Χρόνου διαχείριση (Χ.Ν., 3-1-17)
Posted on 3 Ιαν, 2017 in Δοκιμές | 0 comments
ΧΡΟΝΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
- Ο χρόνος είναι θησαυρός, γι αυτόν που θέτει στόχους!
Ο ΧΡΟΝΟΣ που «φεύγει» κι ο άλλος που «έρχεται» συνοδεύονται από ανθρωπομορφικούς χαρακτηρισμούς: ο ένας είναι «παλιός» και «γέρος», ο άλλος «καινούργιος», «νέος» και ελπιδοφόρος.
Ο ΠΑΡΩΝ χρόνος, για πολλούς είναι «ατελείωτος», «άδειος», «μονότονος», «κενός», «άχρηστος», ενώ για άλλους είναι απελπιστικά «γεμάτος», «πλήρης». Είναι φορές που μιλάμε για «χαμένο» ή «νεκρό», για «ανύποπτο» ή «σκοτωμένο» χρόνο∙ κι ακόμη, για άτομα που «χάνουν την αίσθηση του χρόνου», για κάποιους που βρίσκονται «εκτός τόπου και χρόνου». Κάποιοι πάλι «μας τρώνε το χρόνο», ενώ άλλοτε, μια υπόθεση «μας παίρνει χρόνο» για να διεκπεραιωθεί.
ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ έννοια ο χρόνος και με όποια έκφραση κι αν τον αποδώσουμε έχουμε μάλλον την πρόθεση να τον δαμάσουμε! Λέμε, «ες αύριον τα σπουδαία» γνωρίζοντας πως «το αύριο» δεν είναι καν ημέρα της εβδομάδας. Επιθυμούμε να αναβάλλουμε κάτι στο «απώτερο» ή το «εγγύς» μέλλον τοποθετώντας το αόριστα «εν ευθέτω χρόνω»! Από την άλλη, υπάρχει η παροιμία που μας προτρέπει να μη μεταθέτουμε για αργότερα ό,τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα! Όμως, ως γνήσιοι Έλληνες, επιμένουμε να παραπέμπουμε τις (οποιεσδήποτε) λύσεις των προβλημάτων για αργότερα ή ασχολούμαστε μ΄αυτές εσπευσμένα «σε χρόνο ρεκόρ», «την τελευταία στιγμή»! Όπως ακριβώς κάνει κάθε κυβέρνηση που σέβεται την…αποστολή της!
ΕΜΦΟΡΟΥΜΑΣΤΕ από δοξασίες για το χρόνο και τις θεωρητικές ή πραγματικές «απώλειές» του: «δεν έχουμε χρόνο για τίποτε», «χάνουμε άδικα το χρόνο μας» (όταν δεν μας αρέσει κάτι ή κάποιος), τοποθετούμε τα πάντα στα «επείγοντα», δεν προλαβαίνουμε «να πάρουμε ανάσα», δεν μας αφήνουν «λεπτό ήσυχους»… Πιστεύουμε πως δεν «έχουμε χρόνο» για τα σημαντικά της ζωής, ενώ αντίθετα «κλέβουμε» ή «κερδίζουμε χρόνο» για τα ασήμαντα!
ΕΥΤΥΧΩΣ που το ρολόι της φύσης (το βιολογικό μας ρολόι) ρυθμίζει έτσι τις αντοχές του σώματός μας, ώστε αυτό να μας προειδοποιεί για τα όριά μας: ας αφήνουμε το χρόνο στη ροή του, χωρίς τις δικές μας παρεμβάσεις. Κάτι τέτοιο είναι δυνατό μόνον όταν διαχειριζόμαστε σωστά το χρόνο, όταν τον εκμεταλλευόμαστε «έγκαιρα» και μέχρι «εξαντλήσεως» του τελευταίου λεπτού. Ξέρετε, όπως ο σπόρος στο χωράφι θέλει μήνες για να φυτρώσει, όπως τα καρποφόρα δέντρα έχουν ανάγκη το αργό πέρασμα των εποχών για να καρπίσουν, έτσι κι εμείς δεν χρειάζεται να είμαστε ανυπόμονοι με το χρόνο, επειδή «καιρός παντί πράγματι» όπως λέει ο Εκκλησιαστής (1). Αρκούμαστε στα έχει και τις δυνατότητές μας.
ΤΑ έξωθεν, όσα υπόκεινται στις αισθήσεις μας, εξαρτώνται από τη διαχείρηση που κάνει η Μεγάλη Μάνα, η Φύση. Να ένας λόγος για τον οποίο, όπως λέει μια Ψυχολόγος (η Isabelle Stoquelet-Dargent), «εκείνοι που μεγαλώνουν στο ύπαιθρο, έχουν μεγαλύτερη αίσθηση της γύρω πραγματικότητας καθώς και της έννοιας του χρόνου» που κυλάει. Ενώ εμείς που μένουμε σε μεγάλες πολιτείες μπερδεύουμε το πέρασμα του χρόνου που είναι «άτακτο» και «άστατο».
