H δική μας επικοινωνία (Παιδοπολίτικο)
Posted on 30 Δεκ, 2016 in Τα Παιδοπολίτικα | 0 comments
Η δική μας επικοινωνία
ΚΑΙ σήμερα με πήρε ο ΘΩΜΑΣ από την Αυστραλία, τη δεύτερη πατρίδα του. Με παίρνει τακτικά, σαν παλιός και καλός φίλος που είναι, περισσότερο όμως σαν Παιδοπολίτης-μια ιδιότητα σπάνια, πολύτιμη και ανεκτίμητη.
Όταν τον ακούω, αν και έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια από τότε που χωρίσαμε, είναι σαν να τον έχω δίπλα μου. Τον αφουγκράζομαι με την ίδια πάντα στιβαρή φωνή του, τα επιτηδευμένα ελληνικά του, το πάθος του για τη γλώσσα μας, την αγωνία του για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, το ενδιαφέρον του για κάθε ελληνικό
… Ένας Έλληνας περισσότερο Έλληνας από εμάς τους Έλληνες εδώ.
Τα λέμε για πολλή ώρα, όπως το ίδιο συμβαίνει και με άλλους συμπαιδοπολίτες και “σόκαιρους”.
Μεγαλώνουμε. Άλλους τους ακούς πιθανόν για τελευταία φορά (όπως συνέβη με τον Κώστα (Ιωάννινα) πέρσι, τον Ανδρέα πριν δυο-τρία χρόνια (Θεσσαλονίκη), το Γιώργο πριν περισσότερα (Βέροια). Για άλλους μαθαίνεις με το τηλεφώνημα. Του Λέοντα ή άλλων…
Φέτος έτυχε να μιλήσω για πρώτη φορά, μετά από σχεδόν 60 χρόνια με τον Χρυσόστομο (Θεσσαλονίκη). Μού ‘ στειλε και το βιβλίο του-ένα αληθινό κι αποκαλυπτικό ντοκουμέντο για τις παιδοπόλεις.
Μιλάω με τον Λέοντα πιο συχνά (Θεσσαλονίκη), όπως και με τον Παναγιώτη (Θεσσαλονίκη) πιο σπάνια. Καμιά φορά με τον Κώστα (Αθήνα), πολύ συχνά με τον Αντώνη (Αθήνα), τον Στέφανο (Καναδάς), τον Γιάννη (Πολύκαστρο-Κιλκίς που μου έστειλε κι αυτός το βιβλίο του, τον Παντελή (Αθήνα-Κιλκίς) και με άλλους…
Με αρκετούς έχουμε “διαδικτυακή” γραπτή επαφή, μέσω της ιστοσελίδας μου, ενώ άλλοι απλά παίρνουν “επετειακά” τηλέφωνο… Μίλησα και το χάρηκα ιδιαίτερα με μια παλιά ομαδάρχισσά μου, την κα Στέλλα Τεκτονίδου (Καλή Παναγιά). Πιο παλιά είχαμε μιλήσει και με τη Σοφία Πανίδου (Αγιος Δημήτριος-θεσσαλονίκη), όπως και με την Ελένη Φιρτινίδου (Άγιος Δημήτριος-Ωραιόκαστρο).
(Φωτογραφία από το προσωπικό αρχείο μου-Η κα Σοφία Πανίδου, ομαδάρχισσά μας, στη μέση με τον κ. Π. Τακίδη, τον αρχηγό της Παιδόπολης. ΕΙΜΑΙ δεξιά του κ. Τακίδη. Η φωτογραφία είναι βγαλμένη εκεί γύρω στα 1957-1958, στην κάτω Παιδόπολη και μπροστά από το αναρρωτήριο της- Στ.Γ.Κ.)
Ωραίες ψυχές που μας “προστατεύουν” ακόμη…
ΑΥΤΗ είναι μια μορφή επικοινωνίας που αφορά εμάς τους παλιούς παιδοπολίτες. Μιλάμε πολύ για πολλή ώρα, λέμε τα δικά μας, τις σπασμένες αναμνήσεις μας από μια ζωή σε μια “ΆΛΛΗ ΧΩΡΑ”, όπως είναι η παιδική μας ηλικία στις Παιδοπόλεις, και μιλάμε για τη μετά τον εμφύλιο (τον ανταρτοπόλεμο, όπως τον γνωρίσαμε) τραυματική επιβίωσή μας.
ΕΝΑ καλό έχει αυτή η φιλία: έμεινε ανεξίτιλη, αμάλαγη, αγνή, ανόθευτη, περιχαρακωμένη στα πλαίσια πάντα της παιδικότητας και της αθωότητας εκείνης της άγριας εποχής του αίματος και των πολλών απωλειών του καθενός μας.
ΣΕ ΟΛΟΥΣ αυτούς που μας θυμούνται ευχόμαστε
ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ, ΚΑΛΗ ΑΝΤΟΧΗ
καλή οικογενειακή γαλήνη και το 2017, ας ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ να είναι καλύτερο από τα προηγούμενα χρόνια ή λιγότερο κακό.
Στ.Γ.Κ.
