"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Το μήνυμα της ημέρας… (X.N., 27-10-16)

 

 

 

 

1.-ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ…,

ΕΙΠΕ, μεταξύ πολλών άλλων, στο μήνυμά του προς τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές των σχολείων, για τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, ο υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Ν. Φίλης: “…Ο πόλεμος του 1940 ήταν από κείνες τις σπάνιες στιγμές της ιστορίας που η επικέντρωση στο στόχο βάζει σε δεύτερη μοίρα τις διαφορές και που η ελπίδα υπερνικά το φόβο. Ήταν από εκείνες τις στιγμές που το καλό του συνόλου ανυψώνεται πάνω από τα επιμέρους συμφέροντα. Το συναίσθημα που επικρατεί στις περιόδους αυτές είναι η μέθεξη. Αυτό το μεγαλειώδες συναίσθημα ότι όλα είναι δυνατά, ότι όλα μπορούν να αλλάξουν. Τότε η ζωή γίνεται γιορτή, οι θυσίες έχουν νόημα και τα προβλήματα δίνουν τη θέση τους στα όνειρα…”.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ! Ωραία λόγια, από τον πιο αρμόδιο υπουργό, και μακάρι να γίνονταν πραγματικότητα. Όταν μάλιστα απευθύνονται στην εκπαιδευτική κοινότητα, ειδικότερα στη νεολαία, έχουν και ιδιαίτερο βάρος ως λόγος, αλλά και πράξη. Μόνο που για να έχει κανείς, όπως λέει ο κ. υπουργός, το μεγαλειώδες «συναίσθημα της μέθεξης», δηλαδή της ψυχικής συμμετοχής στα δρώμενα, θα πρέπει να μην κατέχεται από ιδιόμορφες ιδεοληψίες, αλλά από ένα και μοναδικό στόχο:τη σωτηρία της πατρίδας.

ΜΟΝΟ τότε είναι δυνατόν το άτομο ή η ομάδα ατόμων (κόμμα) να «ανυψώνεται πάνω από (επί) μέρους συμφέροντα». Πιο συγκεκριμένα: για να υπάρχει η μέθεξη λαού και κυβέρνησης σήμερα, θα πρέπει η ηγεσία να εμπνέει εμπιστοσύνη για ό,τι πράττει, να έχει σταθερότητα απόψεων μέσα και έξω από τη χώρα, να διαθέτει εφικτό σχέδιο εξόδου από την κρίση και να έχει το λαό με το μέρος της. Διαθέτει σήμερα η «αριστερή» κυβέρνηση αυτά τα τόσο αναγκαία στοιχεία, ώστε να βγούμε νικητές από τους σύγχρονους «πολέμους»; (Στ.Γ.Κ.)

2.-…ΚΑΙ Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΟΛΟΤΗΤΑ!

ΓΡΑΦΕΙ κάπου ο Στρατής Μυριβήλης, εμπνεόμενος από την πραγματική μέθεξη του λαού της 28ης Οκτωβρίου 1940 στη συλλογική αντίδραση: «Σε μιαν ώρα που κανείς δεν ξέρει, σε μια στιγμή που μόνο ο Θεός ορίζει, μέσα στο ναό της Ιστορίας σημαίνει ξαφνικά η βαθειά καμπάνα της Μοίρας πάνω στα ριζικά των λαών. Τότε τα άτομα που αποτελούν την εθνικήν ολότητα, πετούν θεληματικά ένα μεγάλο μέρος από τα πιο ακριβά προνόμιά τους, αυτά ίσα-ίσα που κατοχυρώνουν τη μονάδα μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Όλοι τότες, υποταγμένοι σε μιαν ακατανίκητη κεντρομόλο δύναμη, αναζητούν τον πυρήνα της ομογένειας, πυκνώνουνται γύρω εκεί, για να δώσουν, όσο γίνεται πιο υπεύθυνα, το μεγάλο «παρών» της φυλής, μπροστά στο κάλεσμα της Μοίρας. Μια φυλή, ένα έθνος, ένας λαός, είναι προικισμένα με βιολογικά νειάτα τόσο περισσότερο, όσο πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά θα μπορέσουν να κάνουν τη σωτήρια προσαρμογή, από το άτομο στην ομαδική ολότητα. Σαν γίνει αυτό, τότες πια η φυλή, οπλισμένη με όλα τα ψυχικά και ζωικά της χαρίσματα, παίρνει την ιστορική της φυσιογνωμία και από μια σκόνη ατόμων, που ήταν πριν, γίνεται ξαφνικά μια πελώρια ενιαία μορφή, εμψυχωμένη από μια μοναδική θέληση. Αναπνέει μέσα της ένας ολάκερος λαός, μ’ ένα στήθος πελώριο, και το ρυθμό στις πράξεις και στους λογισμούς τους, τον δίνει μια θεόρατη καρδιά με το σφυροκόπημα του ρυθμού της. (Και προσθέτει με νόημα:) Μόνο στους λαούς πού ΄ ναι γερασμένοι βιολογικά, βλέπουμε τα άτομα και τις μικρές ομάδες, να τραβάνε παραζαλισμένα, το καθένα το δρόμο του, μπροστά στην κρίσιμη ώρα, όταν επίσημα θα βαρέσει η βαριά καμπάνα της Μοίρας…»

ΑΣ ελπίσουμε πως «η βαριά καμπάνα της Μοίρας» δεν θα σημάνει για τη χώρα. Πως δεν θα είναι πολύ αργά, αν παρ’ ελπίδα σημάνει και πως θα τα καταφέρουμε στο τέλος να βγούμε «ζωντανοί» απ΄το τέλμα…

(Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)

 

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ

Κύριε πρόεδρε,

Εκπλήσσει η επίμονη έπαρση του υποψηφίου των αμερικανικών εκλογών κ. Τραμπ (Trump) που δήλωσε κυνικά στο Οχάιο: «Θα αποδεχτώ πλήρως τα αποτελέσματα αυτών των μεγάλων, ιστορικών εκλογών, αν κερδίσω»! Δηλαδή, αν δεν κερδίσει «πλήρως» (αν ηττηθεί, μετά πολλών επαίνων), τί θα κάνει; Επανάσταση; Εξέγερση; Δικτατορία; Ή, μήπως θα κηρύξει τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο;

Κάπου, ακόμη και στην Αμερική, οι πολιτικοί έχουν χάσει το μέτρο! Γι αυτό και υπάρχει γενική παρακμή, με αποκορύφωση την απάνθρωπη συμπεριφορά του διεθνούς κεφαλαίου.

ΕΡΜΟΛΑΟΣ

 


Σχολιάστε