Σχόλια πάνω στην επικαιρότητα (Χ.Ν., 15-3-16)
Posted on 15 Μαρ, 2016 in Σχόλια | 0 comments
ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ…
ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ αποκάλυψε, πλην των πολλών αδυναμιών μας ως κράτος μη συγκροτημένο, μια ιδιαίτερα ευαίσθητη πτυχή του Έλληνα: την σχεδόν ενστικτώδη του αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους, άσχετα από εθνικότητα και θρησκεία. Τουλάχιστον, οι περισσότεροι από εμάς
έχουμε ζήσει έμμεσα τι σημαίνει βίαιος εκπατρισμός. Τόσο με τους παππούδες μας τους Μικρασιάτες, όσο και με τους γονείς μας τους μετανάστες σε Ευρώπη και ΗΠΑ…
ΕΤΣΙ, σήμερα η Ειδομένη χαιρετά τη Λέσβο και τα άλλα νησιά, με πράξεις ανθρωπισμού.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ για τη χώρα μας, όπως έλεγε κι τραγικός ο Σοφοκλής, «ενός κακού, μύρια έπονται». Δηλαδή, δεν μας έφτανε η οικονομική κρίση που μας ταλανίζει έξι χρόνια, δεν μας έφταναν οι ανίκανες κυβερνήσεις μας, προστέθηκε και το προσφυγικό, για το οποίο δεν φταίμε εμείς σε τίποτε. Για πολλούς θεωρείται απλά ως ένα «γεωγραφικό ατύχημα»!
ΚΑΙ ενώ θα μπορούσε να ελεγχθεί αυτό από τις αρχές του 2015, όταν είχαμε για πρώτη φορά «αριστερή» κυβέρνηση, το πρόβλημα αφέθηκε να διογκώνεται. Έτσι μάλλον έχει ξεφύγει από τα χέρια της κυβέρνησης, αφού οι εικόνες που βλέπουμε στην Ειδομένη κάθε άλλο παρά συντεταγμένη πολιτεία αποδεικνύουν. Σύμφωνα δε με τις τελευταίες ειδήσεις, «σήμερα, με βάση τα επίσημα στοιχεία που αναφέρονται από το συντονιστικό κέντρο για την προσφυγική κρίση, βρίσκονται στην Ελλάδα 42.253 πρόσφυγες και μετανάστες εγκλωβισμένοι. Εκτιμάται, ωστόσο, ότι ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος..», και κάθε μέρα που περνάει μεγαλώνει. (Στ.Γ.Κ.).
…ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΤΑ ΟΣΑ βλέπουμε να εκτυλίσσονται κάθε μέρα στις τηλεοπτικές οθόνες σχετικά με το προσφυγικό στην Ειδομένη και τον υπέροχο ανθρωπισμό πολλών κατοίκων της περιοχής, μας ξαναφέρνουν στο μυαλό τους στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, που παραμένουν πάντα επίκαιροι και χαρακτηριστικοί της ψυχής των εθελοντών:
«…Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος».
ΑΛΛΑ και πιο πρόσφατα (2013), ένας άλλος κατατρεγμένος πρόσφυγας, ο Αλβανός Γκαζμέτ Καπλάνι, δημοσιογράφος και βαθύς γνώστης της ελληνικής γλώσσας και κουλτούρας, έγραφε στο ιστολόγιό του:
«Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Άλλου και θα τον καταλάβεις καλύτερα – και τον Άλλον και τον εαυτό σου».
ΒΕΒΑΙΑ ανήκουμε σε μια Ένωση κρατών, την Ε.Ε., που αποτελεί ένα άτακτο συνονθύλευμα οικονομιών, νοοτροπιών, πολιτικών πεποιθήσεων, ιδεοληψιών, εθνικισμών και άλλων ετερόκλητων στοιχείων. Και είναι θλιβερό που χώρες που γνώρισαν την αλληλεγγύη της Ε.Ε., όταν έφυγαν από το ανατολικό –το σοβιετικό- μπλοκ, σήμερα μας κουνούν το δάχτυλο… (Στ.Γ.Κ.)
ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
ΤΗΝ ώρα που οι δανειστές εμφανίζονται ανυποχώρητοι και ζητούν μεγαλύτερο μαχαίρι στις συντάξεις (κύριες, επικουρικές κ.λπ.), τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν πως οι Έλληνες συνταξιουχοι, έχουν τις πιο χαμηλές αποδοχές σε συγκριση με τους Ευρωπαιους. Εξαίρεση αποτελούν οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ, ο Έλληνας συνταξιούχος παίρνει, κατά μέσο όρο, 882 ευρώ συνυπολογιζομένων κύριας και επικουρικής σύνταξης. Πιο κοντά στα ελληνικά δεδομένα είναι η Πορτογαλία. Μια χώρα που μετά τριετή μνημονιακή πολιτική καταφέρνει να βγει από αυτό με επιτυχία: εκεί η μέση σύνταξη φθάνει στα 833 ευρώ.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, στις λεγόμενες ισχυρές οικονομίες της Ε.Ε., οι κατά μέσον όρο συντάξεις είναι αρκετά υψηλές. Στην Ισπανία είναι 1.021 ευρώ, στη Γαλλία 1.032 ενώ στη Γερμανία η μέση σύνταξη ανέρχεται σε 1.576 ευρώ για τους άντρες και 1.302 ευρώ για τις γυναίκες. Μεταξύ των 28 χωρών πιο χαμηλές συντάξεις από την Ελλάδα έχουν οι χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης: Στην Πολωνία είναι 504 ευρώ, στη Σλοβακία 408 ευρώ και στη Λιθουανία 242 ευρώ.
ΕΝ πάση περιπτώσει, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχει κατοχυρώσει με δεσμευτικό τρόπο τις συντάξεις ως αναφαίρετο περιουσιακό δικαίωμα. Επιπλέον με βάση το άρθρο 4 του Ελληνικού Συντάγματος, επιτρέπεται μεν για λόγους δημοσίου συμφέροντος (με πρόσχημα την οικονομική κρίση τώρα) να δεσμευθεί μέρος από την περιουσία πολιτών, αυτό όμως, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, θα πρέπει να γίνει με ισότητα: να επιβαρυνθούν δηλαδή αναλογικά όλοι οι πολίτες και όχι μόνο συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, ειδικά όταν αυτές είναι από τις πλέον ευπαθείς, όπως είναι οι συνταξιούχοι.
ΑΛΛΑ, έχοντας σήμερα ένα πέρα για πέρα διάτρητο Σύνταγμα, ποιος είναι σε θέση να επικαλεσθεί άρθρα του, αφού καμιάς μνημονιακής κυβέρνησης δεν ιδρώνει το αυτί; (Στ.Γ.Κ.)
