"Ο λόγος ο εφήμερος βαστά μόνο μια μέρα
το άρωμά του όμως κρατεί και νύχτα και ημέρα"
Στ.Γ.Κ., Νοε. 2010

Σχόλια (Χ.Ν., 21-4-16)

 

 

ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ

 

  • «Είναι μισή η αλήθεια ότι η κρίση προϋπήρχε των μνημονίων. Η άλλη μισή είναι ότι τα μνημόνια διαχειρίστηκαν και συντήρησαν την κρίση. Ήταν λάθος τα μνημόνια». Με αυτή τη δήλωση, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης παραδέχτηκε ότι οι συνταγές των Μνημονίων επιδείνωσαν παρά βοήθησαν την ελληνική οικονομία. (19-4-16)

 

[-Συμφωνούμε απόλυτα με τον κ. Δραγασάκη, παλιό πολιτικό και έμπειρο περί τα οικονομικά στην παραπάνω διαπίστωση. Τα μνημόνια ήταν το τρομακτικότερο λάθος της πολιτικής ηγεσίας που -συγκυριακά ήταν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου (2010). Όμως, όλοι οι τότε πολιτικοί ήξεραν «ολόκληρη της αλήθεια». Και αριστεροί και δεξιοί και κεντρώοι και σοσιαλιστές. Γιατί, λοιπόν, δεν έβαλαν κατά μέρος τις ιδεολογίες τους, ώστε όλο μαζί το πολιτικό σύστημα-όπως έγινε στην Κύπρο- να σηκώσει το βάρος της επέλασης των μνημονίων; Αυτό δυστυχώς μόνο η ιστορία θα μπορέσει να διευκρινίσει.]

 

 

  • Ο κ. Κ. Ζουράρις, βουλευτής των ΑΝΕΛ, σε πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για τα ουκ ολίγα «αριστερά» ρουσφέτια, είπε και το εξής αμίμητο: «Εμείς οι αριστεροί (sic) το ρουσφέτι το λέμε ηθικό πλεονέκτημα και θα το λέμε όσο κυβερνούμε. Μετά θα ξεχαστεί». Και συνέχισε: «Εμείς οι αριστεροί (!) έχουμε έναν έρωτα με την επιστημονίζουσα ορολογία». Για να καταλήξει στο ότι «το ρουσφέτι είναι λίγο φυσικότερο και από τη φυσική λειτουργία του ανθρώπου -την αναπνοή».

 

[-Αν σε όλα τα παραπάνω περί ρουσφετιού, ο κ. Ζουράρις δεν κάνει μόνο χιούμορ, αλλά μιλάει και τη γλώσσα της κομματικής αλήθειας, τότε είναι σημαντικό να αντιληφθούμε το πώς οι πολιτικοί μας εννοούν (και ευνοούν) το ρουσφέτι. «Αριστερό» ή «δεξιό» το ρουσφέτι είναι διαχρονικό και ακατανίκητο. Το ομολογεί στο τέλος της παρέμβασής του ο κ. Ζουράρις λέγοντας: «Το ρουσφέτι είναι αδύνατον να καταργηθεί εκτός και αν μας βάλουν τσιπάκι…»! Λέτε;] (Στ.Γ.Κ.)

 

ΔΥΣΤΟΚΙΑ Ή ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ;

 

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επί μήνες τώρα, παίζει με τους δανειστές το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Ένα «κρυφτούλι», δηλαδή, που να δείχνει ότι θέλει μεν (δήθεν) να υπόγράψει τη συμφωνία, αλλά δεν…συμφωνούν σ’ αυτό οι άλλοι (ΔΝΤ-Ε.Ε.)!

 

ΩΣΤΟΣΟ κάθε καθυστέρηση σημαίνει επιπλέον αύξηση των δανείων, άρα αύξηση φορολογίας, και συνεπώς μεγαλύτερη καταπίεση στο λαό. Για τον οποίο βαυκαλίζεται η κυβέρνηση ότι…αγωνίζεται!

 

ΚΑΙ ενώ η συμφωνία θα έπρεπε να είχε υπογραφεί αμέσως μετά τις εκλογές (Σεπτ. 2015), ή  το αργότερο στις αρχές του χρόνου (2016)- θυμηθείτε μόνο εκείνο το «αλίμονό μας, αν φτάσουμε στο Μάη» του κ. Τσακαλώτου- ήδη φτάνουμε στο Μάη και οι υπογραφές δεν έπεσαν.

 

ΚΑΙ γιατί, λέτε, έχει στηθεί όλο αυτό το σκηνικό; Μάλλον για να επιρρίψει η κυβέρνηση τελικά στους θεσμούς τη λήψη των βαρύτατων μέτρων που μας επιφυλάσσει. Και όχι στην άπειρη, πολιτικάντικη και αδικαιολόγητη ολιγωρία της να συμφωνήσει έγκαιρα γι αυτά, ώστε να κλείσει ένας κύκλος. Όμως, το μόνο που κερδίζει η κυβέρνησ, χωρίς να το αντιλαμβάνεται (;), είναι μια αυξανόμενη απογοήτευση, αλλά και πολλή οργή του κόσμου για την ανικανότητά της. (Στ.Γ.Κ.)

 


Σχολιάστε