Χρόνια θανατηφόρα απειλή-Le cancer et l’ ile de Crete (X.N., 14-4-16)
Posted on 14 Απρ, 2016 in Σχόλια | 0 comments
Χρόνια θανατηφόρα απειλή
ΣΥΜΦΩΝΑ με την ειδησεογραφία αλλά και την εμπεριστατωμένη μελέτη σχετικά με την εξέλιξη των μορφών καρκίνου στην Κρήτη (και στα “Χ.Ν.”, 13/4, παρουσίαση: Δημ. Μαριδάκης), βρισκόμαστε μπροστά σε μια οδυνηρή πραγματικότητα που όλοι την “ψιθύριζαν” αλλά κανείς δεν τολμούσε να κάνει μια σχετική έρευνα.
ΕΧΟΥΜΕ, λοιπόν, αύξηση νέων κρουσμάτων καρκίνου και θανάτων από αυτόν και στα δύο φύλα, ειδικότερα δε από το 1992 και εντεύθεν. Και πολύ καλά έκανε η Περιφέρεια Κρήτης που ανέθεσε την εκπόνηση μιας τέτοιας έρευνας/μελέτης στο “Κέντρο Καταγραφής Καρκίνου” του Πανεπιστημίου Κρήτης ώστε να υπάρχει «ένα ολοκληρωμένο Περιφερειακό αρχείο καταγραφής του καρκίνου» στο νησί.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι από τις αρχές του 1990 στην εφημερίδα αυτή έκαναν την εμφάνισή τους σχετικά (αποσπασματικά) άρθρα ή σχόλια που αποσκοπούσαν ακριβώς σε αυτό: να γίνει μια επίσημη μελέτη τόσο για τις αυξανόμενες καρκινογεννέσεις και τους θανάτους από καρκίνους (κυρίως στα Χανιά), όσο και για τα αίτια του φαινομένου. Πολλά εγράφοντο τότε για την παρουσία των νατοϊκών βάσεων στο Ακρωτήρι και τις δοκιμές νέων πυρηνικών κεφαλών ή τις διαρροές χημικών/τοξικών κ.λπ.
ΣΗΜΕΡΑ, σύμφωνα με τα στοιχεία της πανεπιστημιακής έρευνας, από το 1992 μέχρι το 2013 περίπου 30.000 άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή χτυπημένοι από τον καρκίνο. Στατιστικά δε σημαντική αύξηση παρουσίασαν: ο καρκίνος του πνεύμονα (στις γυναίκες), ο καρκίνος του παχέος εντέρου (και στα δύο φύλα), ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας, οι λευχαιμίες (στους άνδρες), ο καρκίνος του θυρεοειδούς (και στα δυο φύλα), το μελάνωμα και τα non-Hodgkin κακοήθη νεοπλάσματα (και στα δύο φύλα)…
ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ πως σε μια δεύτερη φάση της έρευνας αυτής, θα πρέπει να εντοπισθούν και οι αιτίες γέννησης και αύξησης των μορφών καρκίνου (διατροφή, περιβάλλον, τρόπος ζωής, φυτοφάρμακα, κληρονομικότητα, ή και συνδυασμός πολλών παραγόντων).
ΓΙΑ την ιστορία του πράγματος αναφέρουμε πως επιστημονικοί υπεύθυνοι της παραπάνω έρευνας που παρουσιάστηκε την Τρίτη (12/4) στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Κρήτης, είναι οι Χ. Λιονής, Δ. Μαυρουδής και Β. Γεωργούλιας.
Η συνάντηση
ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ Σάββατο (16/4) πραγματοποιείται στη Λέσβο μια πολλά υποσχόμενη συνάντηση των προκαθημένων της Καθολικής Εκκλησίας (Πάπας Φραγκίσκος) και της Ορθοδοξίας (Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος).
ΓΙΑ τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, «η πράξη αυτή από μόνη της είναι ένα μήνυμα» (“Εθνος” 13/4). Τόσο γιατί γίνεται επί ελληνικού εδάφους (Λέσβος, πρόσφυγες), όσο και γιατί η χώρα μας διέρχεται μια πολλαπλή κρίση. Είναι, κατά τον κ. Ιερώνυμο, μια συμβολική παρουσία που στέλνει «ένα πολύ ηχηρό μήνυμα προς τα έθνη και τους ηγέτες τους» να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση ενός διεθνούς προβλήματος. Η χώρα μας είναι μικρή και δεν μπορεί από μόνη της να αντιμετωπίσει αυτόν τον χείμαρρο εισροών προσφύγων στο έδαφός της. Θεωρούμε επιπρόσθετα πως το μήνυμα απευθύνεται κυρίως σε όσους (κράτη, φορείς και άτομα) έχουν τη δύναμη αλλαγής των πραγμάτων αλλά και σε εκείνους που έχουν την ευθύνη προκλήσεως τέτοιων καταστάσεων στον σημερινό κόσμο.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ θρησκευτικοί ηγέτες (Πάπας, Πατριάρχης, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών) οφείλουν να λάβουν υπόψη τους πως, άν μια τόσο δραματική κρίση όπως το προσφυγικό/μεταναστευτικό, δεν είναι ικανή να άρει τις προαιώνιες δογματικές διαφορές ανάμεσα στις δύο Εκκλησίες (Καθολική-Ορθόδοξη), τότε δεν έχει νόημα να μιλούμε περί αγάπης: στοιχείο που αποτελεί τον ουσιώδη πυρήνα του Χριστιανισμού. Πιο απλά, η ρήση του Χριστού «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» παύει να έχει νόημα.
ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ επίσης πως στη Μεγάλη Διορθόδοξη Συνάντηση που θα γίνει τον Ιούνιο στην Ο.Α.Κ. (Κολυμπάρι), τόσο το προσφυγικό, όσο και τα καθαρώς θρησκευτικά θέματα, θα αποτελέσουν την απαρχή για μια νέα θεώρηση του κόσμου μας που μετεξελίσσεται. Και στον οποίον η θρησκεία, αλλά και η ανεξιθρησκεία αποκτούν ένα άλλο ειδικό βάρος.
Με άλλα λόγια
Κύριε πρόεδρε,
Οι τελευταίες εξελίξεις στο θέμα των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησής μας με τους “θεσμούς” (τρόικα ή κουαρτέτο) ξαναφέρνει στο προσκήνιο μια παλιά ρήση που αποδίδεται στον Μαρξ:
«Η Ιστορία δεν έχει άλλο τρόπο να απαντήσει σε παλιές ερωτήσεις παρά προσθέτοντας καινούργιες!».
Μα, το ίδιο περίπου, τηρουμένων των αναλογιών, δεν κάνουν και οι “συνομιλητές” μας με το να προσθέτουν συνεχώς νέες απαιτήσεις;
