Ζιβάγκο, γραβάτα και σακίδιο (Χ.ν., 26-6-18)
Posted on 26 Ιουν, 2018 in Σχόλια | 0 comments
TΟ ΖΙΒΑΓΚΟ, Η ΓΡΑΒΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΚΙΔΙΟ
ΣΤΟΧΟΣ της πολιτικής δεν είναι η καινοτομία, το «κάτι άλλο», ούτε τα συνθήματα. Αυτα είναι βοηθητικά. Όσο για τις ιδέες και τις υποσχέσεις, τις καταβροχθίζουν η αμείλικτη πραγματικότητα, η σκληρή καθημερινότητα και η αστοχία των πολιτικών επιλογών.
ΑΣ πούμε, το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε στις εκλογές του 1981, με τη λέξη «Αλλαγή» που την πλαισίωσε, εκτός από τα ρηξικέλευθα συνθήματά του εναντίον της τότε «συντήρησης», της δεξιάς- το χροντούλαπο της ιστορίας, με την ενδυματολογική λαϊκίστικη πρόκληση φορώντας ζιβάγκο, πανταλόνια καμπάνα και μούσια με μακριά μαλλιά. Αυτό ήταν το… νέο εκείνη την εποχή, που υποσχόταν τη μεγάλη «αλλαγή». Τελικά δεν ήλθε η «αλλαγή» που περιμέναμε, τουλάχιστον στην έκτασή της.
… Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, έδωσε τόσες υποσχέσεις («Θεσσαλονίκη») που σήμερα δεν χωρούν ούτε σε μια δαχτυλίθρα! Τα κατάφερε όμως να ξεγελάσει τον κόσμο, με μπλαζέ ενδυμασία χωρίς γραβάτα και με μια χοντροκομμένη «ελπίδα» που ποτέ δεν έφτασε στη χώρα.
ΣΗΜΕΡΑ ούτε αισιοδοξία υπάρχει, ούτε νέο ξεκίνημα αναμένεται. Αντίθετα, η ελληνική κοινωνία λαβωμένη και από το Σκοπιανό περιμένει στη γωνία για να τιμωρήσει τους ιδεολήπτες. Οι Συριζαίο, καθόλη την κυβερνητική τους θητεία, μη φορώντας γραβάτες αλλά κουβαλώντας κόκκινα σακίδια στις πλάτες τους, «διαπραγματεύτηκαν» στις αυλές της Ε.Ε., ό,τι η ανοησία του 2015 μας βαρυφόρτωσε. Χάσαμε πολλά και κερδίσαμε ψιχία.
… Ο ΣΤΑΥΡΟΣ (Θεοδωράκης) ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από τα Χανιά (Δημοτικός Κήπος) φορώντας όχι μόνο ελπιδοφόρες «νεοτερικές ιδέες», αλλά κι ένα σακίδιο, α λα Σύριζα. Έκανε την έκπληξη, μάζεψε καλούς συνεργάτες, όμως εξαντλήθηκε νωρίς ή κάπου μπέρδεψε στόχους και πορεία.
ΣΗΜΕΡΑ το ζιβάγκο είναι ένα παρελθόν: μια εικόνα της ιστορίας του ελληνικού σοσιαλιστικού κινήματος (κλασική η φωτογραφία του Ανδρέα που δείχνει το «Συμβόλαιο με το Λαό» της 3ης του Σεπτέμβρη φορώντας ζιβάγκο και έχοντα φαβορίτες και φουντωτα μαλλιά, κόντρα στο συντηρητικό κατεστημένο της εποχής).
ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ σακίδια του ΣΥΡΙΖΑ, η φευγαλέα κόκκινη γραβάτα του Τσίπρα και το σακκίδιο του Τσακαλώτου και του Σταύρου Θεοδωράκη με τα όσα πληροφορηθήκαμε για τις αποφάσεις του τελευταίου Eurogroup, μάλλον έρχονται σε αντίφαση με τις κομπορρημοσύνες και την αποτυχημένη πολιτική των φετίχ-συμβόλων.
ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις εφεξής πρέπει να παρουσιάζουν ετήσιο πλεόνασμα 3,5% μέχρι το 2023 και έπειτα 2,2% μέχρι το 2060 (!), αντιλαμβάνεστε ότι το μόνο που δεν χρειαζόμαστε πια είναι καινούργια «σύμβολα» εξαπάτησης του λαού και έκφρασης λαϊκισμού. Θέλει «δουλειά πολλή» για να γυρίσει ο τροχός των μνημονίων (και μεταμνημονιακών εποχών), για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. (Στ.Γ.Κ.)
ΕΡΝΤΟΓΑN: ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ περίπτωση που εδώ και 16 χρόνια, ως ηγέτης μιας παραπαίουσας χώρας, έχει εντρυφήσει καλώς στην ψυχοσύνθεση των συμπατριωτών του, ώστε να τους χειρίζεται όπως θέλει.
ΒΑΣΙΣΕ το κύρος του στην οικονομική πολιτική δίνοντας αξία στους λησμονημένους ανθρώπους της Ανατολίας και ανεβάζοντας οικονομικά τη μεσααία τάξη της χώρας του. Η λίρα κατρακύλησε μεν, οι τιμές σε πολλά βασικά καταναλωτικά προϊόντα που είναι εισαγόμενα αυξήθηκαν, οι επιχειρήσεις με χρέη σε δολάρια πιέστηκαν, ενώ και η φούσκα των κατασκευών κινδυνεύει να σκάσει. Όμως, στην πολιτική, ένας ικανός ηγέτης τα διακινδυνεύει όλα, προκειμένου να τα κερδίσει όλα…
ΕΤΣΙ, ο Ερντογάν, για τη νίκη του υπολόγισε κατά πρώτον στην οικονομική άνθιση που πρόσφερε τα πρώτα χρόνια της θητείας του στην Τουρκία και κατά δεύτερον στο ότι δεν υπήρχε σοβαρή εναλλακτική οικονομική λύση από την αντιπολίτευση. Γι αυτό και κέρδισε άνετα.
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ από τη στάση της Δύσης, ιδιαίτερα των ΗΠΑ που δεν τον στήριξαν στην ανατροπή του Άσαντ στην Συρία, συμμάχησε με τους τζιχαντιστές, αργότερα με τους Ρώσους, χωρίς μεν να καταφέρει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μεσανατολικό, όμως έδωσε την εντύπωση ενός μεγάλου ηγέτη στους συμπατριωτες του. Ιδιαίτερα μετά τη νίκη στο Αφρίν.
ΩΣ ισλαμιστής πραγματοποίησε έναν αντι-κεμαλισμό με το να πολεμήσει ενεργά τους κεμαλιστές παντού και να ανατρέψει κάθε τάση φιλοδυτική.
ΚΑΤΑΦΕΡΕ να ταυτίσει ισλάμ και κράτος με τον εαυτό του. Ώστε κάθε επίθεση εναντίον του να θεωρείται ότι είναι και επίθεση εναντίον της Τουρκίας!
ΜΕ τη στάση του απέναντι στο Ισραήλ, τους Αμερικανούς, την Ε.Ε., το προσφυγικό, την Ελλάδα, την Κίνα, τη Ρωσία, ειδικά τη Γερμανία κ.λπ., καλλιέργησε την εθνικιστική υπερηφάνεια του απλού Τούρκου πολίτη που έτσι τον ξαναεμπιστεύτηκε.
ΓΙ ΑΥΤΟ κέρδισε άνετα! (Στ.Γ.Κ.)
