Κατακαημένη Παιδεία (Σχόλια, Χ.Ν., 30-8-16)
Posted on 30 Αυγ, 2016 in Σχόλια | 0 comments
ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ (φωτό σχολεία)
ΕΧΕΙ καταντήσει πεδίο πειραματισμών όλων όσων πέρασαν-και περνούν- από το περί ου ο λόγος Yπουργείο.
ΒΛΕΠΕΤΕ, στην Ελλάδα, Yπουργείο Παιδείας χωρίς μεταρρυθμιστή υπουργό δεν νοείται. Κι αυτή τη φορά έχουμε τον δεύτερο «αριστερό» υπουργό Παιδείας (μετά τον κ. Μπαλτά).
ΟΧΙ, βέβαια, ότι κατ΄ανάγκη κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης στην Παιδεία είναι κακό. Ίσα-ίσα! Αν υπάρχει ένα Yπουργείο που διακρίνεται για την «κινητικότητά» στον τομέα των μεταρρυθμίσεων, αυτό είναι -και θα πρέπει να είναι- το Υπουργείο Παιδείας.
ΟΜΩΣ, άλλο πράγμα είναι μια πραγματικά εμπνευσμένη μεταρρύθμιση, όπως εκείνες των Δελμούζου-Γληνού-Τριανταφυλλίδη (1917), και πάλι επί Ελ. Βενιζέλου η μεταρρύθμιση του 1928-1932 με υπουργό Παιδείας τον Γ. Παπανδρέου, ή εκείνη του Ε. Παπανούτσου (1964) επί πρωθυπουργίας Γ. Παπανδρεόυ κ.λπ., και άλλο η σωρεία των πολλών κομματικών μεταπολιτευτικών «απορρυθμίσεων» που έχουμε από το 1981 και εντεύθεν.
ΟΛΕΣ οι μεταπολιτευτικές «μεταρρυθμίσεις ήταν (κατά έκφραση αριστερού πολιτευτή) «αστικού τύπου» και εξετασιοκεντρικές: με στόχο τη μεγαλύτερη εισαγωγή σπουδαστών σε κάποια ανώτερη σχολή, χωρίς ουσιαστικά να παρέχεται μια αυτόνομη, επαρκής και ελεύθερη μόρφωση στα παιδιά.
ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις μέτραγαν πρώτα το πολιτικό κόστος κι έπειτα την ουσία της παιδείας των νέων. Έτσι, μόνιμο δόγμα των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων στο θέμα εκπαίδευση των νέων υπήρξε το «δια της ελάσσονος προσπαθείας, τα μέγιστα αποτελέσματα», αφού είχαν καταργηθεί ουσιαστικά οι προαγωγικές εξετάσεις στα δημοτικά, η αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού, ενώ και στα Γυμνάσια οι κάθε είδους εξετάσεις έγιναν τυπικές. Όσο για τα Λύκεια, υπήρχε πάντα μια τάση ισοπέδωσης των μμαθητών προς τη μετριότητα.
ΑΥΤΗ η βαθμιαία κατάπτωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ευτυχώς είχε ως σθεναρό «αντίπαλο» πλειάδα εκπ/κών όλων των βαθμίδων που έσωζαν το θεσμό «ελληνική παιδεία» διαμορφώνοντας, κόντρα στις πολιτικές, σωστούς πολίτες. Αυτοί, μη λογαριάζοντας εγκυκλίους και κομματικές «επιμορφώσεις» έκαναν τη δουλειά τους όπως την ονειρεύονταν, επειδή ακριβώς αγαπούσαν τα παιδιά και το επάγγελμά τους, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνούσε.
ΣΗΜΕΡΑ, δυστυχώς, έχουμε εκ νέου πειραματισμούς (τετραετές Γυμνάσιο, διετές Λύκειο, International Bacalaureate), ενώ όλο το σύστημα της παιδείας ευρισκόμενο σε βαθιά κρίση, αιμορραγεί τόσο με τη μεγάλη έλλειψη διδακτικού προσωπικού, όσο και με την κατάργηση σχολικών μονάδων και τη συρρίκνωση τμημάτων και βασικών ωρών διδασκαλίας.
ΓΙ ΑΥΤΟ υπάρχει μια καχυποψία ως προς τη σκοπιμότητα και το ιδεολογικό υπόβαθρο του όλου εγχειρήματος, έστω κι αν ακόμη αυτό βρίσκεται υπό συζήτηση. Αλλά, οψόμεθα στη συζήτηση… (Στ.Γ.Κ.)
ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ
- «Ευχαριστώ τον φίλο μου @NikosKotzias και τον Κρητικό λαό για την θερμή φιλοξενία σήμερα» ανέφερε και στα ελληνικά ο Τούρκος ΥΠΕΞ κ. Μεχμέτ Τσαβούσογλου στην ιστοσελίδα του.
[Βέβαια, από μια θερμή φιλοξενία μέχρι ένα... θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Προσοχή, λοιπόν, στα διαχυτικά λόγια εγκαρδιότητας, ιδιαίτερα όταν εκφέρονται από Τούρκους]
- «Δίκαιη ανάπτυξη» υπόσχεται ο κ. πρωθυπουργός.
[Απορία μας: Μα, για να υπάρξει «δίκαιη Ανάπτυξη» (από πού άραγε, ξεσήκωσε τον όρο και τί σημαίνει αυτή στην πραγματικότητα;), δεν θα πρέπει να υπάρξει πρώτα απ΄ όλα... ανάπτυξη; Αλλά, με την ομοβροντία φόρων που καλούμαστε να πληρώσουμε, με την περαιτέρω συρρίκνωση μισθών, συντάξεων, θέσεων εργασίας, με την αποεπένδυση που κυριαρχεί ως βασική «φιλοσοφία» πολλών ιθυνόντων κ.λπ., μπορούμε να έχουμε έστω και μια στοιχεώδη ανάπτυξη; Μήπως ακόμη και τα όνειρά μας είναι για άλλες χώρες;] (Στ.Γ.Κ.)
ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
-Συγκινητική και σπάνια η εικόνα μας (φωτό 1): Ευθυτενής ο νέος, σαν μια λαμπάδα λαμπριάτικη, κρατά σταθερά το χέρι του υπερήλικα ιερωμένου και οδηγεί σιγά-σιγά τα βήματά του. Πού; Στους δρόμους της ζωής, όπου χρειαστεί να πάει ακόμη. Οι υποχρεώσεις πάμπολλες όλων μας σε καιρούς κρίσεων, η προσωπική δε παρουσία απαραίτητη σε ορισμένες. Όσο κι αν οι δυνάμεις του σώματός μας δεν μας το επιτρέπουν πολλές φορές. Το απαιτεί, βλέπετε, η ανάγκη!
-Παλιά η φωτογραφία μας (φωτό, 2) που τονίζει την ιδιομορφία της παλιάς πόλης, με τα ιππήλατα αμάξια.
Η απορία του φίλου Ελλαδίτη που δεν έχει φυσικά παρόμοιες εικόνες στα μέρη του, είναι πώς συμβαίνει και δεν γίνονται ατυχήματα στους δρόμους! Του εξηγώ ότι τα άλογα είναι εκπαιδευμένα να κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης και να συνυπάρχουν με τους αυτοκινητιστές. Εξάλλου και οι διαδρομές τους είναι περίπου οι ίδιες και σύντομες… Να, λοιπόν, ένα χρώμα της πόλης που δεν πρέπει φυσικά να εκλείψει. (Στ.Γ.Κ.)
