Ξένη Ποίηση-Poesie francaise (Rene Barjou, στα Χ.ν., 1990, 1993 και 2004)
Posted on 14 Απρ, 2018 in Ποιηση | 0 comments
ΞΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ (ΓΑΛΛΙΑ)
1.-ΣΑΝ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ …
(«Quand nebesso sor Ia testo dels fils … »)
«Σαν, στα κεφάλια των παιδιών, το χιόνι αργοπέσει .
ν’ αvαθιβάvοvv αρχινούν χαροκαμέvες μάνες
και ξάφνου να αναμετρούν
το γέρμα το βαρύχρονο στις δόλιες τους πλάτες…
«Σαν, στα κεφάλια τωv παιδιών πέσουν χιονονιφάδες
ατέλειωτο τον κάματο νιώθουν φτωχές οι μάνες
κι αδύναμη τη σάρκα τους
να κουβαλάει συνεχώς της ζήσης το φορτίο.
«Σαν στα κεφάλια τωv μικρών, το χιόνι ξαναπέσει,
η ύπαρξη, ανήμπορη, αναζητά να ξαποστάσει
κι όλα τελειώνουν για τις μάνες,
χαμοζωές από καιρό σε γιους αφιερωμένες !
«Λευκό το «χιόνι» στωv παιδιών την κεφαλή απλώνει
οι μάνες καμπουριάζοντας κοιτάζουvε στο χώμα,
κι αισθάνοvται τηv ύστατη τους ώρα
για το στερνό φιλί στο βήμα του θανάτου που σιμώvει.
«Όταν “νιφάδες του χιονιού” ασπρίσουv τα παιδιά τους
στρέφουv στον ουρανό μ’ ελπίδα τη ματιά τους
οι μάνες, λίγη στοργή να βρούvε
δικαίωση απ’ το θεό και άνθη η αγκαλιά τους…»
(RENE BARJOY, Bordeaux, 1990, Μεrάφραση: Στ.Γ.Κ.)
2.- «Έκαστος δυο πήρας φέρει» (La Besace) (1)
«Τι να’χεις έγνοιες;
Σχέδια μελλοντικά;
Γοργοκυλά ο χρόνος στο ρυάκι
Μην τον αφήνεις να σε ξεπερνά.
«Μορεί στο έμπα του χειμώνα
να κάμεις κάποιον απολογισμό;
Στον πίσω σάκκο σου να ρίχνεις
αγκούσες και θυμό,
το δε μπροστά σου να γεμίζεις
μ’ οτιδήnοτε το χαρωπό;
Έτσι γιομάτη η χρονιά σου
εύχομαι να’ ναι η φετινή
κι ολόχαρη, πλατιά η καρδιά σου,
καλόγνωμη, χαράς πηγή!
(Rene Βarjou, Απόδοση απο τα γαλλικά:Σ.Γ.Κ)
(1) “Το Δισάκκι” rων Χανίων και της Ελλάδας).
ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ (πλαίσιο) (6/1/05)
(Ο RENE BARJOU είναι παλιός φίλος των Χανιών, Γάλλος εκπαιδευτικός, ποιητής, λάτρης της Κρήτης και των «Χ.Ν.». Κάθε χρόνο μας στέλνει τις ευχές του, σε ποιητική μορφή. Δεν το παρέλειψε και φέτος. Για το 2005, μας γράφει μερικές αλήθειες που άπτονται της οικονομίας και κατ΄ επέκταση των κοινωνικών μας σχέσεων).
Λέει RENE BARJOU (6/1/05) στο «Παλιοί Δρόμοι»:
3.- «Δύσκολα, πια τους συναντάς
τους φίλους τους καλούς σου:
Περίκλειστοι στο «νησί» τους όλοι.
Να΄ναι οι έγνοιες; Ή μήπως η τοπογραφία;
«Τα χρόνια που γοργοπερνούν
τρώνε τo βιος μας λίγο-λίγο
Φίλε μου:
«-Το νήμα πρόσεξε μη σπάσει της φιλίας
και σφίξε ξανά τους κόμβους!
«Ο νέος χρόνος ας κρατεί
καινούριο «Χάρτη Διαδρομών»
να σ΄ οδηγεί στην πόρτα μου,
στις πόρτες των παλιόφιλών σου,
στις παιδικές μας ιστορίες
που΄χαν το γέλιο τρανταχτό,
στις γνωριμίες τις παλιές
που δεν τελείωσαν ακόμα»!
(Réné Barjou, «Vieux Chemins»,
Dec. 2004, Μετάφραση Στ.Γ.Κ.)
