Αξιολόγηση και συντεχνίες (Χ.Ν., 10-11-16)
Posted on 10 Νοε, 2016 in Σχόλια | 0 comments
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ
ΕΙΝΑΙ σύνηθες στην ελληνική πολιτική, κατά την παράδοση και παραλαβή ενός θώκου, ο ένας, ο πρώην, (Φίλης) να αισθάνεται πικρία κι ο άλλος, ο νυν, (Γαβρόγλου) να θέλει να υιοθετήσει πιο ήπιες πρακτικές στο υπουργείο Παιδείας. Που είναι το πιο ευάλωτο από όλα τα υπουργεία, αφού έχει να κάνει με τη διαμόρφωση των μελλοντικών γενεών της χώρας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ το μόνο υπουργείο στο οποίο «δοκιμάζονται» και οι πιο απίθανες «μεταρρυθμίσεις, ιδεοληψίες ή «καινοτομίες», όπως θέλετε πέστε τες, είναι το υπουργείο Παιδείας. Τώρα, πώς θα μας προκύψει μια «διαφορετική» πολιτική, όταν τα πάντα πια ρυθμίζονται από τις Βρυξέλες, αυτό θα φανεί (αν φανεί!) καθ΄οδόν.
Ο ΝΕΟΣ υπουργός Παιδείας (Γαβρόγλου), πανεπιστημιακός με πολλές περγαμηνές στο εξωτερικό και εδώ, αισιοδοξεί. Μεταξύ των άλλων μίλησε κατά την παραλαβή του υπουργείου για αλλαγή νοοτροπιών∙ όπως φυσικά τις εννοεί ο ίδιος. Είπε: «…Και όταν λέμε για αλλαγή νοοτροπιών υπάρχουν και ορισμένες λέξεις, με τους περισσότερους από εσάς γνωριζόμαστε αρκετά έως πολύ καλά, που φοβούμαστε να τις πούμε. Ας μη φοβόμαστε να λέμε τη λέξη αξιολόγηση. Μη φοβόμαστε να λέμε τη λέξη συντεχνία. Αυτό τί σημαίνει, ότι πρέπει να είναι τιμωρητική η αξιολόγηση;»
ΚΑΙ οι δυο αυτές λέξεις (αξιολόγηση-συντεχνία) ταλανίζουν από τις αρχές του 1981 (ΠΑΣΟΚ) τη χώρα, αφού από τότε έχουμε να δούμε μια σωστή αξιολόγηση και μια συντεχνία μη κομματική. Ο κ. υπουργός διευκρίνισε: «Όσο οι συνάδελφοι μας και εγώ θα είμαστε εδώ δεν πρόκειται να γίνουν τέτοιες ανόητες αξιολογήσεις που έχουν ως στόχο την τιμωρία. Την βελτίωση, ναι. Πρέπει αυτό να το βάλουμε στην κουλτούρα μας επειδή έγιναν στραβά και απίστευτα. Αυτό πρέπει εμείς πρώτοι να το ανανοηματοδοτήσουμε…»
ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ η λέξη «ανανοηματοδότηση» δοθέντος ότι αυτοί (oι «αριστεροί») που κάποτε πάθαιναν αλλεργία και μόνο στο άκουσμα της λέξης αξιολόγηση, ή στο να μπουν ρυθμιστικοί κανόνες στον αχαλίνωτο συνδικαλισμό, έρχονται τώρα να συμβιβαστούν με εκείνα που μισούσαν!
ΤΙ άλλο σημαίνει η λέξη «ανανοηματοδότηση», αν όχι «αναθεώρηση» των όσων πίστευαν, μέχρι να αναλάβουν την εξουσία; Ποιο άραγε θα είναι το νέο… νόημα των λέξεων «αξιολόγηση» και «συντεχνία»; Μήπως αυτό που θέλουν οι κυβερνώντες ή εκείνο που θα επιβάλλουν οι δανειστές; Πιο απλά, δεν θα έχουμε άραγε χαλιναγώγηση του συνδικαλιστικού κινήματος και αυστηρή αξιολόγηση (ποιοτική, θα την πουν), ώστε να έχουμε στο δημόσιο εκείνους τους υπαλλήλους αριθμητικά που θα μας υπαγορεύσουν και πάλι οι δανειστές; Αλλά και ένα συνδικαλισμό απόλυτα ελεγχόμενο; (Στ.Γ.Κ.)
