Ποίηση (Σύλβια Πλαθ, Κική Δημουλά, Πωλ Ελυάρ)
Posted on 13 Ιουν, 2018 in Ποιηση | 0 comments
[Καταφύγιο η ποίηση και στις χειρότερες, όπως και στις καλύτερες στιγμές. Στ.Γ.Κ.]
1.-“Je suis trop pure pour toi ou pour quiconque
Ton corps
Me blesse comme le monde blesse Dieu. Je suis une lanterne -
Ma tête une lune
De papier japonais
[…]
(Mes identités se dissolvent, vieux jupons de putain)
Au Paradis” [Sylvia Plath, “40 de fièvre”, Ariel]
—————————————————————–
2.-Ordre et desordre de l’ Amour (Paul Eluard)
“Je citerai pour commencer les éléments
Ta voix tes yeux tes mains tes lèvres
Je suis sur terre y serais-je
Si tu n’y étais aussi
Dans ce bain qui fait face
A la mer à l’eau douce
Dans ce bain que la flamme
A construit dans nos yeux
Ce bain de larmes heureuses
Dans lequel je suis entré
Par la vertu de tes mains
Par la grâce de tes lèvres
Ce premier état humain
Comme une prairie naissante
Nos silences nos paroles
La lumière qui revient
L’aube et le soir nous font rire
Au coeur de notre corps
Tout fleurit et mûrit
Sur la paille de ta vie
Où je couche mes vieux os
Où je finis .”
—————————————–
3.-Κονιάκ Μηδέν Αστέρων (Κική Δημουλά)
“Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τά λόγια τῶν δακρύων.
Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη νά σωπαίνει
— ἔχει μεγάλη πείρα ὁ χαμός.
Τώρα πρέπει νά σταθοῦμε στό πλευρό
τοῦ ἀνώφελου.
Σιγά-σιγά νά ξαναβρεῖ τό λέγειν της ἡ μνήμη
νά δίνει ὡραῖες συμβουλές μακροζωίας
σέ ὅ,τι ἔχει πεθάνει.
Ἄς σταθοῦμε στό πλευρό ἐτούτης τῆς μικρῆς
φωτογραφίας
πού εἶναι ἀκόμα στόν ἀνθό τοῦ μέλλοντός της:
νέοι ἀνώφελα λιγάκι ἀγκαλιασμένοι
ἐνώπιον ἀνωνύμως εὐθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εὔβοια Σκόπελος;
Θά πεῖς
καί ποῦ δέν ἦταν τότε θάλασσα.”
(Χαῖρε ποτέ, 1988)
