το μάθημα. Όσο για το επιχείρημα ορισμένων γονιών ότι θέλουν τα παιδιά τους να έχουν κινητό στο σχολείο για να «ξέρουν κάθε στιγμή πού είναι», ε, και εμείς, και τα παιδιά μας, πήγαμε σχολείο χωρίς κινητά. Ποτέ οι γονείς μας δεν είχαν τόσο άγχος για να «ξέρουν» ανά πάσα στιγμή πού ακριβώς είμαστε και τι κάνουμε! Είναι υπερβολικό.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ με τις υπάρχουσε ή μη κάμερες στα σχολεία, νομίζουμε πως αυτές καλόν θα είναι να τίθενται σε λειτουργία μόνον όταν κλέινει το σχολείο, για λόγους προφύλαξης των εγκαταστάσεων και του υλικού τους από δολιοφθορές ή κλοπές. Και κυρίως τις βραδινές ώρες. (Στ.Γ.Κ.)

 

 

 

AΠΟΣΤΑΣΙΕΣ;

 

ΠΡΟΣΦΙΛΗΣ λέξη-και πρακτική- η αποστασία: συνόδευσε ως ρετσινιά, μέχρι το τέλος της ζωής του τον Κ. Μητσοτάκη.

 

ΣΤΑ μέσα της δεκαετίας του 1960 και τέτοια εποχή που οι κυβερνήσεις έπεφταν η μία μετά την άλλη με την ιταμή προσπάθεια των ανακτόρων για «σαλαμοποίηση» της απόλυτα δημοκρατικά εκλεγμένης «Ένωσης Κέντρου» του Γ. Παπανδρέου, οι μεταπηδήσεις, εξαγορές και προσχωρήσεις στα φιλοβασιλικά ευκαιριακά κομματίδια διαδέχονταν η μία την άλλη.

 

ΕΤΣΙ μας προέκυψε στο τέλος η χούντα και μπήκαμε στο «γύψο» της δικτατορίας των συνταγματαρχών, για εφτά ολόκληρα χρόνια.

 

ΤΟ να μιλάει σήμερα η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΑ-ΑΝΕΛ για «αποστασίες», μάλλον δείχνει πανικό. Έτσι όμως αποδέχεται και τη δυσαρτέσκεια του λαού που πρόδωσε. Γιατί άραγε δεν κατονομάζει τα  «επιχειρηματικά συμφέροντα» που επικαλείται (υπόθεση Λαζαρίδη), ώστε να ξέρουμε κι εμείς ποιοι είναι αυτοί που ελέγχουν τους πολιτικούς μας; Εκτός κι αν όλα αυτά είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις» ή ένα ικανό άλλοθι, ώστε να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές.

 

ΜΕΤΑ το Σκοπιανό με την κακή διαπραγμάτευσή του που οδηγεί με ακρίβεια στην αποτυχία, μάλλον πρέπει να υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση αναζητά μια δικαιολογία («τα επιχειρηματικά συμφέροντα»), ώστε να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Διότι, σίγουρα είναι πολύ δύσκολη η διακυβέρνηση της χώρας με 152 βουλευτές, και με την τάση των βουλευτών του «αδελφού» κόμματος των ΑΝΕΛ να θέλουν να δραπετεύσουν σε άλλους σχηματισμούς, πριν τις εκλογές.

 

Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, όπως και κάθε άλλη στριμωγμένη κυβέρνηση, «βλέπει» συμπαιγνία επιχειρηματικών συμφερόντων και Ν.Δ. πίσω από τα τελευταία γεγονότα. Κάνει ανερυθρίαστα λόγο για «νέα αποστασία», ενώ την ίδια στιγμή πηγές της αξιωματικές αντιπολίτευσης μιλούν για «κλίμα πανικού» και βεβιασμένο σχέδιο απόδρασης της κυβέρνησης. Οψόμεθα… (Στ.Γ.κ.)

 

 

 

 

ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ

 

ΕΤΥΧΕ να βρεθούμε δυο φορές στα επείγοντα περιστατικά του Νοσοκομείου Χανίων: τη μια με σπάσιμο χεριού (συζύγου), την άλλη με έντονη ενόχληση (δική μας) στο στήθος. Και τις δυο φορές έτυχε να είναι Σαββατοκύριακο και καλοκαίρι, οπότε η κίνηση στα επείγοντα είναι δυσανάλογα μεγάλη, με πολυποίκιλα περιστατικά.

 

ΘΑΥΜΑΣΑΜΕ την τάξη, την ψυχραιμία, τον επαγγελματισμό, το ακαταπόνητο των εργαζομένων και των εχόντων βάρδια εκείνες τις ώρες στα τμήματα. Μας εξέπληξε η ευγένεια των νοσηλευτών και ιατρών, η επιμονή τους σε πλήθος εξετάσεων (καρδιογραφήματα, αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες κ.λπ.), αλλά και το ουσιαστικό ενδιαφέρον τους. Για κάθε περιστατικό.

 

ΤΟ ΜΟΝΟ αρνητικό, κατά την άποψή μας, είναι το ελάχιστο προσωπικό που διατίθεται σ΄αυτές τις περιπτώσεις, με συνέπεια τις πολύ χρονοβόρες διαδικασίες εξετάσεων και αποτελεσμάτων. Αν μη τι άλλο, οι προσερχόμενοι στα επείγοντα του Νοσοκομείου Χανίων πρέπει να έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στους γιατρούς που εργάζονται υπεράνθρωπα, αλλά να είναι εξοπλισμένοι και με μεγάλη υπομονή…(Στ.Γ.Κ.)


Σχολιάστε