Ακήρυχτος αιματηρός πόλεμος (Χ.Ν., 24-3-16)
Posted on 24 Μαρ, 2016 in Σχόλια | 0 comments
ΑΚΗΡΥΧΤΟΣ ΑΙΜΑΤΗΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΑΥΤΑ που συμβαίνουν στον Κόσμο εδώ και 15 χρόνια, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, με αυξανόμενη μάλιστα συχνότητα, δεν είναι άλλο παρά ένας σιωπηρός, διαρκής και αιματηρός πόλεμος.
ΠΟΛΕΜΟΣ θρησκειών ή πολιτισμών, πόλεμος νοοτροπιών ή τρόπων ζωής, πόλεμος της ισλαμοκρατίας κατά της δυτικής δημοκρατίας, πόλεμος της μονολιθικότητας εναντίον της πολυπολιτισμικότητας κ.λπ., το θέμα είναι ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο αγριότητας, που μόνο με το Μεσαίωνα μπορεί να συγκριθεί.
ΓΙΑ όσους έχουν διαβάσει το βιβλίο του γαλλολιβανέζου συγγραφέα και Ακαδημαϊκού Αμίν Μααλούφ «Οι Σταυροφορίες από την πλευρά των Αράβων» (1983), είναι εύκολο ιστορικά να εξηγήσουν το ασίγαστο μίσος των φονταμελιστών ισλαμιστών. Γι αυτούς η εκδίκηση (η ρεβάνς) είναι μια συνεχής ιστορική πρόκληση και στόχος.
ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει. Η προχθεσινή εικόνα των Βρυξελλών, μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο αεροδρόμιο και το μετρό, εύλογα προκαλεί μεγάλη ανησυχία για το μέλλον όλων. Τόσο γιατί έχουμε αθώα θύματα, όσο και για το ότι οι Βρυξέλλες αποτελούν την καρδιά της Ε.Ε.
ΝΑ, ΛΟΙΠΟΝ, πως περιέγραψε (στο in.gr) αυτή την ημέρα ένας αυτόπτης μάρτυς, ο Δημήτρης Αργυρόπουλος (πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας των Βρυξελλών): «Τα πάντα εδώ στην καρδιά των Βρυξελλών έχουν κλείσει μετά τα πρωινά τρομοκρατικά χτυπήματα. Δεν κινείται τίποτα κι όλοι είναι στους δρόμους, αφού κανείς δεν ξέρει ούτε πώς να πάει στη δουλειά του, ούτε πώς να γυρίσει πίσω. Ο κόσμος είναι στα πρόθυρα πανικού, καθώς είναι νευραλγικά τα σημεία της πόλης που χτυπήθηκαν…».
ΕΤΣΙ, ο «νέος» τρομοκρατικός πόλεμος (μετά τις ΗΠΑ, Ρωσία, Ισπανία, Τουρκία, Γαλλία κ.λπ.) εναντίον του Βελγίου με 34 νεκρούς και 200 τραυματίες επιβεβαιώνει απόλυτα τους σκοτεινούς χρόνους που διανύουμε. Αποδεικνύεται επιπλέον ότι οι ισλαμιστές «καμικάζι» έχουν επιχειρησιακή δυνατότητα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που αναμενόταν. Και μάλιστα, με στόχους αποκλειστικά ανθρώπινα θύματα, αφού τα χτυπήματα που επιφέρουν σημειώνονται σε πολυσύχναστα σημεία πόλεων και σε ώρες αιχμής: σε πλατείες, σταθμούς, μετρό, στάδια, καφετέριες.
ΔΕΝ υπάρχει πια χώρος ή χώρα που να νιώθει κανείς ασφαλής.
ΤΑ χτυπήματα στο Βέλγιο καθώς και τα προηγούμενα σε Κωνσταντινούπολη, Παρίσι, Μαδρίτη και πιο παλιά σε Λονδίνο και Μόσχα, δείχνουν πόσο δύσκολη είναι η αντιμετώπιση τρομοκρατών που τα θυσιάζουν όλα, που είναι έτοιμοι δηλαδή να πεθάνουν παίρνοντας μαζί τους όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό αθώων ανθρώπων.
Η ΧΩΡΑ μας, και η Κρήτη ιδιαίτερα, γίνεται πιο ευάλωτη για τέτοιου είδους χτυπήματα καθόσον έχουμε καταστεί ή οδηγηθεί στο να γίνουμε κόμβος καθημερινών χιλιάδων, και αδύνατον να ελεγχθούν, προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών. Με συνέπεια να οξύνεται η ισλαμοφοβία. (Στ.Γ.Κ.)
ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΣΤΟ άρθρο του βαθυστόχαστου Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου, «Ελλάς και Οικουμένη» (από το βιβλίο «Η Συνάντησις των Αθηνών», 1964, σελ. 171 κ. ε.) αντιγράφουμε ένα απόσπασμα που νομίζουμε ότι εκφράζει απόλυτα την ταραχώδη και πολυκύμαντη εποχή μας. Στην οποία εποχή πάλι κινδυνεύουν βασικές αξίες και ελευθερίες μας.
ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ ο σοφός: «Όπως όλα τα υψηλά δημιουργήματα, έτσι και η πολιτική ελευθερία είναι αγαθόν ευπαθές και κινδυνεύει πάντοτε να αφανισθεί». Πρόκειται για μια αλήθεια την οποία αναλογιζόμαστε μόνο όταν την χάσουμε. Και προσθέτει: «Μόνον εις τα όρια του δικαίου και της τάξεως πρέπει να περιορίζεται η πολιτική. Αντιθέτως, όταν η πολιτική πηγάζει από θρησκευτικήν πίστιν ή από κοσμοθεωρίαν οιασδήποτε μορφής, αναγκάζει τους πάντας να δεχθούν την πίστιν και την κοσμοθεωρίαν. Υπάρχει μια μόνιμος τάσις εις τον άνθρωπον να θεωρεί την ιδικήν του κοσμοθεωρίαν ως την μόνην αληθινήν και συνεπώς να μισή όλους τους άλλους, οι οποίοι δεν αποδέχονται την κοσμοθεωρίαν του. Η ουσία της πολιτικής όμως έγκειται εις την δημιουργίαν χώρου δι΄ όλους και δυνατοτήτων δράσεως των άλλων. Δια τούτο η μόνη πίστις η οποία πρέπει να ρυθμίζη την πολιτικήν είναι η πίστις εις την ελευθερίαν».
ΣΤΟΧΟΣ των ισλαμιστών δεν είναι άλλος παρά η καθυπόταξη της πολιτικής (και όλων των άλλων ειδών) ελευθερίας και του πολιτεύματος στην θρησκευτική πίστη, δηλαδή στο Ισλάμ. Επομένως το παλιό εθνεγερτικό σύνθημα «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος της ελευθερία» που κυριάρχησε στον υπέρ της Ανεξαρτησίας αγώνα των προγόνων μας ξαναποκτά ιδιαίτερο νόημα σήμερα. Δυστυχώς, σε παγκόσμια πια κλίμακα αμφισβητούνται έντονα βασικοί κανόνες ανθρώπινης ειρηνικής συμβίωσης, όπως είναι η ανεξιθρησκεία, η ανεκτικότητα κι ο χώρος. (Στ.Γ.Κ.)
