Μια μαθητική παράσταση (Αντιγόνη) (Χ.Ν., 19-7-17)
Posted on 19 Ιουλ, 2017 in Σχόλια | 0 comments
ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (φωτό)
Νομίζουμε ότι αυτή η παράσταση αξίζει να προβληθεί ιδιαίτερα! Διότι, και πρωτότυπη στη σκηνική παρουσίασή της ήταν (αν και μαθητική) και εμφανώς επίπονη στην εκτέλεσή της. Μιλάμε για τη «διπλή» Αντιγόνη (Σοφοκλέους/Jean Anouilh) που παρουσίασαν οι μαθητές του ΓΕΛ Νέας Κυδωνίας στο θέατρο της ανατολικής Τάφρου (12/7/17). Για την οποία έγραψαν κι άλλοι.
ANTIGONE-Sophocle-Anouilh -2017
Παράτολμη, αλλά απόλυτα επιτυχημένη η απόπειρα: απέδειξε τη δύναμη που κρύβει το θέατρο στη σχέση καθηγητών/μαθητών και έμμεσα στη διαμόρφωση χαρακτήρων και κλίματος μάθησης. Στο θέατρο δίνεις και παίρνεις.
Με σωστή, λοιπόν, ορθοφωνία, με απόλυτα μελετημένη κίνηση, με ευρηματικότητα που εντυπωσιάζει (όπως ο εναλλασσόμενος φωτισμός κι ο χορός που άλλαζε ταυτόχρονα κατεύθυνση προσώπου, ώστε να γίνεται εύκολη η μετάβαση από το ένα έργο στο άλλο), η διαχρονική αυτή «Αντιγόνη» γράφει ιστορία στα θεατρικά δρώμενα των Χανίων.
Έτυχε να δω στη Γαλλία μια παράσταση της «Αντιγόνης» του Anouilh. Εντυπωσιάστηκα τότε πολύ, επειδή μέχρι τότε είχα υπόψη μου μόνο τις «Αντιγόνες» των «κλασικών» ελληνικών παραστάσεων καθώς και την κινηματογραφική απόδοσή της με την Ειρήνη Παπά! Δεν φαντάστηκα ότι και το κείμενο του γάλλου δραματουργού θα είχε τόση δύναμη και διαχρονικότητα. Ξέρετε, δεν είναι εύκολο να μιλάς «θεατρικά» για πολιτική, στρατευμένη ιδεολογία, έρωτα, οικογένεια, ανθρώπινη μοίρα, θάνατο, ζωή, κρίσιμες επιλογές ζωής. Πολλά τα θέματα, όπως ακριβώς φορτωμένη είναι κι η ζωή μας. Και σπάνια ένα θεατρικό έργο φέρνει ευθέως το άτομο απέναντι στην ευθύνη και την ηθική του υποχρέωση: από τη μια οι άγραφοι (θείοι) νόμοι κι από την άλλη οι άδικοι συμβατικοί ανθρώπινοι νόμοι των εξουσιαζόντων…
Άρεσαν επίσης η ενδυμασία, τα «δωρικά» σκηνικά, η μουσική. Αλλά και η προσπάθεια ενίσχυσης του σωματείου «Ορίζοντας» μέσω της παράστασης! Αυτά δεν μαρτυρούν, άραγε, ότι υπάρχουν πάντα συνάδελφοι καθηγητές που επιλέγουν, κόντρα στη μιζέρια, το καλό και δύσκολο θέατρο; Δεν είναι αυτό μια μορφή αντίστασης στην απελπισία και την κατάθλιψη που μας ζώνουν χρόνια τώρα; Ποια η ικανοποίηση για όλο αυτό το μόχθο; Μια: η προσφορά στα παιδιά και στη χανιώτικη κοινωνία ενός άλλου «μαθήματος»! (Στ.Γ.Κ.)
