«Θανάσιμα» Αμαρτήματα (Σχόλια, Χ.Ν., 10-3-16)
Posted on 10 Μαρ, 2016 in Σχόλια | 0 comments
«ΘΑΝΑΣΙΜΑ» ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ
ΤΑ ΕΠΤΑ «οικονομικά αμαρτήματα» που οδηγούν την ελληνική οικονομία από αποτυχία σε αποτυχία, με αποτέλεσμα να έχουν ήδη υπογραφεί τρία μνημόνια, παρουσίασε ο επικεφαλής του Γραφείου Παρακολούθησης του Προϋπολογισμού καθηγητής κ. Παναγιώτης Λιαργκόβας, στην αρμόδια επιτροπή του Κοινοβουλίου. Όμως, κάτι που τα συνοψίζει όλα κατά την άποψή μας, είναι η αέναη ΜΗ εφαρμογή των αιτούμενων μεταρρυθμίσεων. Παρόλο που ψηφίζονται αυτές από τη Βουλή! Επιπλέον υπάρχει και μια ένοχη απροθυμία πάταξης του λεγόμενου «πελατειακού κράτους».
ΑΔΥΝΑΜΙΑ ή κουτοπονηριά, το θέμα είναι ότι ο λογαριασμός πάντα επιστρέφει στο λαό και μάλιστα σε μισθωτούς και συνταξιούχους.
ΓΙΑ τον κ. Λιαργκόβα, λοιπόν, οι επτά αιτίες για τις οποίες καμιά εφαρμοζόμενη μεταρρυθμιστική πολιτική στη χώρα μας δεν πρόκειται να αποδώσει (σε αντίθεση με Ιρλανδία, Κύπρο και Πορτογαλία που έχουν βγει από τα μνημόνια) είναι:
-Οι διαφορετικές αρχικές συνθήκες κρίσης (Δεν είχαμε τα ίδια εγγενή προβλήματα με τις παραπάνω χώρες).
-Η βαριά λιτότητα που μας ζητήθηκε, μας ξεπέρασε! (Ευθύνη έχει και η Ε.Ε., ενώ το ΔΝΤ πολλές φορές ομολόγησε ότι έκανε λάθος, χωρίς όμως να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις).
-Οι συνεχείς περικοπές μισθών και συντάξεων και η διόγκωση των φόρων με ταυτόχρονη μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, απονέκρωσαν κάθε ίχνος ανάπτυξης. (Σύμφωνα, όμως, με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), «όσο περισσότερο βασίζεται μια δημοσιονομική προσαρμογή στην αύξηση φορολογίας, τόσο πιο πενιχρά είναι τα αποτελέσματά της»)
-Υπολειπόμαστε σε εξαγωγές. (Σε αντίθεση με Ιρλανδία και Πορτογαλία, όπου οι εξαγωγές κινήθηκαν ανοδικά.)
-Η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης των μέτρων (και στα 3 μνημόνια). Κι όμως, τελευταία εντολή κάθε μνημονίου είναι: για να πετύχει το πρόγραμμα πρέπει να είναι «κοινωνικά δίκαιο και αποδεκτό».
-Σύμφωνα με μελέτη παραμένουμε, μετά από 6 χρόνια μνημονίων, τελευταίοι στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων!
-Έχουμε αδικαιολόγητα αδύναμους θεσμούς. (Αλλά, για την εφαρμογή μιας απόφασης της Βουλής απαιτούνται σοβαροί και αξιόπιστοι θεσμοί που δεν υπάρχουν, κι αυτό επιτείνει την αναποτελεσματικότητα κάθε προγράμματος προσαρμογής).
ΑΣ μη ψάχνουμε έξω από τον εαυτό μας τους υπαίτιους των εθνικών δεινών. Απλά οι ξένοι εκμεταλλεύονται τις ορατές αδυναμίες μας εξυπηρετώντας πάντα τα συμφέροντά τους. Ή μήπως όχι…; (Στ.Γ.Κ.)
«ΜΕ ΞΕΝΑ ΚΟΛΛΥΒΑ»!
ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, τουλάχιστον εμφανώς στην ελληνική, είναι πολύ εύκολο να μοιράζεις … ξένα λεφτά στέλνοντας το λογαριασμό αλλού. Και δεν είναι λίγοι οι δημοτικοί άρχοντες που, τότε που ο παλαιοκομματισμός ανθούσε, έπαιρναν δάνεια από ξένες τράπεζες: δανεικά κι «αγύριστα», αφού έβαζαν ως εγγυητή το… ελληνικό δημόσιο.
ΠΑΛΙΕΣ νοοτροπίες, σημερινά χρέη. Και με τόκους μάλιστα…
ΔΕΝ μας εκπλήσσει η τακτική του πρώην επί Ν.Δ. υπουργού Αγροτικής Πολιτικής κ. Χατζηγάκη. Θα θυμάστε ότι, ο συγκεκριμένος υπουργός, λίγες μέρες πριν τις εκλογές (2009) και προκειμένου να εξασφαλίσει τις πολύτιμες ψήφους των αγροτών, έκανε τα πάντα ώστε να τους προσεταιρισθεί: μοίρασε αφειδώς το «ομώνυμο» πακέτο «του» των περίπου 500 εκατομμυρίων ευρώ, στους αγρότες! Χωρίς καμιά εύλογη αιτιολογία, χωρίς κανένα σχέδιο επιστροφής του ποσού, χωρίς καμιά ντροπή!
ΕΣΤΕΙΛΕ δε, κατά τα ειωθότα, τον λογαριασμό -πού αλλού; -στην Ε.Ε.! Η οποία, ελέγχοντας μεταγενέστερα τα κιτάπια της, μας ζητάει τώρα την επιστροφή εκείνου του ποσού μέχρι τελευταίας δεκάρας. Μάλλον «ως αχρεωστήτως καταβληθέντος», όπως ακριβώς αφαιμάσσει η κυβέρνησή μας τους συνταξιούχους! Από πού τώρα θα πάρει πίσω η «αριστερή» κυβέρνηση το χρέος της Ν.Δ.; Όχι φυσικά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ίσως ούτε καν από τους αγρότες, αφού μάλλον πάλι θα επιβάλει κάποια έκτακτη εισφορά στα συνήθη υποζύγια. Θα επέμβει κανείς Εισαγγελέας; (Στ.Γ.Κ.)
ΕΙΔΟΜΕΝΗ-2016
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ελάχιστα πράγματα από το συνεχιζόμενο δράμα που εκτυλίσσεται στην Ειδομένη Κιλκίς, με τους χιλιάδες πρόσφυγες. Τώρα προστέθηκαν και οι καταρρακτώδεις βροχές, οπότε όλη η περιοχή που «φιλοξενεί» περίπου 14.000 πρόσφυγες (αν είναι δυνστόν!) έχει μετατραπεί σε έναν απέραντο λασπότοπο.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όπως συμβαίνει αιώνες με τους πρόσφυγες, οι κυρίαρχες δυνάμεις που δημιουργούν πολέμους και «ειρηνεύσεις», παίζουν βρόμικα παιχνίδια στις πλάτες τους. Μα, το ίδιο δεν συνέβη το 1922-24 με τους Έλληνες Μικρασιάτες και Ποντίους; Το ίδιο δεν είδαμε να συμβαίνει με τον πόλεμο διαμελισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας (1990); Δεν μας εκπλήσσει συνεπώς η συμπεριφορά τόσο της Ε.Ε. όσο και της Τουρκίας επί του θέματος. Έχουν πείρα «ιστορική» και οι δυο τους, και αλίμονο σε όσους απευθυνθούν σε αυτούς για να ζητήσουν τη βοήθειά τους. Τα «παζάρια» στην πολιτική και μάλιστα τη διεθνή δεν κοιτάζουν ανθρώπους, παρά μόνο «Πόσα δίνεις; Πόσα παίρνω;» Η εκμετάλλευση της δυστυχίας και του πόνου των ανθρώπων ποτέ δεν βγαίνει χαμένη… (Στ.Γ.Κ.)