ΠΙΚΡΙΑ ΚΑΙ…ΑΔΕΙΑΣΜΑ
(ο δάσκαλος κι ο μαθητής)
Ο ΠΑΡΑΓΚΩΝΙΣΜΟΣ (κοινώς το «φάγωμα») αξιόλογων στελεχών στην «αριστερά», δεν είναι κάτι το πρωτοφανές. Ούτε μόνο στην «Αριστερά».
ΥΠΑΡΧΕΙ παράδοση στα κόμματα και η Ιστορία έχει ένα σωρό παραδείγματα.
ΟΛΟΙ όμως θυμόμαστε πως με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιά ο κ. πρωθυπουργός είχε δώσει τα εύσημα («Άριστα 20!», είχε πει) στον κ. Φίλη για την ομαλή έναρξη του σχολικού έτους. Γι αυτό, η αποπομπή του από το υπουργείο Παιδείας προκάλεσε δίκαια την οργή του κ. Φίλη που δήλωσε κατά την ημέρα της παράδοσης του υπουργείου του: “Παρόλα αυτά αιφνιδίως μέσα σε ενάμιση μήνα το 20 άριστα μετατράπηκε σε μη προβιβάσιμο βαθμό. Σε τέτοιες πολύ σπάνιες περιπτώσεις συνηθίζεται να εξετάζουμε ποιος κάνει λάθος, ο γαλαντόμος καθηγητής ή ο μέχρι χθες άριστος μαθητής; Όσο αυτό δεν εξηγείται επαρκώς, η αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος (εννοέι την αποπομπή του!) δεν είναι εφικτή, ακόμη κι αν πρόκειται για κοτζάμ υπουργείο”.
ΤΟ ΠΙΟ τραγελαφικό είναι ότι, σε αλεπάλληλες δημοσιογραφικές ερωτήσεις στο νεόκοπο κυβερνητικό εκπρόσωπο, τον κ. Τζανακόπουλο (8-11-16), περί αιτιολογίας της αποπομπής, απάντησε, μάλλον αμήχανα: «… το πότε και ποιος και με ποια στρατηγική θα ανοίξει μέτωπα και ρήξεις είναι προϊόν συλλογικής απόφασης»! Σωστά, αλλά μήπως ο κ. Φίλης ό,τι έλεγε και έπραττε αποτελούσε και την πάγια «κυβερνητική πολιτική»; Μήπως, λέμε, προκειμένου να διευκολυνθεί η αξιολόγηση των δανεσιτών, ο κ. πρωθυπουργός δεν ήθελε κανένα συγκρουσιακό μέτωπο ανοικτό, πολλώ δε μάλλον με την Εκκλησία;
ΚΑΙ βέβαια «ο πρωθυπουργός δεν είναι δάσκαλος και κανείς- Υπουργός- δεν είναι μαθητής». Το να λέει όμως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι «ο πρωθυπουργός αποφασίζει με βάση την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής», μήπως εννοεί αναστολή της «αριστερής» πολιτικής και την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης στα κελεύσματα των Βρυξελών; (Στ.Γ.Κ.)
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Τα κρατικά («αριστερά») κανάλια, χθες έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο για τις εξελίξεις των αμερικανικών εκλογών. Τόση αγωνία!
… Μα πότε οι αμερικανικές εκλογές αποδείχθηκαν ευνοϊκές για τα ελληνικά συμφέροντα; Επί Κάρτερ ή επί Ρίγκαν; Επί δυναστείας Μπους, επί Κλίντον ή επί Ομπάμα;
Μάλλον ποτέ, επειδή αγνοούμε αφελώς ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν «φίλοι», ούτε σύμμαχοι, παρά μόνο συμφέροντα.
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
