Ανασχηματισμός ή ανακατανομή…; (Χ.Ν., 8-11-16)
Posted on 8 Νοε, 2016 in Σχόλια | 0 comments
ΑΝΑΣΗΜΑΤΙΣΜΟΣ Ή ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ;
- «Ανασχηματισμό ανανέωσης και προοπτικής με στόχο την ανάπτυξη και την βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη»! (Έτσι χαρακτήρισε το νέο κυβερνητικό σχήμα στο twitter ο πρωθυπουργός κ.Αλέξης Τσίπρας, 6-11-16)
ΚΑΘΕ κυβερνητικός ανασχηματισμός αποβλέπει, κατά την άποψή μας, σε δυο πράγματα:
-σε μια εσωκομματική ισορροπία των τάσεων αλλά και μια προώθηση της εκπεφρασμένης κυβερνητικής πολιτικής, που προφανώς έχουν διαταραχθεί από δηλώσεις υπουργών ή ενέργειες στελεχών ασύμφορες (δημοσκοπικά ή πολιτικά) στο κόμμα, και
-σε μια «ανατροφοδότηση» της αισιοδοξίας του λαού, με το πρόσχημα ότι τώρα τα πράγματα- με το νέο σχήμα- θα «αλλάξουν» προς το καλύτερο!
ΒΕΒΑΙΑ, με όσους συζητάμε μου λένε πως σε κάθε ανασχηματισμό γίνεται ανακατανομή των υπουργείων “για να δοκιμαστούν και άλλοι”, ή να “απομακρυνθούν” ορισμένοι επιζήμιοι! Ειδικότερα στον προχθεσινό ήταν εμφανής η πρόθεση -τουλάχιστον αυτό διαισθανόμασταν όλοι- πως ό,τι έγινε ήταν για να φύγουν οι Φίλης και Σκουρλέτης: δυο από τους πιο ρηξικέλευθους υπουργούς της “αριστεράς”. Εδώ μάλλον απέβλεπε και “η-λεγόμενη- τομή μέσα στη συνέχεια” του κυβερνητικού έργου!
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ κι ο σχολιασμός του νέου κυβερνητικού σχήματος από τους ίδιους τους «αριστερούς»: «Μιλάμε για ανασχηματισμό εξάντλησης των εφεδρειών…», δήλωσε χαιρέκακα η κα Ζωή Κωνσταντοπούλου, ενώ και η Σία Αναγνωστοπούλου (μέχρι χθες υφυπουργός Παιδείας) είπε μάλλον με κάποια δόση κριτικής ότι «δεν μπορεί ένας Υπουργός να είναι περιφερόμενος»!
ΕΝ πάση περιπτώσει, η εικόνα που παρουσιάζει το νεόκοπο κυβερνητικό σχήμα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης (Reuters) είναι ότι αυτό πραματοποιήθηκε για επιταχυνθεί η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί, να κατευνάσει τους δανειστές και να ενισχύσει τη δημοτικότητα της κυβέρνησης -που δεν είναι και στα καλύτερά της.
ΤΩΡΑ, τί είδους “βελτίωση” να περιμένει ο πολίτης από μια απλή αλλαγή προσώπων, όταν δεν μπορεί να αλλάξει η πολιτική; Μήπως θα απαλειφθούν οι φόροι (εισοδήματος/εν.φ.ι.α); Θα εκλείψουν ακρίβεια, ανεργία, χρέη, «κόκκινα δάνεια», αυξήσεις σε φως, νερό, φάρμακα κ.λπ.; Μόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός ξέρει τον τρόπο. Διότι για να μας βεβαιώνει ότι με τον ανασχηματισμό θα έχουμε αλλαγή στην καθημερινότητά μας, σημαίνει ή ότι την αγνοεί παντελώς, ή ότι ο ίδιος είναι ο μόνος… αισιόδοξος, ή ότι διαθέτει ένα μαγικό ραβδάκι που θα κάνει το θαύμα! Μακάρι… (Στ.Γ.Κ.)
ΑΡΚΑΔΙ-150 ΧΡΟΝΙΑ
Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ, μετά το 1821, Επανάσταση στην Ελλάδα ήταν αυτή του 1866-1869 στην Κρήτη. Με αποκορύφωμα το ολοκάυτωμα του Αρκαδίου. Φέτος γιορτάζονται τα 150 χρόνια του. Μια πράξη που συγκλόνισε όχι μόνο το ελληνικό μα και το παγκόσμιο κοινό. Το Αρκάδι από μόνο του υπήρξε η βασική αιτία για την παραχώρηση του “Οργανικού Νόμου” στην Κρήτη, μετά και τα θυελλώδη, επικριτικά, οργίλα δημοσιεύματά του Βίκτορα Ουγκό εναντίον των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Αλλά και τις περίφημες ενθαρρυντικές και όλο θαυμασμό επιστολές του προς τους Κρήτες επαναστάτες. Ο ίδιος έβλεπε στο Αρκάδι να επαναλαμβάνονται οι ηρωισμοί και η περιφρόνηση προς το θάνατο που είχε “ξαναδεί” στα Ψαρά και το Μεσολόγγι στα νιάτα του.
