Πάσχα-2018 (Χ.ν., 12-4-18)
Posted on 12 Απρ, 2018 in Σχόλια | 0 comments
ΠΑΣΧΑ-2018
Ι.-ΑΝΕΚΑΘΕΝ το Πάσχα αποτελούσε μια καθαρά «ελληνική γιορτή» πάθους, αγάπης, ψυχικής ανάτασης. Αλλά και ανούσιων ευχών των πολιτικών μας που εύχονται, χωρίς να γνωρίζουν τί εύχονται και για ποιο λόγο εύχονται.
ΤΟ «ελληνικό» Ορθόδοξο Πάσχα –Greek Passion όπως είναι πιο γνωστό- έχει όλα εκείνα τα στοιχεία ενός θεατρικού δρώμενου, μοναδικού στον κόσμο: με την εισαγωγή στο δράμα (Βαϊοφόρος), την αγωνία, το μυστικισμό, την προδοσία και τη σύλληψη του Χριστού, τη δίκη και καταδίκη του Χριστού, την αποκορύφωση (Σταύρωση), τη λύτρωση (Ανάσταση).
ΑΙΩΝΕΣ τώρα αυτό το «δράμα παίζεται» στις εκκλησίες μας, με τα ίδια ιδιόμελα, τους ύμνους, τα εγκώμια, τα ευαγγέλια, τις περιφορές, τα κεριά, τους πένθιμους στολισμούς και τις καμπάνες, τα βεγγαλικά, τις κροτίδες, τις «μπαλωθιές», το κάψιμο του Ιούδα, την «Εις Άδου Κάθοδο». Και πάντα η προσμονή της Ανάστασης θα ενέχει την προσδοκία ενός καλύτερου κόσμου για όλους.
ΙΙ.-ΣΗΜΕΡΑ, όσο κι αν παραπονοιόμαστε για έλλειψη χρόνου, θα βρουμε μερικές μέρες να επισκεφθούμε τους δικούς μας, να επικοινωνήσουμε με αγαπημένους, να γευθούμε την ανοιξιάτικη φύση και τις αντιθέσεις της, να ακούσουμε το «Χριστός Ανέστη», να απολαύσουμε μια καλή παρέα κι ένα πασχαλινό γεύμα.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ του Πάσχα, με τους ταξιδιώτες, τους επισκέπτες, τους επιταφίους των εκκλησιών, τη θρησκευτική κατάνυξη, την ταπεινότητα είναι ένας τρόπος επαφής με την μακραίωνη, τη βαθιά ριζωμένη μέσα μας, παράδοση της πίστης στο Θεό. Πολλοί είναι αυτοί που στην καθημερινότητά τους δείχνουν αδιαφορία, όμως τις μέρες αυτές θα πάνε στην εκκλησία, θα ανάψουν το κερί τους, θα σιγοψάλλουν τα εγκώμια, θα χαιρετίσουν ευφρόσυνα τους άλλους…
ΕΙΤΕ λαμπριάτικη λαμπάδα ανάψει κανείς είτε ένα ταπεινό κεράκι, η κίνηση αποτελεί κιόλας ένδειξη πίστης: ότι δεν μπορεί παρά να υπάρχει κάτι πέρα και πάνω από τα ανθρώπινα, κάτι ανώτερο από αυτό ή από αυτά που ζούμε «επί γης» και ότι είναι στο χέρι μας να κάνουμε καλύτερο αυτό τον κόσμο. (Στ.Γ.Κ., www.stcloris.gr)
ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ
- «Αν κάποιος θέλει να προβλέψει το μέλλον, πρέπει να συμβουλευτεί το παρελθόν, καθώς τα γεγονότα του σήμερα μοιάζουν με του παρελθόντος. Αυτό συμβαίνει, επειδή δημιουργούνται από ανθρώπους που πάντοτε ωθούνταν και θα ωθούνται από τα ίδια πάθη και έτσι αναγκαστικά επιφέρουν τα ίδια αποτελέσματα». (Νικολό Μακιαβέλι, 1469-1527)
ΕΙΝΑΙ πασιφανές ότι η Τουρκία επιδιώκει οπωσδήποτε ένα «ατύχημα», μια θερμή εμπλοκή της οποίας την αιτία που θα επιρρίψει στη χώρα μας. Η αδιαφορία των λεγόμενων «μεγάλων δυνάμεων» για τα τεκταινόμενα στην ανατολική λεκάνη της μεσογείου λέει πολλά. Για το λόγο αυτό η Τουρκία κανειτο παν ώστε να διατηρεί ανοιχτά όλα τα μέτωπα, με ένα και μοναδικό στόχο: την κυριαρχία της σε ένα τμήμα του Αιγαίου και την –έτσι- ηγεμονική παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο. Ζωτικό της ενδιαφέρον; Η θαλάσσια ζώνη νότια της Ρόδου μέχρι τα ανοιχτά της Κύπρου. Όλες οι «δοκιμασίες» (και η πρόσφατη της Ρο) στοχεύουν στο να «τεστάρουν» την ελληνική ετοιμότητα.
ΔΕΝ μιλάμε πια για πόλεμο νεύρων. Η Τουρκία έχει περάσει στο επόμενο στάδιο, αυτό της ακραίας προκλητικότητας. Η κατάληψη, με την ανοχή (ή και τη βοήθεια των Ρώσων) του Αφριν της προσδίδει ιδιαίτερη έπαρση απέναντι στην Ελλάδα, την οποία θεωρεί ως ένα «δοβλέτι» της! Το δε περί νεο-οθωμανισμού όνειρο των Τούρκων, όπως το περιέγραψε παλαιότερο ο Νταβούτογλου, φαίνεται σιγά-σιγά να πραγματοποιείται, πάντα με την σιωπηλή ανοχή των «μεγάλων».
ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι συγκυρίες (έλλειψη ηγετών, ελληνική κυβέρνηση, συμμαχίες, προστατευτισμός ΗΠΑ, αδύναμη Ε.Ε., ψυχρός πόλεμος με Ρωσία κ.λπ.) δεν μας ευνοούν.
ΜΠΟΡΕΙ η Τουρκία να έχει τεράστια εσωτερικά προβλήματα, όμως το ευκολότερο για ένα νεο-σουλτάνο είναι να στρέψει την προσοχή του λαού του σε ένα νέο κατακτητικό πόλεμο. Το θέμα είναι τί κάνουμε εμείς. Δεν έχουμε ούτε τη μεθοδικότητα των Τούρκων, ούτε μακρόπνοα εθνικά σχέδια (τουλάχιστον για την προστασία όσων περιοχών εντάχθηκαν στον ελληνικό χώρο με την υπογραφή των Ελ. Βενιζέλου και Ισμετ Ινονού στη Λωζάννη, 1923). Ούτε όμως και μια ααραγή ενότητα του πολιτικού κόσμου και του λαού. Ο Ερντογάν βάζει στο τραπέζι γεωστρατηγικά ζητήματα που, προς το παρόν εμείς κάνουμε πως δεν αντιλαμβανόμαστε! Κι αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Τούρκος σε τελευταία ανάλυση είναι να μετατρέψει την –κάθε – δοκιμασία εις βάρος της χώρας μας, σε χρυσή ευκαιρία για εκείνον. Του χρόνου έχουμε εκλογές κι εδώ και εκεί. (Στ.Γ.Κ.)
