Περίεργος Κόσμος
Posted on 19 Μαρ, 2011 in Κείμενα | 0 comments
ΕΡΩΤΗΜΑ…
Πιθανόν να θυμάστε πόσες ελπίδες είχαμε εναποθέσει στην άφιξη του λεγόμενου Millenium (=χιλιετίας), δηλαδή του 2000 μ.Χ.
Πόσα όνειρα κάναμε, πόσες ευχές ανταλλάξαμε ελπίζοντας ότι ο καινούργιος κόσμος θα ήταν διαφορετικός απ΄τον προηγούμενο που ζήσαμε στον 20ο αιώνα. Αυτόν, δηλαδή που αφήσαμε: με τους συχνούς πολέμους, τις γενοκτονίες, τους φασισμούς, τους δυο αιματηρούς Παγκόσμιους Πολέμους, τους δικτάτορες (κόκκινους , μαύρους, αλλά και…σοσιαλίζοντες), τα κρεματόρια, τη ραγδαία κλιματική αλλαγή, την καταρράκωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιών, την πείνα, τη ρίψη ατομικών βομβών, “τους πυρηνικούς χειμώνες” (Ιαπωνία), τον ηλεκτρονικό πόλεμο, το θάνατο…
Δυστυχώς η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα- που μόλις πέρασε-, αλλά κι αυτή που άρχισε το 2011, φαίνεται να μην υπολείπεται σε αγριότητα και αίμα απ΄τις παρελθούσες…
Τι συμβαίνει με το ανθρώπινο είδος; Μήπως είναι το χειρότερο απ΄όλα τα άλλα που ενοικούν τον πλανήτη Γη;
Μάλλον ναι, διότι δεν φαντάζομαι να υπάρχει σε κανένα άλλο είδος επίγειο, υποθαλάσσιο ή εναέριο που να διεξάγει με τόσο μένος και… εφευρετικότητα καταστροφικών όπλων, τόσους πολέμους κατά ομοφύλων του.
Την πρωτοτυπία αυτή έχει μόνον ο homo sapiens (τι ειρωνεία!), δηλαδή εμείς -όπως τόσο επιτυχημένα τονίζει κι ο Άρθουρ Καίσλερ στο βιβλίο του “Ιανός”.
Ο κόσμος μας λοιπόν, είναι πολύ περίεργος. Ή, μάλλον εμείς τον κάνουμε περίεργο. Ας πούμε, ανεχόμαστε ο Καντάφι-ή ο κάθε “Καντάφι”- να σφάζει τους αντιφρονούντες του καθεστώτος του για μέρες.
Και μόλις αντιληφθούν-Αμερική και Ε.Ε.- ότι κάπου αρχίζει και αγγίζει ο δυνάστης της Λιβύης-κι ο κάθε δυνάστης τύπου Σαντάμ- τα συμφέροντα των “προθύμων συμμάχων” (πιο παλιά, αποικιοκρατών), να στο προσκήνιο οι… ανθρωπιστικοί λόγοι επέμβασης και… αποκατάσταση της τάξης, ή η επιβολή της… δημοκρατίας όπως η δύση ( έξω απ΄τις χώρες της) επιθυμεί. Με ανδρείκελα δηλαδή και όργανα πειθήνια στα κελεύσματά της.
Όχι ότι δεν πρέπει να επεμβαίνει κάποιος ισχυρότερος, όταν το άδικο χτυπά στην πόρτα του αδύνατου. Αλλά, ποιος είναι ο ισχυρός που αυτοπροσκαλείται σε επεμβάσεις όπου και όποτε “γουστάρει”;
Αυτή η … διπλωματία των συμφερόντων είναι πανάρχαιη-ας θυμηθούμε τον Θουκυδίδη-και είναι ένα πρόσθετο στοιχείο που επιβεβαιώνει το πόσο περίεργος και απάνθρωπος είναι ο κόσμος μας.
Καλή εβδομάδα
… Στ.Γ.Κ.
