Synergasies (X.N., 10-9-15)
Posted on 10 Σεπ, 2015 in Σχόλια | 0 comments
ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΟΤΑΝ πάνω από το 60% του λαού ζητάει επίμονα κυβερνήσεις συνεργασίας, ενώ οι πολιτικοί, έστω και χαλαρά επιζητούν την αυτοδυναμία του κόμματός τους στις εκλογές, αυτό σημαίνει ότι ο λαός προπορεύεται των πολιτικών.
ΚΑΙ αφού μια τέτοια εξέλιξη ευνοείται από το μεγαλύτερο τμήμα των ψηφοφόρων, το αποτέλεσμα των εκλογών είναι μάλλον προβλέψιμο! Ήδη ο κ. Δραγασάκης αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, παλαιός και έμπειρος πολιτικός, μιλώντας στον Βήμα FM (8/9) για τις μετεκλογικές συνεργασίες τόνισε με νόημα τα εξής:
«ΠΡΕΠΕΙ να δούμε τι συμφέρει τη χώρα στις συγκεκριμένες συνθήκες. Τι είδους κυβέρνηση χρειαζόμαστε, τι είδους πλειοψηφία χρειαζόμαστε, με τα δεδομένα τα οποία έχουμε αυτή τη στιγμή. Και η δική μου απάντηση, αν θέσω αυτά τα ερωτήματα, είναι ότι χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση με μια ευρεία, ισχυρή κι όσο γίνεται πιο συμπαγή πλειοψηφία. Διότι έχουμε να υλοποιήσουμε μια συμφωνία που ο τρόπος με τον οποίο θα υλοποιηθεί, έχει πολύ μεγάλη σημασία».
Ο ΙΔΙΟΣ συμπλήρωσε πως «τώρα αυτή η κυβέρνηση (που θα προκύψει), πρέπει να προετοιμάσει το έδαφος για να πάμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά κυβερνήσεις συνεργασίας στη βάση προγραμμάτων. Θέλουμε κόμματα με προγραμματικές δεσμεύσεις, με αρχές, με κοινωνικές αναφορές. Θέλω να πω ότι το όραμα το δικό μου και νομίζω όλων μας στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας. Είναι κυβερνήσεις προγραμματικών συνεργασιών. Αυτό έχει προϋποθέσεις: Μία από τις προϋποθέσεις – κι αυτό μπορεί να το κάνει η επόμενη κυβέρνηση – είναι να καταργήσουμε αυτό το bonus των πενήντα εδρών, να έχουμε την απλή αναλογική που θα ωθήσει και δυνάμεις που υπάρχουν μες στην κοινωνία και ενδεχομένως δεν εκπροσωπούνται ή αναζητούν μια εκπροσώπηση. Αυτή τη στιγμή, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω εγώ κανέναν, είναι μια πικρή αλήθεια , ότι τα περισσότερα κόμματα, είναι υπολείμματα άλλων εποχών και άλλων καταστάσεων».
ΙΣΩΣ τα παραπάνω εκφράζουν την πιο λογική και προσγειωμένη φωνή του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, εκτός του ότι διαπιστώνεται το αδύνατον εφεξής αυτοδύναμων κυβερνήσεων, διαγράφεται με υπευθυνότητα και το μέλλον του τόπου. Αρκετά με τους αυτοσχέδιους προγραμματισμούς των «σταρ» Οικονομολόγων και των άπειρων περί τα ευρωπαίκά πολιτικών, αρκετά με τις συνιστώσες και τις τρικλοποδιές τους σε μια ενιαία πολιτική.
ΚΑΙΡΟΣ πια ο τόπος να πάει «μόνο μπροστά». Κι αυτό θα γίνει μόνο με κυβερνήσεις ευρείας εκπροσώπησης στο Κοινοβούλιο και το λαό. Όχι με μπαλώματα κομματιδίων, «υπολειμμάτων» άλλων περιόδων. (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ
ΣΤΑ πέντε χρόνια της ελληνικής κρίσης δοκιμάσαμε όλες τις παραλλαγές κυβερνήσεων: φιλελεύθερο σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ με μπόλικο «τα φάγαμε όλοι μαζί» (Θ. Πάγκαλος), αλλά και «λεφτά υπάρχουν» (Γ.Παπανδρέου)! Τη Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ (Σαμαράς/Βενιζέλος) με ένα σφιχτότατο νεοφιλελεύθερο προσωπείο εκπορευόμενο κατ’ ευθείαν από την τρόικα και το δεύτερο μνημόνιό της! Τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με μια άκρατη, ουτοπική, πειραματική και επικίνδυνη για τη χώρα ιδεοληψία, με επιστέγασμα ένα τρίτο «αριστερο» μνημόνιο, το σκληρότερο και χειρότερο όλων.
ΟΛΑ αυτά, δυστυχώς χωρίς να έχουμε καμιά ουσιαστική αλλαγή στις παλαιοκομματικές δομές του κράτους, ιδιαίτερα στο δημόσιο. Η μόνη… αλλαγή ήταν η αύξηση της ανεργίας και του μεταναστευτικού κύματος καθώς και οι βαρύτατες συνεχιζόμενες απώλειες σε μισθούς και συντάξεις. Μαγαζιά συνεχώς κλείνουν, επιχειρήσεις φεύγουν σε γειτονικές χώρες, η Παιδεία σε πλήρη διάλυση, το ΕΣΥ σχεδόν ανύπαρκτο. Τυχεροί όσοι, μετά από τέτοιες «επιδρομές», ζούν ακόμη.
ΚΟΙΝΟ λάθος συνεχιζόμενο, και των τριών κυβερνήσεων της μέχρι σήμερα κρίσης ήταν (και είναι) η απόλυτη σύμπνοιά τους (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) στο να μην πειραχθεί ο «ιερός» πελατειακός τομέας, η πηγή των ψηφοφόρων τους, δηλαδή το δημόσιο.
ΚΑΙ το έκαναν αυτό σε βάρος του υγιούς τμήματος της κοινωνίας που δουλεύει, ρισκάρει κεφάλαια, ιδρώνει και αξιολογείται από την αγορά: του ιδιωτικού τομέα. Που τελικά, είναι ο μόνος που προσπαθεί να κράτησε όρθια τη χώρα πληρώνοντας πολλές φορές άδικους και δυσβάσταχτους φόρους.
ΟΣΟ για τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου που όλοι υπόσχονται προεκλογικά αλλά κανείς μετεκλογικά δεν την αποτολμά, είναι κάτι που παραμένει ως μια από τις πιο θλιβερές ιστορίες της ελληνικής πολιτικής ζωής. (Στ.Γ.Κ.)
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Ένας τόπος πάει «μπροστά» (σύνθημα και Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ), μόνον όταν οι ιθύνοντές του αγαπήσουν περισσότερο από το κόμμα τους την πατρίδα.
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
