Κύπρος-1974. Η μεγάλη προδοσία (Χ.Ν., 26-7-17)
Posted on 26 Ιουλ, 2017 in Σχόλια | 0 comments
ΚΥΠΡΟΣ (1974): Η μεγάλη προδοσία (adhm.)
ΣΤΗΝ ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Το Βήμα» (22-7-17) διαβάζουμε μια οργισμένη συνέντευξη ενός Ροδίτη καταδρομέα που βίωσε έντονα τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο.
ΛΕΕΙ, λοιπόν, στο δημοσιογράφο Γ. Ζαχαριάδη, ο απόστρατος σήμερα Μιχάλης Κουριδάκης που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πυρός εκείνες τις τραγικές μέρες: «Μας πούλησαν όλοι μέσα και έξω από την Κύπρο. Το ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί, οι Αγγλοι, οι Καναδοί και όλοι οι άλλοι που συμμάχησαν για να παραδώσουν ένα μεγάλο τμήμα της Κύπρου στους Τούρκους»!
Ο ΙΔΙΟΣ, 43 χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο, δεν μπορεί να ξεχάσει ούτε λεπτό την τραγωδία που έζησε, ούτε και το θάνατο των συμπολεμιστών του, που τον αποδίδει στη μεγάλη εθνική προδοσία. Το φοβερό παράπονό του είναι και παράπονο όλων μας: «Εάν υπήρχε-λέει- ένα οργανωμένο σχέδιο, εάν σε κρίσιμες περιπτώσεις υπήρχε άμεση και αποτελεσματική βοήθεια από την Ελλάδα, σε καμιά περίπτωση οι Τούρκοι δεν θα μπορούσαν να πατήσουν το πόδι τους στην Κύπρο». Αλλά η μεγάλη προδοσία ήταν ήδη μελετημένη και σχεδιασμένη από τους Τουρκο-Αμερικανούς από την εποχή της επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας (1967) και της εγκληματικής απόσυρσης της βασικής ανασχετικής δύναμης- της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο (Νοέμβριος του 1967).
ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ γεγονότα στην Κύπρο που κατέληξαν στην κατάληψη και κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους από τους Τούρκους, ξεκίνησαν στις 15 Ιουλίου 1974, με το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας εναντίον του Αρχιεπισκόπου. Μια ενέργεια που ουσιαστικά άνοιξε την πόρτα στους Τούρκους για να εισβάλουν στη μεγαλόνησο. Δικαίωμα που αδυνατούσε να ενεργοποιήσει με τη σειρά της και η Ελλάδα, λόγω της πανάθλιας κατάστασης στην οποία είχε φέρει το στρατό η Χούντα των συνταγματαρχών, αλλά και εξαιτίας του αλαλούμ που επικράτησε με την «οπερετική» γενική επιστράτευση της 20ης Ιουλίου 1974. Έτσι υποστήκαμε άλλη μια εθνική ταπείνωση, με συνέπεια την περαιτέρω συρρίκνωση του χώρου του ελληνισμού.
… ΣΗΜΕΡΑ, η τουρκική διπλωματία κατάφερε να διαφοροποιήσει και να επιβάλλει διεθνώς το θέμα της παράνομης και βίαιης κατοχής ξένου εδάφους ως «απελεύθερωση». Έτσι, ενώ για την ελληνική πλευρά το Κυπριακό είναι πρωτίστως πρόβλημα εισβολής και κατοχής (1974), αντίθετα, για τους Τούρκους (και τους συμμάχους τους) αποτελεί μια “ειρηνευτική επιχείρηση” (!) προστασίας των τουρκοκυπρίων. Όσο για την ανταλλαγή πληθυσμών που επιβλήθηκε μετά τον Αττίλα, θεωρείται ως η «επίλυση» του Κυπριακού προβλήματος –για τους Τούρκους-, αφού κατ΄αυτόν τον τρόπο «λυτρώθηκε» λένε η τουρκοκυπριακή κοινότητα από υπερδεκαετείς διακοινοτικές συγκρούσεις!
ΕΤΣΙ, σαραντατρία χρόνια μετά, κι εμείς δεν τολμούμε ακόμη να ανοίξουμε καν τον «Φάκελο-Κύπρος». Για ποιο λόγο άραγε; Ποιοι φοβούνται να αντικρίσουν την αλήθεια; (Στ.Γ.Κ., www.stcloris.gr)