Η ΖΩΗ μας, όντας σύντομη, υπόκειται στον τεχνητό, προγραμματισμένο να λειτουργεί σε 24ωρη βάση, ημερολογιακό χρόνο. Και ζωή, σύμφωνα με τον Caleb Gattegno (1911-1988, Μαθηματικό και Παιδαγωγό), είναι να μεταλλάσσουμε το χρόνο σε εμπειρία! Όσο για τις εμπειρίες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το όνομα που δίνουμε στα σφάλματά μας, είτε αυτά προέρχονται από άστοχες επιλογές ή από κακή χρήση του χρόνου!
Ο ΧΡΟΝΟΣ κυλάει θετικά, αν έχουμε μάθει να τον διαχειριζόμαστε σωστά κι αν δεν επαναλαμβάνουμε τα ίδια σφάλματα. Το να χρησιμοποιούμε με «φειδώ» το χρόνο μας («Χρόνου φείδου», έλεγε ο σοφός Χίλων) είναι αρετή κάθε συνετού ανθρώπου. Και έχουμε κέρδος τα ευνοϊκά αποτελέσματά του, οπότε απολαμβάνουμε καλύτερα τη ζωή. Δέστε πως πέσαμε όλοι στην παγίδα των «κόκκινων» δανείων. Έγιναν κόκκινα, γιατί άλλοι χάσαμε ξαφνικά δουλειά και μισθό, άλλοι δανειστήκαμε περισσότερα από όσα μπορούσαμε να πληρώσουμε και άλλοι επειδή καταναλώσαμε τα αποθέματα που είχαμε. Γενικά, εκτιμούμε λιγότερο αυτά που θα μας συμβούν στο μέλλον από αυτά που μας συμβαίνουν σήμερα. Το μέλλον όμως είναι «άδηλο» και επίφοβο, όπως αποδεικνύει καθε μέρα η εφτάχρονη οικονομική κρίση.
…ΤΙ μας λείπει; Οπωσδήποτε μια εκλογικευμένη διαχείριση χρόνου (και χρήματος) που διαθέτουμε. Ο συντονισμός του χρόνου μας με αυτόν των άλλων ανθρώπων δημιούργησε την ανάγκη «αιχμαλωσίας» του και της διαχείρισής του. Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Με απλές κινήσεις που δεν σκεφτόμαστε ή δεν μας αφήνει η ρουτίνα της ζωής να υιοθετήσουμε, επειδή «το δε βαριέσαι» και το «άστο για αργότερα» είναι στο χαρακτήρα μας. Όμως, με τον «καινούργιο» χρόνο αξίζει να το προσπαθήσουμε:
-Θέτουμε εξ αρχής ξεκάθαρους στόχους, ιεραρχούμε τις προτεραιότητες και τις ενέργειες στις οποίες θα προβούμε.
-Σχεδιάζουμε έτσι τις κινήσεις μας, ώστε να καλύψουμε-με το 70% του διαθέσιμου χρόνου-την επίτευξη των στόχων μας. Κρατούμε και ένα 30% του χρόνου για μη προβλέψιμα ή για έκτακτα θέματα που πιθανόν να προκύψουν (προβλήματα υγείας, οικογένεια, ατυχήματα κ.ά.)
-Ασχολούμαστε με μια υπόθεση κάθε φορά και ποτέ με όλες μαζί∙ διαπραγματευόμαστε εξονυχιστικά κάθε λεπτομέρεια∙ λέμε «όχι» όπου κι όταν χρειάζεται∙ δεν σπαταλούμε το χρόνο μας «άσκοπα» (περιττές διακοπές/διαλείμματα) και περιορίζουμε τη «χρονοβόρα» χρήση κινητού, τάμπλετ ή τηλεόρασης∙ τακτοποιούμε το χώρο εργασίας μας ώστε να βρίσκουμε εύκολα αυτό που θέλουμε∙ κάνουμε λελογισμένες «παύσεις» και ξοδεύουμε λιγότερα.
ΕΠΙΝΟΗΣΑΜΕ τον ανθρώπινο χρόνο ώστε –όπως έγραφε ένα slogan (1994) στους τοίχους των Εξαρχείων- «Ο χρόνος-να- είναι για να μη συμβαίνουν όλα μαζί». Γιατί, αν συμβούν όλα μαζί, αλίμονό μας! Κι αν θέλετε κάτι πιο επίκαιρο, «αν έχεις καιρό, μη περιμένεις ευκαιρία» για να δράσεις, όπως έλεγε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος∙ ο ίδιος που μας άφησε τη μνημειώδη ρήση του για την «κερδοφορία» της σωστής χρήσης του χρόνου («time is money»).
Καλή και σωστή διαχείριση (2), λοιπόν, του χρόνου. Και όλα -για όλους- θα πάνε καλύτερα.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(1) «Τοις πάσιν χρόνος, και καιρός τω παντί πράγματι υπό τον ουρανόν (…)» [=Υπάρχει χρόνος για τον καθένα, και καιρός για κάθε πράγμα που συμβαίνει υπό τον ουρανό... (Εκκλησιαστής, κεφ. Γ’)]
-(2)«…Να λάβετε τα μέτρα σας γιατ’ έχουμε ευθύνη
όλοι, για όλο το κακό που ’γινε ή θα γίνει.
Καλήν εσπέρα Χριστιανοί, όπως και κάθε χρόνο
κι ας κολυμπούμε στα δεινά, στην πίκρα και στον πόνο.» (Π. Πολυχρονάκης)