H Παιδεία του τίποτε! (Χ.ν., 30-1-18)
Posted on 31 Ιαν, 2018 in Σχόλια | 0 comments
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΕ!
Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ Ιστορίας του ΕΚΠΑ κα Μαρία Ευθυμίου, γνωστή και στα Χανιά από την εκπληκτική σειρά μαθημάτων Ιστορίας -2017- που «παρέδωσε» δωρεάν σε πλήθος κόσμου (Πνευματικό Κέντρο Χανίων), εξομολογείται στο Νότη Παπαδόπουλο («Καθημερινή» (8/1/18) σχετικά με το αιώνιο θέμα της ελληνικής Παιδείας.
ΛΕΕΙ: «Στην κοινωνία έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα χαμηλής απαιτητικότητας. Στα σχολεία όλοι οι μαθητές, έτσι κι αλλιώς, παίρνουν Α στο δημοτικό και 19 ή 20 στο Γυμνάσιο, δουλέψουν δεν δουλέψουν, μάθουν δεν μάθουν. Εχουμε ένα απίθανο ποσοστό αριστούχων παγκοσμίως. Καμία σύγκριση με παλαιότερα. Ο απόφοιτος δημοτικού του σχολείου της γειτονιάς πριν από 40 χρόνια ήξερε πολύ περισσότερα από πολλούς αποφοίτους λυκείου σήμερα. Μετά το 1980 αποφασίσθηκε το κλίμα αυτό προκειμένου «να μην επιβαρυνθεί η ψυχή των παιδιών». Είναι κι αυτό άλλη μία έκφανση της δήθεν «αριστερής» πλευράς μας. Δηλαδή, του τίποτα.»
ΑΥΤΟΙ που σήμερα εισηγούνται και επιβάλλουν την Παιδεία του «τίποτα» καταργώντας, στο όνομα της απόλυτης μορφωτικής ισοπέδωσης, την «αριστεία» (ρετσινιά) και την αριθμητική βαθμολογική κλίμακα, τί άλλο άραγε επιδιώκουν; Έγινε πρώτα η κατάργηση ή συρρίκνωση τάξεων (για λόγους «οικονομίας»), ακολούθησε η κατάργηση κι ο περιορισμός μαθημάτων και προγραμμάτων, τμήματα των ΕΠΑΛ συρρικνώθηκαν και βλέπουμε… Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο τελικός στόχος μιας τέτοιας Παιδείας.
ΤΟ πιο σημαντικό είναι ότι εκείνοι που μεταπολιτευτικά αγωνίζονταν υπέρ αυτού του «τίποτε» στην Παιδεία (συνήθως ως «δυναμικές μειοψηφίες») δεν είναι οι ίδιοι που υποστήριζαν πάντα την «ήσσονα προσπάθεια» μέσα στην τάξη; Ποιος λησμονεί τη «μηδενική» πολιτική της Αριστεράς («όχι σε όλα») στη Βουλή; Ποιος είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι αυτοί που κυβερνούν σήμερα αγνοούσαν τι συνέβαινε στη χώρα; Δεν θα όφειλαν να ενημερώνουν -το λαό- για τις στρεβλώσεις των πάντων τότε, αντί να κατεβαίνουν κάθε φορά στις εκλογές με συνθήματα του τύπου «να διοριστούν κι άλλοι στο δημόσιο», «να δοθούν αυξήσεις σε όλους», «να μην αλλάξει τίποτε», «καμία αξιολόγηση και πουθενά» κ.λπ. Δεν τα βρίσκουν όλα αυτά τώρα μπροστά τους;
Η ΠΕΡΙ Παιδείας ιδεολογία της «αριστεράς» ήταν και είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες. Όμως, οι πολίτες αυτής της χώρας την έχουν ψηφίσει για κυβέρνηση, οπότε σωστά εφαρμόζει ό,τι εφαρμόζει «κατά τον τρόπο της»! (Στ.Γ.Κ.)
ΜΙΚΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ!
-Ο ιερός ναός της «Αγίας Μαγδαληνής» στη Χαλέπα (φωτό, 1) είναι ένα κομψοτέχνημα ρωσικής τεχνοτροπίας. Άρχισε να κτίζεται το 1901 από τον Μεγάλο Δούκα της Ρωσίας Γεώργιο, «σε ανάμνηση της διαμονής της συζύγου του Μαρίας στα Χανιά». Πρόκειται για έναν περικαλλή επισκέψιμο ναό με διακοσμητικό τρούλο, ενώ το τέμπλο του έχει «ιστορηθεί» από τον περίφημο αγιογράφο Φώτη Κόντογλου. Τα θυρανοίξια του τελέστηκαν το 1903, παραχωρήθηκε δε στο Δήμο Χανίων το Μάη του 1909. Ο ναός σήμερα δεν βρίσκεται και σε πολύ κατάσταση, ενώ θα μπορούσε να είναι -με τη μοναδικότητά του- πόλος έλξης ξένων επισκεπτών, κυρίως ρώσσων ορθόδοξων πιστών. Ο Δήμος Χανίων, η Εκκλησία της Κρήτης, η Μητρόπολη Χανίων κ.λπ., τί λένε επ΄αυτού, δεδομένου και του αυξανόμενου θρησκευτικού τουρισμού στο νησί κάθε χρόνο;
-Ένα από τα «καλά» που έφερε ο νέος χρόνος είναι η κατάργηση της πλαστικής σακούλας στα ψώνια (φωτό, 2). Ένα επιπλέον μέτρο! Που, για πολλούς είναι καθαρά εισπρακτικό αφού δεν μελετήθηκε σωστά η αντικατάσταση της πλαστικής σακούλας με ικανές χαρτοσακούλες ή βιοδιασπόμενες πλαστικές, ενώ από άλλους επικροτήθηκε ως σωστό οικολογικό μέτρο! Πιο παλιά, πριν το πλαστικό μπει βίαια στη ζωή μας, τα ψώνια γίνονταν με «φιλέδες» ή πάνινες τσάντες. Δεν υπήρχε η έννοια, ή ο κίνδυνος της ρύπανσης του περιβάλλοντος, ούτε η ασύδοτη κατανάλωση (cosommation) κάθε είδους τροφών, από τις οποίες σήμερα οι μισές περίπου πετιούνται ως αποφάγια! Απλά τότε δεν υπήρχαν λεφτά, άρα ούτε και πολλά ψώνια. Άλλοι καιροί, άλλες συνήθειες, άλλες οι οικονομικές «κυρώσεις» σήμερα!
-Τα παράπονα συνηθισμένα. Καταντούν ρουτινιάρικα, αφού καταλήγουν να είναι «φωνή βοώντος… εις ώτα μη ακουόντων»! Σύμφωνα με την απόδειξη του νερού (φωτό, 3), η μεν αξία του νερού είναι 20,07 ευρώ, όμως το τελικό ποσό που καλείται να πληρώσει ο καταναλωτής ανέρχεται στο υπερτριπλάσιό του! Είναι 70,00 ευρώ! Και αναρωτιέται ο δυστυχής δημότης: «Όπου νά’ ναι, χρυσάφι θα πληρώνουμε το νερό!».
Με τη σειρά μας ρωτάμε, γιατί, άραγε, τόση μεγάλη διαφορά στην πραγματική κατανάλωση και την πληρωτέα αξία του νερού; Μήπως πάλι, οι συνεπείς δημότες (υπόθεση κάνουμε) πληρώνουν οφειλές κακοπληρωτών; Ή, αν όχι, υπάρχει πειστική και εμφανής ανταποδοτικότητα των όσων επιπλέον πληρώνουμε; (Στ.Γ.Κ.)
