Δυο σχόλια 24-2-11
Posted on 24 Φεβ, 2011 in Πολιτική | 0 commentsΗ ΚΟΠΩΣΗ
Η ΚΟΠΩΣΗ είναι ένα σύμπτωμα που πλήττει το σώμα ή την ψυχή ενός ατόμου, μετά από υπερβολική καταπόνηση. Πλήττει εξίσου το «σώμα» της κυβέρνησης, αλλά και την «ψυχή» του λαού, όπως συμβαίνει με εμάς…
Ποτέ μέχρι τώρα, καμιά κυβέρνηση στη χώρα δεν εξουθένωσε σε τέτοιο βαθμό-σε βάθος και πλάτος- τα μικρά και μεσαία εισοδήματα, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, τους μικρέμπορους και τους εργαζόμενους. Εν ονόματι της αναμενόμενης… ανάπτυξης, δεν εγγίζει την τσέπη των μεγαλοεπιχειρηματιών, των βιομηχάνων, μεγαλοεισοδηματιών κ.λπ., προκαλώντας έτσι την οργή του κόσμου. Και δεν έχει μπει και κανένας πολιτικός στη φυλακή!
Εξάλλου, ποτέ καμιά κυβέρνηση, δεν αφαίρεσε με τόσο βίαιο τρόπο τις ελπίδες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων για το μέλλον τους.
Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ του κόσμου από την ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης είναι φανερή. Και, παρά τις ομολογουμένως υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλει το κυβερνητικό κλιμάκιο για μια στοιχειώδη διόρθωση των μέχρι σήμερα κακώς κειμένων, τα αποτελέσματα είναι μάλλον πενιχρά. Η απόγνωση επιτείνεται, η ανεργία αυξάνεται, η ακρίβεια καλπάζει, η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι χλομή, η ατιμωρησία των διεφθαρμένων είναι συνεχές αιτούμενο, ο κοινωνικός ιστός διαλύεται, οι νέοι μεταναστεύουν…
Ούτε μάλιστα φαίνονται στον ορίζοντα σημάδια αναστροφής της κατάστασης… Η έννοια της «παρατεταμένης» μεν, αλλά αναποτελεσματικής, προσπάθειας, όπως και της «παρατεταμένης» ανοχής του λαού στα σκληρότατα μέτρα, επόμενο είναι να προκαλούν κόπωση στους πάντες. Και φυσικά, μετά την οργή, το θυμό, τη μελαγχολία, το επόμενο στάδιο-το γνωρίζουν πολύ καλά οι κυβερνώντες- είναι το στάδιο της ανατροπής…
ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που δεν είναι σε θέση, με τα τόσο σκληρά μέτρα που πήρε μέχρι τώρα σε βάρος των μεσαίων εισοδημάτων, να πείθει για τη μη πραγματοποίηση ή να ανακόπτει κάθε αντικοινωνική εκβιαστική απεργία ορισμένων κλάδων ή κοινωνικά ευνοημένων ομάδων/λόμπι στη Βουλή, σημαίνει ή ότι δεν έχει πια τη δύναμη να αντιπαρατεθεί, ή έχει κουραστεί!
Αν συμβαίνει το τελευταίο, η μόνη λύση που της απομένει είναι να «ανασχηματίσει εαυτήν» προσδίδοντας νέο αέρα στην πολιτική της, ή να προσφύγει στην ετυμηγορία του λαού… (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
ΤΟ «ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ»
ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ περιπατητής, τελικά, στην πολιτική κονίστρα, ο κ. Αλέκος Αλαβάνος έχει το ελεύθερο -εκ του ασφαλούς ως μέλος της ελάσσονος αντιπολίτευσης -να προτρέπει και να μας υποδεικνύει τι να κάνουμε, ως λαός! Δικαίωμά του φυσικά, όπως και δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη σ΄ αυτή τη χώρα (ευτυχώς έχουμε ακόμη το δημοκρατικό δικαίωμα του «εκφράζεσθαι») είναι να μιλήσει, να αγανακτήσει, να γράψει, να απεργήσει, να διαμαρτυρηθεί, να φωνάξει ή απλά να κάνει υπομονή-όπως ο ίδιος κρίνει.
ΑΛΛΟ το ένα όμως, κι άλλο το άλλο: το να παρακινείς με εμπρηστικές δηλώσεις και να λες ότι «Το Κάιρο έχει την πλατεία Ταχρίρ (=Ελευθερίας) και η Αθήνα την Πλατεία Συντάγματος» παραπέμποντας έτσι το λαό σε εξέγερση εξομοιώνοντας τα όσα συμβαίνουν στις χώρες της Β. Αφρικής με την Ελλάδα, νομίζουμε πως αποτελεί ένα καθαρά ψηφοθηρικό πυροτέχνημα, για να μη πούμε τίποτε άλλο.
Και βέβαια να απεργήσουμε. Και βέβαια να δείξουμε την οργή και την αγανάκτησή μας εναντίον της κυβέρνησης και της τρόικας. Όμως, υπάρχουν και όρια…
ΣΤΟ κάτω-κάτω, ο ίδιος ο κ. Αλαβάνος (αρχηγός του «Μετώπου» τώρα), δεν υπήρξε, ως παλαιός πολιτικός, μέρος του όλου προβλήματος που μας βασανίζει εδώ κι ένα χρόνο ασφυκτικά;
Κατέβασε ποτέ, όσο ήταν πρόεδρος στο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, το λαό «του» στους δρόμους εναντίον της διαφθοράς των ίδιων των Βουλευτών της Βουλής στην οποία ανήκε; Ή, μήπως το θέμα αυτό είναι …έτερον εκάτερον; Ή, είναι της αρχής του “εμπρός να σκοτωθείτε, για να …δοξαστούμε;”
(Στ.Γ.Κ.)
