Βιβλίο-2016
Posted on 31 Μαρ, 2016 in Σχόλια | 0 comments
ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΠΟΛΛΕΣ οι εκδηλώσεις για το βιβλίο, ειδικότερα το παιδικό. Συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Έγινε και το βιβλίο αναλώσιμο αγαθό, εποχικό: την άνοιξη έχουμε «παγκόσμιες» μέρες βιβλίου, πολλές εκδηλώσεις και αρκετές ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, τις άλλες εποχές γεμίζουμε από «φεστιβάλ» βιβλίου και όλο το χρόνο βομβαρδιζόμαστε από νέες εκδόσεις ή παρουσιάσεις νέων συγγραφέων.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ τα εύπεπτα ευπώλητα (best sellers) βιβλία του συρμού, τα δύσκολα και απούλητα του δοκιμιακού λόγου, τα ευφάνταστα παιδικά, τα ερωτικά με πολλές «αποχρώσεις», τα εξειδικευμένα, τα επιστημονικά κ.ά. Πιο απλά μπορεί κανείς να βρει βιβλία για όλα τα γούστα.
ΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΜΕΝΟΙ δε με την ψηφιακή εποχή, έχουμε και το ηλεκτρονικό βιβλίο σε ειδικά tablets στα οποία μπορείς να αποθηκεύσεις πλήθος βιβλιοθηκών!
Ο ΚΑΘΕΙΣ, λοιπόν, και το… βιβλίο του, αρκεί βέβαια να το αγαπά και να έχει το χρόνο και γι αυτό. Σε ό,τι δε αφορά το επετειακό βιβλίο (φέτος έχουμε τα 400 χρόνια των Θερβάντες και Σαίξπηρ), έ, αυτό το αφήνουμε για τους ειδικούς μελετητές τους!
… ΚΑΠΟΤΕ, τότε που ήταν άγνωστα ο κινηματογράφος, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, το κινητό και το διαδίκτυο, το «χάρτινο» βιβλίο συγκλόνιζε γενιές και κοινωνίες. Όχι μόνο με το θέμα του, αλλά και με την υπέροχη λογοτεχνική του γλώσσα. Το βιβλίο αποτελούσε ένα μυστικό κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στον αναγνώστη και το δημιουργό: διαμόρφωνε χαρακτήρες, καταστάσεις και κοινωνίες. Πάρτε για παράδειγμα το βιβλίο του Β. Ουγκό «Οι Αθλιοι», τα Ποιήματα ή τα θεατρικά του Μπρεχτ, το «Κεφάλαιο» του Μαρξ κ.λπ. Ή, διαβάστε, ας πούμε τον «Ξένο» του Καμύ, τον «Δόκτορα Ζιβάγκο» του Πάστερνακ, τα βιβλία του Γκράμσι ή του Χάμπερμας, του Τσόμσκι ή του Έκο κ.ά. Όλα έχουν να σας πουν κάτι παραπάνω…
ΣΗΜΕΡΑ ο κόσμος «κουράστηκε» να σκέφτεται! Θέλει να ξεχνιέται από τα καθημερινά προβλήματα (τα πάμπολλα!) ενός τρομερά ανήσυχου κόσμου. Παλιά το βιβλίο ήταν σημείο αναφοράς και αλλαγής τρόπου ζωής (γενιά του Πολυτεχνείου). Σήμερα είναι ένα «καταναλωτικό αγαθό» που συντελεί μάλλον στην… παχυσαρκία του σώματος και της σκέψης μας, με το περιεχόμενό του. Κανείς δεν θέλει να χάσει τη βολή του, κανείς δεν θέλει να ζορίσει το μυαλό του, κανείς δεν διαβάζει πολιτική. Τα αφήσαμε όλα στους ηγέτες μας, τους αποδεδειγμένα –κατά πλειονότητα- εχθρούς του βιβλίου. Πόσοι από όλους αυτούς διαβάζουν βιβλία ή και… εφημερίδα; Σκεφθείτε ακόμη ποιος, πότε και γιατί έκλεισε το ΕΚΕΒΙ, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίο και θα καταλάβετε! (Στ.Γ.Κ.)
ΠΡΙΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΑΛΗΘΕΙΑ, πώς αντέδρασαν οι Τούρκοι (εφημερίδες, πολιτικοί και λαός) στο άκουσμα του θανάτου του Ελ. Βενιζέλου (18-3-1936);
ΑΣ παρακολουθήσουμε μια μικρή σχετική αναφορά του τότε Έλληνα πρεσβευτή στην Άγκυρα, Ραφαήλ Ραφαήλ, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Το ΒΗΜΑ, στις 19/03/2006 (1): Δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Ελ. Βενιζέλου και με ΑΠ 631 ο εν λόγω Έλληνας πρεσβευτής στην Αγκυρα γράφει για τον τρόπο που «πέρασε» στον Τύπο και στην τουρκική κοινωνία η είδηση του θανάτου του μεγάλου ανδρός:
«Εχω την τιμήν να πληροφορήσω υμάς ότι ο θάνατος του Ελευθερίου Βενιζέλου εποίησε βαθυτάτην αίσθησιν εν Τουρκία τόσον παρά τοις επισήμοις κύκλοις όσον και τη κοινή εν γένει γνώμη. Ολαι σχεδόν αι τουρκικαί εφημερίδες έγραψαν επί τη ευκαιρία ταύτη άρθρα. Παρά το γεγονός, το οποίον δεν παραλείπουσι να σημειώσωσιν, ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήτο ο πρωτουργός της Ελληνο-τουρκικής προσέγγισης, δεν λησμονούσι συγχρόνως ότι υπήρξε και ο μεγαλύτερος της Τουρκίας εχθρός και ότι, εκ της δράσεως αυτού, η χώρα των διέτρεξε τον σοβαρώτερον των κινδύνων. Διά τούτο και η γλώσσα των άρθρων, αν και πλήρης κολακευτικών λέξεων, είναι πάντως επηρεασμένη από αναμνήσεις πικράς ας ο χρόνος και η μετέπειτα εξέλιξις των γεγονότων δεν έχουσιν ακόμη διασκεδάσει.
H εξαφάνισις (sic) του Ελευθερίου Βενιζέλου, αν προυκάλεσεν αίσθησιν εν Τουρκία, δεν νομίζω ότι προυκάλεσε συγχρόνως και λύπην. Διά τους Τούρκους η απερχομένη μεγάλη μορφή ήτο πάντοτε το ζωντανόν σύμβολο της Μεγάλης Ιδέας, παρά την χαραχθείσαν κατόπιν πολιτικήν προσεγγίσεως και φιλίας προς την Τουρκίαν. Χαίρουν διότι μετ’ αυτού τάφεται οριστικώς το παρ’ ολίγον πραγματοποιηθέν εθνικόν όνειρον. Δι’ ο και μετά χαιρεκακίας τινές των τουρκικών εφημερίδων τονίζουσιν ότι η ημέρα του θανάτου του Βενιζέλου υπήρξεν ημέρα εθνικού πένθους διά τους Ελληνας της Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως απέστειλε θερμόν συλλυπητήριον τηλεγράφημα εις την κυρίαν Βενιζέλου. Μοι διετυπώθη επίσης η επιθυμία της Τουρκικής Κυβερνήσεως όπως απευθύνει τηλεγράφημα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν και συγχρόνως η ερώτησις αν θα ήτο τούτο ευχάριστον εις αυτήν. Ενόμισα ότι έπρεπε να δώσω την διαβεβαίωσιν ότι η Ελληνική Κυβέρνησις θα ήτο λίαν συγκινημένη επί τη εκδηλώσει ταύτη της Τουρκικής Κυβερνήσεως και ότι οιαιδήποτε εσωτερικαί έριδες εξαφανίζονται προ ενός τάφου».
… ΘΑ ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια έρευνα (ή μια έκδοση) πάνω στις αντίστοιχες αντιδράσεις και τα σχόλια- θετικά ή αρνητικά- τα δημοσιευμένα στον ευρωπαϊκό Τύπο (ή σε επίσημα έγγραφα), έτσι ώστε μέσα κι από το μεταθανάτιο βλέμμα των ξένων να αντιληφθούμε το μέγεθος του Κρητός ανδρός. (Στ.Γ.Κ.)
(1) [http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=172055#.VvrmVeLYbrw.gmail]
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Ως «λεκτικό λάθος» χαρακτήρισε τελικά την επίμαχη αναφορά των Σκοπίων ως «Μακεδονία» του αναπληρωτή υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα στο ΣΚΑΪ, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και επικεφαλής των ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τη Δικαιοσύνη!
… Πώς τώρα, ο μαινόμενος κατά Μουζάλα κ. Καμμένος, συμπαρατάσσεται τελικά με την έννοια του κυβερνητικού «λεκτικού ατοπήματος», μόνο ο ίδιος και η εξουσιομανία του κατανοούν.
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