ΜΙΚΡΗ συμβολή στην επέτειο, το απόσπασμα από τη συγκλονιστική περιγραφή του Ιωάννη Κονδυλάκη:
“…Αλλά κατὰ την νύκτα εκείνην (8/11/1866) και οι εν τω μοναστηρίω είχον ετοιμασθη ν’ αντιστώσι μέχρι θανάτου. Δεν είχον πυροβολικὸν αυτοί, αλλ’ είχον την δύναμιν των ασθενῶν, την εις τον Θεὸν ελπίδα, και εις αυτὴν προσέτρεξαν. Συνελθόντες εις τον ναὸν εδεήθησαν του Θεού να τους ενισχύση εις τον άνισον αγώνα και διατηρήση μέχρι τέλους την ευψυχίαν αυτών, ίνα ακλόνητοι, ως μάρτυρες, αποθάνωσιν υπὲρ πίστεως και πατρίδος. Έπειτα εζήτησαν παρ’ αλλήλων συγχώρησιν και προσελθόντες εκοινώνησαν των αχράντων μυστηρίων απὸ τας χείρας του ηγουμένου Γαβριήλ. Τὶς δύναται να περιγράψη το μεγαλείον των στιγμών εκείνων εν τη ηρεμία του βροχερού και ομιχλώδους όρθρου; Ανὴρ επιζήσας εκ των εν Αρκαδίῳ τότε ευρεθέντων μού διηγείται ότι κάτι τι εκ του άλλου κόσμου υπήρχεν εις τα πρόσωπα όλων. Γαλήνη μαρτυρικὴ, η αγία και φοβερὰ συγχρόνως γαλήνη της αυταπαρνήσεως τους μετεμόρφωνε. Και αυταὶ αι γυναίκες παρουσίαζον θαυμασίαν καρτερίαν· ουδὲν δάκρυ εχύθη, ουδεὶς λυγμὸς ετάραξε την μεγαλοπρεπή ηρεμίαν της σκηνής εκείνης…”[«Η πτώσις του Αρκαδίου», Ιωάννης Κονδυλάκης(1861-1920), περιοδ. Εστία, αρ. Φύλ. 25.12.1895: 5-6]
ΣΗΜΕΡΑ, κατά την ταπεινή μας άποψη, ο μεγαλύτερος ηρωισμός και η μεγαλύτερη αλλά και ριζοσπαστικότερη «επανάσταση», είναι να πράττει ο καθένας από τη θέση του το καθήκον του: απέναντι στον εαυτό του, τους άλλους και την πολιτεία. (Στ.Γ.Κ.)
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΟ ΟΤΙ δεν πάμε γενικώς καλά είναι μια βεβαιότητα αδιαμφισβήτητη. Τόσο στο εσωτερικό (με τη βαριά φορολόγηση και αφαίμαξη), όσο και στις σχέσεις μας με τους γείτονες (Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια κ.ά.) που προβάλλουν αξιώσεις ανιστόρητες. Κι όλα αυτά επιδεινώνουν μια άκρως εκρηκτική κατάσταση που κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει την κατάληξή της.
ΕΥΤΥΧΩΣ το χιούμορ δεν λείπει-ή μάλλον δεν έλειψε ποτέ. Προφητικός ο Νίκος Γκάτσος έγραψε τους παρακάτω στίχους με σαρδόνια πρόθεση προς τους τότε ιθύνοντες (ΠΑΣΟΚ, Σημίτης, 1996), επηρεασμένος πιθανόν από το φιάσκο με την υπόθεση των Ίμια. «Κατηγορουμένη» είναι η Ελλάδα στο δικαστήριο της Ιστορίας. Τα «ακούει» από τον ποιητή: «Άκου Κατηγορουμένη» (όπως καταχωρήθηκε στο περιοδικό «Δίφωνο», Μάρτιος 1996, σελ. 22, με τίτλο Μήνυμα από τον Νίκο Γκάτσο και υπότιτλο «Χαιρετίσματα στον Τούρκο»!):
«Άκου κατηγορουμένη, /είσαι άσχημα μπλεγμένη!
Βαλ’ το χέρι στο Βαγγέλιο/ κι άσε το σαρδόνιο γέλιο!
Θα την καταπιείς τη φόλα/ και θα τα ξεράσεις όλα.
Βλέπω το `ριξες και πάλι/ στη σπατάλη στην κραιπάλη.
Έχεις τα παιδιά σου σκόρπια/ κι αγριέψανε τα Σκόπια.
Κι αν δεν βγεις από το βούρκο/ χαιρετίσματα στον Τούρκο.
Μουσουλμάνοι και Πομάκοι/ θα σου πάρουνε τη Θράκη.
Και με τέτοιους κυβερνήτες/ θα σε φάν΄οι Αρβανίτες.
Αχ, με τέτοιους κυβερνήτες/ θα σε φαν΄οι Αρβανίτες.
Και με γείτονα χυδαίο/ θα το χάσεις το Αιγαίο.
Θα σε θάψουνε κοτρώνια/ γι’ άλλα τετρακόσια χρόνια.
Τι να κάνω η κακομοίρα/ έτσι τα `φερε η μοίρα.
Σαν δε ντρέπεσαι βρε γκιόσα/ που΄μαθες να βγάζεις γλώσσα
Τι να κάνω, τι να κάνω;/ Μη με δώστε σε σουλτάνο!
Κάνε μόκο ξεκωλιάρα/ να μη φας καμιά σφαλιάρα
που `γινες αντί για φως μου/ ο περίγελος του κόσμου». (Για την αντιγραφή, Στ.Γ.Κ.)
