Και τώρα τί ψηφίζουμε;
Posted on 19 Σεπ, 2015 in Σχόλια | 0 comments
Και τώρα τί ψηφίζουμε;
Σε σταυροδρόμι δύσκολης απόφασης, ο ψηφοφόρος.
Δοκίμασε όλες τις γεύσεις και τις αποχρώσεις των κομμάτων: δεξιά, κέντρο, κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, αριστερά με άκρα δεξιά, άκρα αριστερά.
Σωσμός από κανέναν! Υπερέχει το κόμμα στις επιδιώξεις και έπεται η πατρίδα ή ό,τι μένει από αυτήν.
Τα είδαμε αυτά και τα ξαναβλέπουμε!
Ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε προσδιορίσει την υπέρτατη φιλοδοξία της… αριστεράς λέγοντας πως “εμείς και με το διάβολο θα συμμαχήσουμε, προκειμένου να κυβερνήσουμε”! και κυβέρνησε, έστω και για λίγο.
Να΄ναι καλά η κα Μαρίκα, με τα ντολμαδάκια της. Συγκυβέρνησε με το Μητσοτάκη, ένα διάστημα και κατάλαβε πολύ καλά τι εστί να συγκυβερνάει η ”αριστερά” σε ένα καπιταλιστικό σύστημα.
Οι επίγονοί του Φλωράκη, Τσίπρας, Λαφαζάνης, Στρατούλης, Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου κ.ά., νόμισαν πως οι ιδεοληψίες τους περί Ε.Ε., Ελλάδας και κεφαλαίου δεν ήταν παρά ένα απλό “ντου” στο Νομισματοκοπείο του Χολαργού, μια εθνικοποίηση των τραπεζών, και άρνηση (“σχίσιμο”) των μνημονίων, με … κολχόζ για όλους τους Έλληνες.
Αρκεί βέβαια να έβαζαν και λίγο το χεράκι τους ο Πούτιν με τα… δανεικά ρούβλια και ο Μαδούρο με το τσάμπα πετρέλαιό του! Αμ δε…
Τόση σχέση είχαν με τη διεθνή διπλωματία, τους συσχετισμούς στην Ε.Ε. και την ενεργειακή πολιτική των ξένων.
Δεν τους βγήκε, λοιπόν, το όνειρο. Κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος η ιδεοληψία τους (όχι σε όλους) φορτώνοντας το λαό με ένα 3ο μνημόνιο, πολύ χειρότερο από τα προηγούμενα, αλλά και με ένα χρέος 90 δισ. ευρώ.
Στην Ελλάδα την αριστερά εκπροσωπεί μόνο το ΚΚΕ! Το οποίο υπομονετικά καρτερεί να αλλάξουν οι συνθήκες (αν ποτέ “ηττηθεί” το κεφάλαιο), ώστε να κάνει τη μεγάλη, την πλέρια “λαϊκή” επανάσταση, όπως αυτό την ονειρεύεται.
Αλλά, μάλλον είναι καλοβολεμένο στην αντιπολίτευση και δεν θέλει και μεγάλες αλλαγές ούτε συγκυβερνήσεις.
Και βέβαια η υπομονή του κόσμου από την ανικανότητα του πολιτικού μας συστήματος εξαντλείται.
Και βέβαια οι άνεργοι δεν αντέχουν άλλο να ζουν με τις πενιχρές συντάξεις των γονιών τους.
Και βέβαια τα “καπιταλ κοντρόλ” ξετίναξαν την οικονομία.
Και βέβαια δεν μπορεί να είσαι ερασιτέχνης με την τύχη ενός ολόκληρου λαού.
Και βέβαια δεν μπορείς να τα διαλύεις όλα για να εφαρμόσεις ιδεοληψίες που είναι ξεπερασμένες, επικίνδυνες ή ανεπίκαιρες για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Κάτι πρέπει να γίνει, αλλά τί;
Αυτό που έπρεπε να είχε γίνει με το Γιωργάκη (ΓΑΠ) από την πρώτη στιγμή: να συγκεντρωθούν τα πιο γερά μυαλά από κάθε κόμμα (ή εκτός κομμάτων) και να στίψουν το κεφάλι τους-ως κυβέρνηση σωτηρίας-ώστε η χώρα να βγει από το αδιέξοδο.
Η κομματική φαγωμάρα είναι χαρακτηριστικό μας, όμως χαρακτηριστική είναι και η ομοψυχία μας, όταν κινδυνεύουμε να αφανιστούμε.
Καλές, άγιες και δημοκρατικές οι εκλογές, αλλά καλή και μια εξωκοινοβουλευτική κυβέρνηση με κορυφαίους στο είδο τους. Όχι ξανά Μπαρουφάκηδες και άλλοι οπαδοί της … δημιουργικής ασάφειας που είναι πρόλογος της “δημιουργικής” καταστροφής ενός έθνους.
Υπάρχει ακόμη καιρός, αλλά δεν υπάρχει καιρός για… τέταρτο μνημόνιο.
Ψηφίζουμε συνεπώς με ηρεμία και ψυχραιμία, πρώτα Ελλάδα και έπειτα κόμματα ή κομματίδια.
Στ.Γ.Κ.
Το ίδιο συμβαίνει και τώρα! Το “πρώτη φορά “αριστερή κυβέρνηση” εμπεριέχει δυο ψεύδη: Δεν είναι η πρώτη φορά κι ούτε πια είναι “αριστερά”.
